Το χταπόδι που φύλαγε τα αυγά του για 53 μήνες!

21:13 31/7/2014 - Πηγή: Opinion Post

Βρέθηκε ένα χταπόδι το οποίο φυλάει τα αυγά του για 53 μήνες μέχρι να εκκολαφθούν, ενώ στο τέλος αυτού του διαστήματος πεθαίνει.

Το χταπόδι, Graneledone boreopacifica, ζει σε βαθιά νερά και κατέχει το ρεκόρ επώασης που διαρκεί 53 μηνές, τη μεγαλύτερη περίοδο ανάπτυξης που έχει παρατηρηθεί σε οποιονδήποτε οργανισμό μέχρι σήμερα, αναφέρει η επιστημονική μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 30 Ιουλίου στο περιοδικό PLΟS ONE.

Με αυτό τον τρόπο, το συγκεκριμένο είδος χταποδιού ξεπερνά κατά πολύ

την περίοδο επώασης των υπόλοιπων χταποδιών που φτάνει περίπου τους 14 μήνες, αλλά και την περίοδο επώασης της αλπικής σαλαμάνδρας (48 μήνες). Συνήθως τα αυγά των χταποδιών που ζουν στα ρηχά χρειάζονται μόνο λίγους μήνες για να εκκολαφθούν.

Ακόμα, ο χρόνο ζωής για τα περισσότερα κεφαλόποδα, μια ομάδα που περιλαμβάνει τα καλαμάρια, τα χταπόδια και τις σουπιές δεν ξεπερνά τα δύο χρόνια, επομένως το Graneledone boreopacifica είναι ένα από τα μακροβιότερα κεφαλόποδα.

Η ανακάλυψη των ερευνητών έγινε κατά τύχη. Το 2007, ο επικεφαλής της μελέτης Bruce Robison με τη βοήθεια ενός ρομποτικού υποβρυχίου που βρισκόταν σε βάθος 1.400 μέτρων στα ανοικτά των ακτών της κεντρικής Καλιφόρνια εντόπισε ένα μοβ χταπόδι να κατευθύνεται προς ένα βράχο, ιδανικό για τη γέννηση και επώαση αυγών.

Ένα μήνα αργότερα, ο Robison, βιολόγος βαθέων υδάτων στο Monterey Bay Aquarium Research Institute, και η ομάδα του παρατήρησαν πως το ίδιο θηλυκό χταπόδι –το οποίο αναγνώρισαν εύκολα λόγω κάποιων χαρακτηριστικών ουλών- βρισκόταν ακόμα στο βράχο και προστάτευε τα εύθραυστα και διαφανή αυγά του.

Το υποβρύχιο της ομάδας επέστρεψε 18 φορές κατά τη διάρκεια των επόμενων 53 μηνών για να καταγράψει την εξαιρετικά αργή ανάπτυξη των βρεφών στους 3 βαθμούς Κελσίου, καθώς και το σταδιακό θάνατο της ακίνητης μητέρας τους.

Μετά από δύο χρόνια, οι επιστήμονες πίστεψαν ότι δεν θα μπορέσει να αντέξει για πολύ ακόμα, αλλά το χταπόδι τους διέψευσε. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, μάλιστα, ο Robison συχνά αναφωνούσε: «Θεέ μου! Είναι ακόμα εκεί!»

Τέλος, τον Οκτώβριο του 2011, το θηλυκό χταπόδι πέθανε και περισσότερα από 150 αυγά είχα πια εκκολαφθεί. «Πρόκειται για την πρώτη μας ευκαιρία να παρατηρήσουμε την περίοδο επώασης ενός χταποδιού βαθέων υδάτων», δήλωσε Robison.

Οι επιστήμονες γνωρίζουν ελάχιστα για την αναπαραγωγή στη βαθιά θάλασσα, αλλά εικάζουν πως το μεγάλο χρονικό διάστημα που απαιτείται για την ανάπτυξη του χταποδιού, οφείλεται στην επιβράδυνση του μεταβολισμού τους, λόγω των ψυχρών θερμοκρασιών.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό της μακρόχρονης επώασης είναι πως τα μωρά του Graneledone boreopacifica είναι οι πιο ανεπτυγμένα, δήλωσε η Janet Voight, αναπληρωτής επιμελήτρια στο Μουσείο Field του Σικάγου, η οποία δεν συμμετείχε στην έρευνα.

Σε αντίθεση με ορισμένα χταπόδια που ζουν σε ρηχά νερά τα μωρά Graneledone boreopacifica είναι σαν ολοκληρωμένες μικρογραφίες των γονιών τους όταν βγαίνουν από το αυγό και έτσι έχουν περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης.

Η «επένδυση» της μητέρας στα μωρά της, σημαίνει επίσης πως γεννά λιγότερα αυγά από τα συνηθισμένα χταπόδια. Ωστόσο, αυτή η συγκεκριμένη μελέτη αφορά μόνο ένα χταπόδι και γι’ αυτό οι επιστήμονες αναρωτιούνται μήπως πρόκειται για κάποια ανωμαλία.

Η Voight δήλωσε ότι η μακρά περίοδος επώασης είναι μάλλον τυπική συμπεριφορά τους είδους. «Φυσικά, αν είχαμε περισσότερα στοιχεία θα ήταν καλύτερα», αλλά ένα δύσκολο να διεξαχθεί εκτενής έρευνα σε τέτοιο βάθος.

Όπως συμβαίνει με πολλές ανακαλύψεις που γίνονται σε βαθιά νερά, προέκυψαν αρκετά ερωτήματα όπως: Αν το θηλυκό χταπόδι τρεφόταν κατά το διάστημα των πέντε ετών; «Κατά κανόνα, τα περισσότερα χταπόδια δεν αφήνουν τα αυγά τους», είπε ο Robison, ενώ η Voight πρόσθεσε ότι τα χταπόδια που επωάζουν σε ζεστά νερά δεν τρώνε.

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει με σιγουριά. Η ερευνητική ομάδα δεν είδε τη μητέρα να τρώει. Κατά τη μελέτη τους όμως παρατήρησαν μόνο 18 ώρες από τους 53 μήνες που διήρκησε η επώαση.

Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Ο Robison και η ομάδα του βρήκαν ένα ασπόνδυλο το οποίο κάνει την υπέρτατη θυσία προκειμένου να φροντίσει τα παιδιά του.

«Έχουμε την τάση να πιστεύουμε πως η γονική φροντίδα αφορά μόνο τις υψηλότερες μορφές ζωής, αλλά εδώ βλέπουμε ένα γονέα που κάνει ότι μπορεί για να εξασφαλίσει την επιβίωση των παιδιών του».