To “Ριφιφί” του αιώνα

17:07 19/2/2025 - Πηγή: Real.gr

Δεκέμβριος 1992. Άγνωστοι μπαίνουν στο υπόγειο της Τράπεζας Εργασίας στην οδό Καλλιρρόης 19, μέσω ενός τούνελ 25 μέτρων που είχαν σκάψει από την κοίτη του ποταμού Ιλισού. Παραβιάζουν περίπου 300 θυρίδες και αποκτούν κλοπιμαία αξίας 5 δισεκατομμυρίων δραχμών. Οι δράστες του “ριφιφί του αιώνα” παραμένουν ασύλληπτοι.

Αυτή η ιστορία, μαζί με μία ακόμα που συνέβη χρόνια αργότερα, ήταν η έμπνευση για το “Ριφιφί”, τη νέα

σειρά 6 επεισοδίων της Cosmote TV, σε εκτέλεση παραγωγής Tanweer, σενάριο των Βασίλη Ρίσβα και Δήμητρας Σακαλή και σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια.

“Θέλω να τονίσω ότι η σειρά δεν είναι βασισμένη, όπως η προηγούμενή μας, οι “17 Κλωστές”, σε γεγονότα, αλλά εμπνευσμένη από αυτές τις ιστορίες”, μας λέει ο Σ. Τσαφούλιας, τον οποίο συναντάμε στο κτίριο του ΟΤΕ Καλλιθέας, όπου γίνεται μέρος των γυρισμάτων. “Δεν θα σας αποκαλύψω τη δεύτερη ιστορία”, μας λέει ο αεικίνητος δημιουργός, “αλλά θα σας πω ότι η σειρά μας είναι ανθρωποκεντρική. Υπάρχει, φυσικά, η ληστεία, βασισμένη στα ρεπορτάζ της εποχής, όμως μυθοπλαστικά ερχόμαστε να καλύψουμε το ποιοι το έκαναν, το πώς και το γιατί”.

Η παρέα των ληστών αποτελείται από 7 άτομα. Τους υποδύονται οι Ευαγγελία Μουμούρη, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Δήμος Γιγαντάκης και Πάνος Βλάχος.

“Είμαι η Όλγα”, μας λέει η Ευαγγελία Μουμούρη για την ηρωίδα της, τον “εγκέφαλο” της ληστείας. “Έχει προκύψει μια καταστροφή στη ζωή μου, λόγω μιας συγκεκριμένης τράπεζας, και επί 10 χρόνια ψάχνω τρόπο να εκδικηθώ. Μαζί με τον ήρωα του Χατζηπαναγιώτη, ο οποίος υπήρξε συνεταίρος του νεκρού άντρα μου σε μάντρα οικοδομικών υλικών, βρίσκουμε τα μέλη της υπόλοιπης ομάδας”.

Θα την παρακολουθήσουμε σε μια σκηνή στην οποία επισκέπτεται, ως πελάτισσα, τις θυρίδες και τοποθετεί σε μία από αυτές κάτι συμβολικό, που θα αποκαλυφθεί στο φινάλε. Θα μπούμε, επίσης, σε ένα μέρος του κατασκευασμένου τούνελ, που οδηγεί στις θυρίδες. “Όσον αφορά το λαγούμι, χρησιμοποιούμε τρεις χώρους, που στην οθόνη θα φανούν σαν ένας, κάτι που απαιτεί τρομερή ακρίβεια και προσοχή”, μας εξηγεί ο σκηνοθέτης. “Έχουμε γύρισμα στο πραγματικό σημείο, στον υπόγειο Ιλισό, η πρόοδος του τούνελ θα απεικονιστεί σε ένα παλιό ορυχείο στο Κορωπί, ενώ το τρίτο μέρος είναι στο κτίριο όπου βρισκόμαστε τώρα”.

Τα προσεχή γυρίσματα στον Ιλισό, όπου το συνεργείο συνάντησε στενότητα, σκοτάδια και…ορδές εντόμων, είναι η αφορμή για τους εφιάλτες του Χρήστου Χατζηπαναγιώτη. “Δήλωσα από την αρχή ότι υποφέρω από κλειστοφοβία”, παραδέχεται γελώντας, όλοι όμως υπόσχονται να τον στηρίξουν ψυχολογικά. Η αλήθεια είναι ότι σπάνια συναντάς τόσο κέφι και δέσιμο σε γυρίσματα. Ηθοποιοί, σκηνοθέτης, παραγωγοί και συνεργείο δείχνουν ενωμένοι σαν χαρωπή γροθιά. “Το σενάριο είναι υπέροχο, ο Σωτήρης ξέρει τι θέλει κι έχει έναν μαγικό τρόπο να το παίρνει, η συνθήκη είναι ιδανική, ήρεμη, οι συνάδελφοι είναι ένας κι ένας, τι άλλο να θέλει ένας ηθοποιός;” αναρωτιέται.

Η ψυχή της παρέας, βέβαια, είναι αναμφίβολα ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης και ο μικρόσωμος Δήμος Γιγαντάκης, που κάνουν ασταμάτητα πλάκα μεταξύ τους και μοιάζουν με κολλητούς παιδιόθεν. ”Αν δεν ερχόταν ο Δήμος από την Αμερική για τη σειρά, που απαιτούσε έναν ήρωα με νανισμό, θα άλλαζα το σενάριο. Δεν ήθελα κανέναν άλλον!”, δηλώνει ο σκηνοθέτης, που μας αποκαλύπτει ότι το ΄92 ο ηθοποιός του προσήχθη στην ασφάλεια ως ύποπτος για το πραγματικό ριφιφί, λόγω…μεγέθους! “Εννοείται ότι το εντάξαμε στη σειρά”, αποκαλύπτει γελώντας.

“Το “Ριφιφί” θα αρέσει πάρα πολύ”, δηλώνει με σιγουριά ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης. “Έχει απίστευτο συντονισμό, υπέροχο σενάριο, γλαφυρούς ήρωες, εξαιρετική παραγωγή και θα ευαισθητοποιήσει πολλούς. Οι χαρακτήρες που φτιάξαμε έχουν κοινωνικό αντίκτυπο. Οι άνθρωποι αυτοί δεν κάνουν τη ληστεία για τα χρήματα, αλλά για να χτυπήσουν τις τράπεζες και το σύστημα”.

Όπως μας τονίζουν όλοι, το “Ριφιφί” περιλαμβάνει πολλά κωμικά στοιχεία αλλά και έντονο συναίσθημα. “Πάντα προσπαθώ να παρουσιάζω τις σειρές μου σαν πισίνες μεγάλου βάθους”, μας λέει ο Σωτήρης Τσαφούλιας. “Για τον θεατή που προτιμά να μείνει στα ρηχά, αλλά και εκείνον που θέλει να “κολυμπήσει” στα βαθιά”. Το θέμα είναι να καταπιάνεσαι, μεν, με ένα σκοτεινό θέμα, αλλά να δείχνεις τις αχτίδες φωτός που διαπερνούν το σκοτάδι. Αλλιώς δεν έχει νόημα να το προσεγγίσεις”.
Ο Γιγαντάκης ομολογεί ότι διαβάζοντας το σενάριο δάκρυσε, ενώ ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος θεωρεί ότι η κατάδυση στα σκοτάδια των χαρακτήρων είναι η απαραίτητη ανατροπή: “Είναι ευτύχημα να μπορείς, μέσα από τον ήρωά σου, να ακουμπήσεις σε αυτόν κάτι από την προσωπική σου ιστορία”, πιστεύει. “Ειδικά σε σειρές σαν το “Ριφιφί”, που δεν είναι αμιγώς δραματικές ή ψυχολογικές”.

   
Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος συμφωνεί: “Οι σκηνές με τα λαγούμια δεν έχουν έρθει ακόμα και τη φοβάμαι λίγο εκείνη τη στιγμή -τι θα πρέπει να κουβαλήσουμε, πώς να σκάψουμε, ε, νομίζω ότι εκεί θα δείξουμε πόσο καλή παρέα είμαστε στ΄αλήθεια!”, αστειεύεται. “Για μένα, πάντως, το πιο δύσκολο κομμάτι συναισθηματικά είναι ότι όλοι έχουμε να διαχειριστούμε απώλειες. Γιατί, ξέρετε, όσο και να υποδυόμαστε, οι ηθοποιοί πρέπει κάθε φορά να σκάψουμε σε πολύ δικά μας μονοπάτια για να βρούμε την αλήθεια”.
Για τον Τσαφούλια, το “Ριφιφί” είναι μάλλον το πιο δύσκολο πρότζεκτ που έχει αναλάβει μέχρι σήμερα. “Μεταξύ άλλων, ανακάλυψα ότι είναι πολύ πιο εύκολο να κάνεις μια σειρά που να διαδραματίζεται στο 1900, στο 1800, ακόμα και στα ΄60’ς, από το να αναπαριστάς την Αθήνα του ‘92, την οποία όλοι θυμούνται”, ομολογεί. “Αν σε ένα πλάνο εποχής υπάρχει ένα air condition, το σβήνεις. Το ‘92, όμως, είχες φανάρια, πεζοδρόμια, λεωφορεία, κομπρεσέρ, τηλέφωνα…Τα είχες όλα, αλλά όλα ήταν αλλιώς. Ούτε καν η Καλλιρρόης δεν ήταν ίδια”.