Μετέωρη Ελλάδα, μετέωρη Ευρώπη

09:36 16/2/2012 - Πηγή: Opinion Post

Τα ερωτήματα που κάθε λογικός άνθρωπος θα έθετε σχετικά με τις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας…

Γιατί η Ελλάδα, μια χώρα που αντιπροσωπεύει μόλις το 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, προκαλεί τόσο ισχυρούς πονοκεφάλους; Όλος ο κόσμος, από το Πεκίνο μέχρι την Ουάσινγκτον, διαβάζει καθημερινά άρθρα για υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν και προϋποθέσεις που δεν εφαρμόστηκαν. Δεν θα ήταν καλύτερα, αναρωτιούνται, να επιτραπεί στην Ελλάδα

να χρεοκοπήσει και να βγει από την Ευρωζώνη, αντί να εξακολουθούμε να δίνουμε τόση προσοχή σε ένα πρόβλημα που εν πολλοίς η χώρα το δημιούργησε μόνη της;

Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ έπαψε πλέον να είναι αδιανόητη. Σε πρόσφατο άρθρο του που συνυπογράφει με άλλους, ο Βίλεμ Μπούιτερ, επικεφαλής οικονομολόγος της Citi και αφοσιωμένος οπαδός του ευρωπαϊκού σχεδίου, θεωρεί ότι οι πιθανότητες μιας εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη μέσα στους επόμενους 18 μήνες φτάνουν πλέον το 50%. «Αυτό συμβαίνει επειδή η προθυμία των πιστωτών της Ευρωζώνης να συνεχίσουν να παρέχουν χρηματοδότηση στην Ελλάδα, παρά τη μη εφαρμογή του προγράμματος, έχει περιοριστεί σημαντικά». Αλλά οι συγγραφείς πιστεύουν επίσης ότι το κόστος της εξόδου της Ελλάδας για τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης είναι σήμερα χαμηλότερο παρά ποτέ. Γι’ αυτό και οι πιθανότητες να αφεθεί η Ελλάδα να βγει από το ευρώ αυξάνονται ανάλογα.

Ας εξετάσουμε τα ερωτήματα που κάθε λογικός άνθρωπος θα έθετε σχετικά με τις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας.

Πρώτον, μπορεί η Ελλάδα να συμφωνήσει με τους πιστωτές της για την αναδιάρθρωση του χρέους της, ή τη λεγόμενη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, με την τρόικα σχετικά με τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και με τους επίσημους πιστωτές για μια δεύτερη συμφωνία διάσωσης; Και μπορούν όλα αυτά να γίνουν πριν την προσεχή λήξη ομολόγων που είναι στις 20 Μαρτίου;

Το πιθανότερο είναι πως ναι. Αν είναι έτσι, το ενδεχόμενο μιας άτακτης χρεοκοπίας τουλάχιστον απομακρύνεται από τον ορίζοντα. Διακρίνουμε τρεις λόγους για αυτό. Πρώτον, παρά τη λαϊκή οργή οι Έλληνες πολιτικοί συμφωνούν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους με το επιθυμητό της παραμονής του ευρώ. Δεύτερον, παρά την καθολική δυσπιστία τα κράτη της Ευρωζώνης φοβούνται μια άτακτη ελληνική χρεοκοπία και μια πιθανή έξοδο. Τέλος, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πιστεύει ότι ένα πρόγραμμα που θα περιλάμβανε ισχυρές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και όχι περαιτέρω μεγάλη δημοσιονομική σύσφιξη ή σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις θα είχε αποτελέσματα, τουλάχιστον θεωρητικά.

Δεύτερον, πόσο πιθανό είναι ότι το ελληνικό πρόγραμμα θα αποδώσει; Η απάντηση είναι καθόλου, όπως αναφέρει ένα σημείωμα της Citi. «Κι αυτό, καταρχήν γιατί όποια αναδιάρθρωση κι αν συμφωνηθεί, δεν φαίνεται πιθανό να περιορίσει το ελληνικό δημόσιο χρέος στο 120% του ΑΕΠ ως το 2020 – όπως είναι ο δεδηλωμένος στόχος του δεύτερου πακέτου διάσωσης της Ελλάδας – και δεύτερον επειδή ακόμη κι αν από θαύμα η Ελλάδα πετύχαινε το στόχο του 120% του ΑΕΠ δημόσιου χρέους ως το 2020, το χρέος αυτό θα ήταν πολύ μεγάλο για να