10+5 θεατρικοί μονόλογοι που καθηλώνουν κάνουν πρεμιέρα τις επόμενες ημέρες

07:17 24/9/2024 - Πηγή: iEfimerida

Ποιος έγραψε τη λέξη «ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ» που βλέπουμε στους τοίχους της Αθήνας και πώς μπορείς να παρακολουθήσεις μία 24ωρη παράσταση.

Οι θεατρικοί μονόλογοι της σεζόν ανατρέχουν στην ιστορία ή γίνονται μέρος αυτής. Ερμηνείες που έχουν χειροκροτηθεί με πάθος, και πάθη ανθρώπων που βρέθηκαν στο παρασκήνιο της ζωής πρωταγωνιστούν επί σκηνής.

Πρεμιέρα για θεατρικούς μονολόγους που ξεχωρίζουν

Εντοπίσαμε μονολόγους που κάνουν πρεμιέρα μέσα στον Οκτώβριο και βλέπουμε ή ξαναβλέπουμε, με πολύ ενδιαφέρον.

«Το πιο όμορφο σώμα

που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος»

Το καθηλωτικό κείμενο του Ζουζέπ Μαρία Μιρό βρήκε τον ιδανικό ερμηνευτή στο πρόσωπο του Αργύρη Ξάφη ο οποίος, υπό τη σκηνοθετική οδηγία της Ζωής Ξανθοπούλου, μας παραδίδει έναν καταιγιστικό μονόλογο, μια από τις πιο μεστές και συναρπαστικές ερμηνείες της χρονιάς, ένα πραγματικό παραστασιακό επίτευγμα.

Μετά τα διαδοχικά sold out και τις αποθεωτικές κριτικές, “Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος” συνεχίζει την πορεία του με νέες παραστάσεις από την 1η Οκτωβρίου στο Θέατρο Θησείον.

Ο Αργύρης Ξάφης πρωταγωνιστεί στον μονόλογο του Ζουζέπ Μαρία Μιρό ερμηνεύοντας και αποκαλύπτοντας όλους τους εμπλεκόμενους χαρακτήρες γύρω από το νεκρό σώμα ενός έφηβου αγοριού.

Το βραβευμένο έργο του Ζουζέπ Μαρία Μιρό “Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος” (Βραβείο BORN 2020 και Εθνικό Βραβείο Δραματουργίας 2022) ξεκινάει με την υποσημείωση "Γραμμένο για έναν ή μια ηθοποιό. Το φύλο του δεν ενδιαφέρει. Ούτε η ηλικία του. Ούτε η σωματική διάπλαση.”

Ένας έφηβος, το πιο όμορφο αγόρι σε όλη την αγροτική περιοχή της Καταλονίας, βρίσκεται νεκρός στη μέση του πουθενά. Με αφορμή αυτό το γεγονός, ξεδιπλώνεται η παθογένεια της κλειστής κοινωνίας μιας επαρχιακής πόλης στην οποία δε συμβαίνει ποτέ τίποτα.

Παιδεραστία, ομοφοβία, ένοχα μυστικά, καταπιεσμένες ζωές κι ένα τραγούδι που ξυπνά τις πιο εφιαλτικές αναμνήσεις. Όσα δε λέγονται, οδηγούν στον αφανισμό των ηρώων, πραγματικό και υπαρξιακό. Ζωντανοί- νεκροί βυθισμένοι στους πόθους και στα ένστικτά τους, εγκλωβισμένοι στον καθωσπρεπισμό και σε στερεοτυπικές κατασκευές. Αλήθεια, πόσο συνένοχοι είμαστε όταν μένουμε απλοί θεατές αυτής της ανθρωποφαγίας;

Ο Αργύρης Ξάφης ερμηνεύει τον πολυπρόσωπο μονόλογο του Μιρόσαν μία εξορκιστική τελετουργία, εμβαθύνοντας στο τραγικό γεγονός της δολοφονίας του έφηβου αγοριού. Οι χαρακτήρες που υποδύεται παλεύουν με τις δικές τους επιθυμίες, αλλά και εκείνες που τους επιβάλλονται από τις καταπιεστικές κοινωνικές δομές μίας φαινομενικά δεμένης κοινότητας. Τη μουσική έχει συνθέσει ειδικά για την παράσταση ο Φώτης Σιώτας.

The Second Woman στη Στέγη

Είχατε φανταστεί να κάνετε binge-watching στο θέατρο; Μια γυναίκα. 100 άντρες. 24 ώρες. Ένας πρωτόγνωρος θεατρικός μαραθώνιος, μανιφέστο για τις σχέσεις ή η πιο εθιστική παράσταση της ζωής σας; Η ελληνική εκδοχή της παράστασης που κράτησε άγρυπνες τη Νέα Υόρκη, το Σίδνεϋ, το Λονδίνο, το Άμστερνταμ, τη Βαρκελώνη, την Ταϊβάν και το Τορόντο έρχεται στη Στέγη στην ελληνική της εκδοχή.

Η σεζόν αρχίζει στη Στέγη το Σάββατο 5 Οκτωβρίου με ένα συναρπαστικό happening 24 ωρών στην Κεντρική Σκηνή. Το The Second Woman των Nat Randall και Anna Breckon είναι ένας μαραθώνιος αντοχής, τόσο για την κύρια ερμηνεύτρια, τη Στεφανία Γουλιώτη, όσο και για το κοινό. Και παράλληλα, ένας μαραθώνιος εκπλήξεων, καθώς η κάθε σκηνή, αν και φαινομενικά ίδια, αποκαλύπτει άλλες ποιότητες στη ρομαντική σχέση του εκάστοτε ζευγαριού, αφού κανείς, ούτε η πρωταγωνίστρια, δεν ξέρει ποιοι θα ανέβουν μαζί της στη σκηνή, κι αν ο επόμενος παρτενέρ της θα είναι ερασιτέχνης ή κάποιος διάσημος καλλιτέχνης.

Ένα πρωτόγνωρο μανιφέστο για τον ρόλο των φύλων και την ευαίσθητη δυναμική των σχέσεων και μια εμπειρία ζωντανού κινηματογράφου, το The Second Woman είναι ένα διεθνώς καταξιωμένο θεατρικό, κοινωνιολογικό και ψυχολογικό πείραμα, σε σύλληψη και σκηνοθεσία της Nat Randall και της Anna Breckon, δύο ανερχόμενων δημιουργών από την Αυστραλία, που δείχνουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα δουλειά τους.

Κεντρική φιγούρα της παράστασης είναι η Βιρτζίνια. Τη γνωρίζουμε κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης με τον εραστή της, Μόρτι, που πραγματοποιείται μέσα σε ένα κουτί, με την κάμερα να καταγράφει, σε live χρόνο, κάθε λεπτομέρεια της αλληλεπίδρασής τους. Η σκηνή επαναλαμβάνεται 100 φορές, κάθε φορά με έναν καινούριο παρτενέρ για τη Βιρτζίνια, αναγκάζοντας την ηθοποιό να ανταποκριθεί με ταχύτατα αντανακλαστικά.

Επαγγελματίες, ερασιτέχνες ηθοποιοί αλλά και καθημερινοί άνθρωποι που ανταποκρίθηκαν σε open call παρελαύνουν στην Κεντρική Σκηνή περίπου για 8 λεπτά ο καθένας. Η Στεφανία Γουλιώτη παίζει την ίδια σκηνή με άνδρες ή μη δυαδικά και queer άτομα, διαφορετικής ηλικίας, ιθαγένειας και επαγγέλματος, ενώ η κάθε σκηνή καταγράφεται με κάμερα και προβάλλεται ζωντανά παράλληλα με την παράσταση.

ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ στο θέατρο Αλκμήνη

Το ρήμα ΄΄ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ!΄΄, λανσάρει, ευδιάκριτο, σε πολλές γωνιές και τοίχους της Αττικής, εγείροντας την απορία… ποιός και γιατί το έγραψε; Πότε γέμισε η Αθήνα με τη λέξη ‘’ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ!’’; Σίγουρα στο μυαλό όλων μας έχουν δοθεί χιλιάδες απαντήσεις… ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου, απο την Παρασκευή 18 Οκτωβρίου στο θέατρο Αλκμήνη, με τον Γιώργη Κοντοπόδη στο ρόλο του Φωκίωνα Λαχταρίδη.

Ο θεατρικός μονόλογος του Αντώνη Τσιπιανίτη Αθερινού, μας παρουσιάζει τον Φωκίωνα. Φωκίωνας Λαχταρίδης. Ο άνθρωπος που κάθε βράδυ, εκεί, λίγο πριν τα ξημερώματα, παίρνει στα χέρια του ένα σπρέη…. σαν αυτά των αναρχικών, βγαίνει στους δρόμους και γράφει παντού ‘’ βασανιζομαι ‘’, με κεφαλαια γράμματα και ένα μεγάλο θαυμαστικό στο τέλος.

Ο άνθρωπος, που μέσα σε έξι μόνο μέρες είδε την ζωή του να γίνεται άνω-κάτω, να γκρεμίζεται… και αυτόν… την έβδομη μέρα, σαν την έβδομη μέρα της δημιουργίας, να ξαναγεννιεται απ τις στάχτες του, αφήνοντας πίσω το παρελθόν και τις ψευδαισθήσεις, μέσα στις οποίες μέχρι τώρα ζούσε, ανοίγοντας την πόρτα… ελεύθερος πια… παίρνοντας μια βαθειά ανάσα για να γεμίσει τα πνευμόνια του με τον αέρα της ελευθερίας. Της νέας αρχής…

Και που απο τότε…κάθε βράδυ…βγαίνει στους δρόμους, λίγο πριν τα χαράματα και γράφει παντου… στο Προεδρικό Μέγαρο, στο Μέγαρο Μαξίμου, στους τοίχους του Βασιλικού κήπου, στο μετρό στο Σύνταγμα μια και μόνο λέξη… που για εκείνον, ειναι, πλέον…. όλη του η πραγματικότητα…. ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ! Aπο την Παρασκευή 18 Οκτωβρίου

«Η μάνα αυτουνού … Έλλη Ζάχου Ταχτσή» στο θέατρο Eν Αθήναις

Ο μονόλογος της Κικής Μαυρίδου, «Η μάνα αυτουνού… Έλλη Ζάχου Ταχτσή», βασισμένος στη ζωή της μητέρας του Κώστα Ταχτσή, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Λάσκαρη, με τη Ράνια Σχίζα στον ομώνυμο ρόλο, μετά την θερμή ανταπόκριση από κοινό και κριτικούς και τα απανωτά Sold Out, συνεχίζεται για 4η χρονιά, στο Θέατρο Εν Αθήναις (Ιάκχου 19 Γκάζι, τηλ 2130356472) από το Σάββατο 12 Οκτωβρίου, και θα παρουσιάζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 17:45, για περιορισμένες παραστάσεις.

Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στο θέατρο VAULT τον Μάρτιο του 2022 και παρουσιάστηκε για 3 σεζόν στην Αθήνα, στον Πολυχώρο VAULT (σεζόν 2021-22 & 2022-23) και στο Θέατρο Εν Αθήναις (σεζόν 2023-24) ) καταγράφοντας από την αρχή συνεχόμενα Soldout και παρατάσεις, αλλά και αξιοσημείωτα σχόλια από κοινό και κριτικούς. Ταξίδεψε σε άλλες 12 πόλεις και παρουσιάστηκε με την ίδια επιτυχία στην Πειραματική Σκηνή του ΘΟΚ στην Κύπρο.

Είναι μία από τις εννέα παραστάσεις του θεατρικού project «Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ… ». Ένα θεατρικό φεστιβάλ μονολόγων, με εμπνευστή και καλλιτεχνικό διευθυντή τον Δημήτρη Καρατζιά, που φέρνει επί σκηνής μάνες σπουδαίων Ελλήνων ανδρών. Ένα Φεστιβάλ αφιερωμένο στη μνήμη της Χρύσας Σπηλιώτη.

Η Έλλη Ζάχου Ταχτσή, μητέρα του σπουδαίου μεταπολεμικού λογοτέχνη Κώστα Ταχτσή, υπήρξε μια ανυπόταχτη γυναίκα, που το μόνο που ήθελε, ήταν να ζήσει ελεύθερη και να αγαπηθεί. Ατύχησε και στα δύο. Υπέκυψε στη σκληρότητα της εποχής της και έγινε πιο σκληρή από αυτήν.

«Η μάνα αυτουνού». Προσφώνηση απαξιωτική, ειρωνική, σαρκαστική, μα τόσο οικεία, τόσο γνώριμη. Ειπωμένη υπαινικτικά και πάντοτε χαμηλόφωνα. Σχεδόν ψιθυριστά. Από αυτούς τους ψίθυρους που είναι μαχαιριές στην καρδιά. Που καμιά φορά όμως γίνονται και φονικά. «Ο γιος αυτηνής», ο Κώστας Ταχτσής, δολοφονήθηκε. Όπως «δολοφονείται» σ’ αυτόν τον κόσμο, ότι απειλεί να ξεσκεπάσει την υποκρισία του.

«Άρης» της Σοφίας Αδαμίδου

H σπουδαία ερμηνεία του Τάσου Σωτηράκη για 7η συνεχόμενη χρονιά στο θέατρο OLVIO. Από 4 Οκτωβρίου

Πριν γραφτεί το έργο από τη Σοφία Αδαμίδου, ο Τάσος Σωτηράκης είχε ξεκινήσει να μελετάει τη ζωή καθώς και την ιστορική και πολιτική πορεία του Άρη Βελουχιώτη. Την ανθρώπινη φύση του και τους αγώνες του. Όταν συναντήθηκαν με τη συγγραφέα γύρω στο 2014 συζήτησαν για πρώτη φορά το θεατρικό “ανέβασμα” του «Άρη». Ο Τάσος πρότεινε στη Σοφία να φτιάξει έναν μονόλογο, όπως κι έγινε. Το 2017 η παράσταση πρωτοπαίχτηκε στον Τεχνοχώρο Cartel και αγκαλιάστηκε θερμά κυρίως από το νεανικό κοινό, που επιθυμούσε να γνωρίσει περισσότερο και να κατανοήσει αυτήν την εμβληματική προσωπικότητα. Ακολούθησε μια εξαιρετικά επιτυχημένη διαδρομή για την παράσταση.

H Σοφία Αδαμίδου αποκαλούσε αυτό το θεατρικό έργο, το αγαπημένο της παιδί. Ήταν ο παιδικός της ήρωας από τα χρόνια του σχολείου στην Κοζάνη, το σύμβολο που αγκάλιαζε με το λόγο του, τους αγρότες και τους εργάτες. Ένα πανανθρώπινο σύμβολο.

Ο Τάσος Σωτηράκης φωτογραφήθηκε από την Εβίτα Σκουρλέτη στην καρδιά της. Εκεί όπου σήμερα θα περπατούσε ο Άρης και θα αγωνιζόταν ξανά για το δίκιο όσων δεν έχουν φωνή.

«18/9»

Το «18/9» είναι ένας μονόλογος αγωνίας και αγώνα και παρουσιάζεται από 10 Οκτωβρίου στο 'Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Ιδέα, ερμηνεία: Δώρα Χρυσικού. Κείμενο: Μαρία Λούκα, Κοραής Δαμάτης. Σκηνοθεσία-δραματουργική επεξεργασία: Κοραής Δαμάτης

Στο επίκεντρο βρίσκεται η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και η εμβληματική δίκη για τη ναζιστική οργάνωση.

Στοιχεία από αληθινές μαρτυρίες και πραγματικά περιστατικά μπλέκονται μέσα από τη μυθοπλασία με το κοινωνικό ψυχογράφημα ενός κοριτσιού που υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας σ’ ένα ακροδεξιό έγκλημα με αποτέλεσμα να αλλάξει η ζωή της και να βρεθεί μπροστά σε αδυσώπητα διλήμματα.

Η ηρωίδα στο «18/9» δεν είναι αήττητη, ατρόμητη, γυαλιστερή ηρωίδα. Είναι διάφανη και εύθραυστη. Μπορούμε να δούμε όλες τις πληγές της. Είναι δικός μας άνθρωπος, γειτόνισσα, φίλη, αδελφή που παλεύει με τους φόβους της, τώρα, λίγες ώρες πριν από την κατάθεσή της στην δίκη για τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής.

Ένας απλός άνθρωπος που γίνεται υποκείμενο της ιστορίας.

«Τσιτάχ»

Η καταξιωμένη στην Κύπρο ερμηνεύτρια και σκηνοθέτρια Ερμίνα Κυριαζή και ο διακεκριμένος ηθοποιός Γιώργος Νινιός ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αφηγηθούν μια ιστορία γεμάτη χιούμορ και συγκίνηση με κύρια θέματά της την ανδρική μοναξιά και τη ματαίωση, μαζί όμως με ένα βαθύ αίσθημα αξιοπρέπειας, ως πυξίδα και ως ύστατη νίκη σε πείσμα της ήττας και της φθοράς.

Ο Τσιτάχ, ένας πολύπειρος βετεράνος τερματοφύλακας της Εθνικής Ελλάδος, κάνει έναν ειλικρινή απολογισμό της μακροχρόνιας πορείας του, προσκεκλημένος από ένα σχολείο για να μιλήσει στα παιδιά για την αξία της άμιλλας και τα αθλητικά ιδεώδη.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αθλητισμού, εξιστορεί γεγονότα και εμπειρίες από τη ζωή και την καριέρα του ξετυλίγοντας σιγά-σιγά το κουβάρι της ύπαρξης του, από τη δόξα, τα πλούτη και τα φώτα της δημοσιότητας μέχρι το μηδέν και το περιθώριο.

Είναι ο θεατρικός μονόλογος του Βασίλη Κατσικονούρη «Τσιτάχ» που παρουσιάζεται από 5 Οκτωβρίου στο θέατρο Σταθμός.

«Ημερολόγιο ενός τρελού», του Ν. Γκόγκολ

Μετά τον επιτυχημένο πρώτο κύκλο παραστάσεων που δόθηκαν δυο χρόνια πριν, το «Ημερολόγιο ενός τρελού», του Ν. Γκόγκολ σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Πασσά επιστρέφει αυτή η φορά στο θέατρο Εν Αθήναις για περιορισμένο κύκλο παραστάσεων. Στο ρόλο του Αξέντι Ιβάνοβιτς ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης. Πρεμιέρα: Σάββατο 12 Οκτωβρίου.

Ο δημόσιος υπάλληλος Αξέντι Ιβάνοβιτς Προπίτσιν, διηγείται στιγμές από τη ζωή του, μέσα από ένα ιδιόρρυθμο ημερολόγιο, εστιάζοντας σε διάφορους σημαντικούς "σταθμούς", όπως την εργασία, τον έρωτα, την αγάπη του για την τέχνη, την ανάγκη για κοινωνική ανέλιξη και καθώς ξεφυλλίζει τις σελίδες του, οδηγείται σε αδιέξοδα, συγκρούσεις, ματαιώσεις σε σημείο που χάνει τον έλεγχο, συγχέει την πραγματικότητα με την ψυχική του παραφορά, ανακυρήσσει τον εαυτό του βασιλιά, βιώνει ανεξήγητα βασανιστήρια μέχρι να βρει μια φαινομενική και πρόσκαιρη γαλήνη στην αγκαλιά της μητέρας του.

Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης δίνει σάρκα και οστά στον ήρωα του έργου και βιώνει με ρεαλισμό, δύναμη και ευαισθησία όλο το φάσμα και τις αποχρώσεις ενός ψυχωτικού ατόμου μέσα από μια περιπετειώδη αναπαράσταση-αναβίωση ενός ιδιότυπου και πολυτάραχου ημερολογίου.

«Λόγια της Πλώρης μου»

Τα «Λόγια της Πλώρης μου», ένας θεατρικός μονόλογος βασισμένος σε πέντε διηγήματα από τα Λόγια της πλώρης του Ανδρέα Καρκαβίτσα, θα παρουσιαστεί στο θέατρο Φούρνος από τη Δευτέρα 21 Οκτωβρίου, με ερμηνευτή τον Σαμψών Φύτρο και σε σκηνοθεσία Γιάννη Βαρβαρέσου.

Το λογοτεχνικό κείμενο του Ανδρέα Καρκαβίτσα δημοσιεύτηκε το 1899 και αποτελεί μια συλλογή διηγημάτων, που αναφέρονται στη ζωή των ναυτικών.

Ωστόσο, μέσα από την εμβάθυνση και την έρευνα η διασκευή του εμπλουτίστηκε με μνήμες των δημιουργών του, με αναζητήσεις και ερωτήματα που απασχολούν τον άνθρωπο προσωπικά και οικουμενικά.

«Άγνωστος και αδοξολόγητος μένει ο ναύτης που μας έκαμε το μεγάλο καλό. Άγνωστος και αδοξολόγητος, όπως γίνεται με τους φτωχούς αγίους.» Τα Λόγια της Πλώρης μου έκαναν πρεμιέρα στις Κυκλάδες και έτυχαν θερμής υποδοχής. Πιο συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, παρουσιάσηκαν στα νησιά Πάρος, Αμοργός, Σαντορίνη, Ανάφη, Δονούσα, Σύρος, καθώς επίσης και στα Λεχαινά Ηλείας, μπροστά από το σπίτι του Α. Καρκαβίτσα.

Ένας Ξεναγός μας παρουσιάζει ένα σπάνιο έκθεμα. Τον Ναύτη. Εκεί απ’ όπου ξεκινάει ένα ταξίδι σε πελάγη μνήμης και φαντασίας. Μέσα σε μια θάλασσα, πότε άγρια και πότε όχι, ξεπηδάνε σαν σκιές οι μνήμες και τα μυθικά τέρατα, οι φόβοι και τα πάθη, οι παλιές κι οι νέες αγάπες. Έχοντας ως οδηγό τη ζωή του Ναύτη, με τον Ξεναγό να ρίχνει άγκυρες της δικής του ζωής και σκέψης, το παρελθόν συνδέεται με το παρόν και το μέλλον.

CAVEMAN

Η μακροβιότερη σόλο κωμωδία στην ιστορία του Μπρόντγουεϊ έρχεται στη σκηνή του θεάτρου Αργώ. CAVEMAN. Απόδοση-Σκηνοθεσία: Θέμις Μαρσέλλου. Ερμηνεύει ο Γιάννης Δρακόπουλος, Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Κάποιες χιλιάδες χρόνια το ερώτημα ήταν αναπάντητο: Σε τι είναι διαφορετικοί γυναίκες και άντρες; Μετά η απάντηση δόθηκε: Σε όλα! Ο πιο δημοφιλής άνθρωπος των σπηλαίων επιστρέφει με τη νέα θεατρική σεζόν στην κεντρική σκηνή του θεάτρου Αργώ.

Τώρα πια ο Caveman, αυτός ο «καινούριος» σημερινός άντρας, που σε μια προσωπική εξομολόγηση μεταμορφώνεται στο γιο, τον αδελφό, τον σύντροφο, το αγόρι της διπλανής πόρτας, μεγαλώνει, βλέπει τις νέες εποχές που έρχονται διαρκώς και θέτει νέα ερωτήματα!

Το «Defending the Caveman» είναι μια κωμωδία που γράφτηκε από τον Αμερικανό ηθοποιό και κωμικό Rob Becker, σχετικά με τις παρεξηγήσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών. Το έχουν παρακολουθήσει περισσότεροι από οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι σε σαράντα πέντε χώρες, σε όλο τον κόσμο.

Ο Rob Becker ξεκίνησε την καριέρα του ως ερμηνευτής stand-up comedy και μέρος του show του ήταν ένα κομμάτι για τα προβλήματα επικοινωνίας στις σχέσεις γυναικών και ανδρών, λόγω των διαφορών των δύο φύλων. Μετά τη μεγάλη του επιτυχία, άρχισε να μεγαλώνει το κείμενό του μέχρι που έγραψε έναν μονόλογο ικανό να ανέβει στο Μπρόντγουεϊ, ονομάζοντάς τον: «Υποστηρίζοντας τον Άνθρωπο των Σπηλαίων». Ο Caveman γράφτηκε σε διάστημα τριών χρόνων (1988-1991), κατά τη διάρκεια του οποίου ο Becker έκανε ανεπίσημες σπουδές σε ανθρωπολογία, προϊστορία, ψυχολογία, κοινωνιολογία και μυθολογία.

«Το χρονικό ενός δυσλεκτικού» στο 104

Μετά τις sold-out περσινές παραστάσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ο καθηλωτικός μονόλογος βασισμένος στην πολυβραβευμένη νουβέλα του Γιάννη Πάσχου, επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο 104 από τις 19 Οκτωβρίου.

Ο Ντίνος Ψυχογιός σκηνοθέτησε με μαεστρία τον Δημήτρη Μαμιό, σε μια ερμηνεία που δεν άργησε να γίνει talk of the town. Η παράσταση που απέσπασε διθυραμβικά σχόλια και από κοινό και κριτικούς επανέρχεται στη σκηνή του Θεάτρου 104 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

Ο ήρωας μας μεγαλώνει σε ένα ορεινό χωριό της Ηπείρου. Ονειρεύεται και ανακαλύπτει τον κόσμο σχεδόν όπως κάθε παιδί, μα ένα «λάθος» που κουβαλάει τον στιγματίζει, τον απομονώνει και την ίδια στιγμή τον πεισμώνει. Με όχημα την μοναδική του ματιά για τα πράγματα, το χιούμορ αλλά και την αγάπη των ανθρώπων του, αντιμετωπίζει καταστάσεις που μοιάζουν να συνθέτουν το ψηφιδωτό ενός παράξενου, μαγικού κόσμου. Το παιδί ενηλικιώνεται, αλλά πόσα «λάθη» χωράνε σε ένα κόσμο γεμάτο «σωστούς» ανθρώπους; Θα καταφέρει άραγε να κατακτήσει την πιο ψηλή κορφή της φαντασίας του; Θα μπορέσει να είναι ποτέ σαν όλους τους άλλους;

«Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα»

Η «Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» της Άλκης Ζέη για 2η χρονιά στο θέατρο «Μεταξουργείο». Ερμηνεία: Γιασεμί Κηλαηδόνη | Έναρξη: 12/10

Η Γιασεμί Κηλαηδόνη ερμηνεύει έναν συγκλονιστικό μονόλογο για την ιστορία μιας γενιάς που στις ταραγμένες δεκαετίες του νεοελληνικού βίου (1940-1970) επέλεξε, με βαρύ τίμημα, να αλλάξει τον κόσμο. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Φώτης Μακρής.

Η κεντρική ηρωίδα, η «αρραβωνιαστικιά», καταφεύγει στη μνήμη. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να αφηγηθεί την εμπειρία της αλλά και την εμπειρία της γενιάς της, προσπαθώντας να βρει το νόημα της Ιστορίας.

Σ’ όλη αυτή την διαδρομή, η ηρωίδα αναπλάθει εμπειρίες από την προπολεμική Ελλάδα, από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου, από την Κατοχή, την Αντίσταση, τον Εμφύλιο, τη μετεμφυλιακή περίοδο και τη Χούντα των Συνταγματαρχών, αλλά και από τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα (μετανάστευση, πολυπολιτισμικές κοινωνίες κ.ά.).

Η διασκευή του μυθιστορήματος, που έχει γίνει από τον Φώτη Μακρή, την Κλεοπάτρα Τολόγκου και τη Στέλλα Κρούσκα, πλέκεται στον διπλό ιστό της προσωπικής και της συλλογικής περιπέτειας. Πρόσωπα κοινά, αθέλητοι πρωταγωνιστές ή ανίδεοι κομπάρσοι του δράματος: Αντίσταση, εμφύλιος, διώξεις. Μεγάλα οράματα και διαψεύσεις, διάλυση πολλών ψευδαισθήσεων. Η Ελλάδα, ο κόσμος.

Να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά που το εμβληματικό αυτό μυθιστόρημα παρουσιάζεται επί σκηνής.

«Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης», «Το κιβώτιο» στο στούντιο Μαυρομιχάλη

Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το studio Μαυρομιχάλη παρουσιάζουν από την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2024, για τρίτη χρονιά, το καινούργιο έργο του Παντελή Μπουκάλα «Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και το φάσμα των φατριών», σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή, Στέλλας Κρούσκα και Κλεοπάτρας Τολόγκου.

Πόσο συνδεδεμένοι είμαστε με την ιστορία μας; Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ από ποια πρόσωπα ή ποια γεγονότα πήραν τα ονόματά τους οι οδοί και οι πλατείες που ζούμε ή εργαζόμαστε ή διασχίζουμε σε καθημερινή βάση; Έχουμε ποτέ επιχειρήσει αυτήν την μικρή σύνδεση με το παρελθόν μας;

Αυτή ήταν η αφορμή για να προχωρήσουμε στην δημιουργία μιας παράστασης για τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, έναν από τους πρωταγωνιστές της ελληνικής επανάστασης του 1821, από τον οποίον πήρε το όνομά της η οδός Μαυρομιχάλη και κατ’ επέκταση το θέατρό μας, studio Μαυρομιχάλη. Και είχαμε την τεράστια τύχη και τιμή, συνοδοιπόρος μας σε αυτή μας την προσπάθεια, να είναι ο Παντελής Μπουκάλας που ανέλαβε την συγγραφή του έργου.

Παράλληλα το studio Μαυρομιχάλη συνεχίζει για ένατη χρονιά την παράσταση του αριστουργήματος «ΤΟ ΚΙΒΩΤΙΟ» του Άρη Αλεξάνδρου, που το κοινό όλα αυτά τα χρόνια το έχει αγκαλιάσει με συνεχόμενα sold out.

Ο Φώτης Μακρής, που υποδύεται τον κεντρικό ρόλο, εκτός από το Studio Μαυρομιχάλη, όλα αυτά τα χρόνια, ταξίδεψε με το «Το Κιβώτιο» σε 31 πόλεις σε όλη την Ελλάδα καθώς και στη Πάφο της Κύπρου (στο πλαίσιο της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης 2017).

Στα τέλη του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, μια ομάδα ανταρτών αναλαμβάνει μετά από σχετική εντολή του Γενικού Αρχηγείου να μεταφέρει, περνώντας μέσα από εχθρικό έδαφος, ένα κιβώτιο αγνώστου περιεχομένου, με παραλήπτες τη διοίκηση μιας ανταρτοκρατούμενης πόλης. Στη διάρκεια της αποστολής η ομάδα αρχίζει να χάνει τα μέλη της σταδιακά μέχρι που τελικά σώζεται ένας μόνο αντάρτης, ο οποίος τελικά κατορθώνει να παραδώσει το κιβώτιο. Όταν όμως φτάνει στον προορισμό του, διαπιστώνεται πως είναι άδειο και ο αντάρτης φυλακίζεται από τους άλλους συντρόφους του ως δολιοφθορέας.

Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. στο Μικρό Χορν

Ο μονόλογος Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. της Λένας Κιτσοπούλου, παρουσιάζεται από 14 Οκτωβρίου στο θέατρο Μικρό Χορν. Πρωταγωνιστεί η Μαρία Σολωμού. Σκηνοθετεί η Φρόσω Λύτρα.

Τρεις γυναίκες συνεργάζονται και παρουσιάζουν τη σύγχρονη δική τους Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α., αυτή που ανήκει στο 2024, μέσα σε 90 λεπτά! Μία γυναίκα 37 ετών που μας ταξιδεύει -πάνω από το ανταριασμένο αρχιπέλαγος της Αθήνας- προς τη δική της Ιθάκη, με μια και μοναδική σωσίβια λέμβο: το καυστικό και ειρωνικό χιούμορ της!

Ανοίγει την πόρτα του μπάνιου της στο κοινό και μοιράζεται μαζί του, μία απίστευτη εμπειρία ενσυναίσθησης και διαφυγής από την αμείλικτη καθημερινότητα. Στη λευκή μπουγάδα της απλώνει και τα άπλυτα της ανθρώπινης φυλής, τα πιάνει με μανταλάκια και περιμένει να στεγνώσουν για να τα μαζέψουμε όλοι μαζί.

Όπως εκμυστηρεύεται η ίδια: «…Ο καφές μου αυτοκτονεί κάθε μέρα στο γκάζι. Πρήζεται και φουσκώνει σαν εξάνθημα μέσα στο μπρίκι μου και η κάθε του φουσκάλα σκάει σαν όνειρο. Και φοβάμαι μήπως χυθεί και δεν προλάβω να τον κατεβάσω από τη φωτιά. Και συντομεύω τα όνειρα μου για να προλάβω. Να μην χυθούν. Θα' ναι κρίμα να καώ από όνειρο…»

«Προμηθέας Εσταυρωμένος»

Στο Θέατρο Αλκμήνη για τρίτη συνεχή χρονιά θα παρουσιαστεί ο μονόλογος του Χρήστου Λιακόπουλου «Προμηθέας Εσταυρωμένος» με τον ίδιο να ερμηνεύει και να εξελίσσει, μέσα στη διάρκεια των χρόνων, τον ρόλο του Προμηθέα.

Μία παράσταση που ακολουθεί τα χνάρια της μεγάλης θεατρικής επιτυχίας του πρώτου μονολόγου «Αυτοκράτωρ Αδριανός», που έγραψε και παρουσίασε επί τέσσερα χρόνια, ο Χρήστος Λιακόπουλος.

Τα μηνύματα του έργου «Προμηθέας Εσταυρωμένος» είναι πολλά και σημαντικά, αγγίζουν το σήμερα και το κάνουν πιο επίκαιρο από ποτέ!
Ο ακατάπαυστος αγώνας που δίνουμε όλοι μας κάθε μέρα, για ελευθερία απέναντι, πρωτίστως, στον ίδιο μας τον εαυτό και εν συνεχεία σε κάθε μορφή αυταρχικής εξουσίας… αλλά και η μέγιστη έκφραση αγάπης, που φτάνει στην αυτοθυσία, είναι οι δύο βασικοί πυλώνες του έργου.

Κάτι που σχολιαζόταν συχνά από τους θεατές μετά την παράσταση, αλλά και στις εντυπώσεις που κατέθεταν στο διαδίκτυο, ήταν: «Το έργο μάς εμψύχωσε και μας έδωσε δύναμη να αντιμετωπίσουμε δυσκολίες και εμπόδια, που πριν φοβόμασταν, και ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας».

«Καθαρίστρια» με τον Αντώνη Παπαηλία

O μονόλογος του Αντώνη Τσιπιανίτη Αθερινού,«Καθαριστρια» ανεβαίνει, για δεύτερη χρονιά, στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ, απο την Τρίτη 1 Οκτωβρίου, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου, με τον Αντώνη Παπαηλία στο ρόλο της Πελαγίας!

Η Πελαγία, καθαρίστρια σε διάφορες εταιρείες, είναι μια γυναίκα που πάντοτε πίστευε πως ανήκει στα "Όχι”, σε εκείνους δηλαδή τους ανθρώπους, που η ζωή, τους είχε κατατάξει στους ‘’χαμένους ‘’. Γεννημένη και μεγαλωμένη σε οικογένεια καθαριστριών, το μόνο πράγμα που ξέρει, μέχρι τώρα, στην ζωή της , ειναι να παρακολουθεί τις φωτεινές και λαμπερές ζωές των ‘’ Ναι ‘’, πάντα απο το παρασκήνιο.
Σικάτα μοντέλα που πηγαινοέρχονται στις εταιρείες που εργάζεται… γραμματείς με ψηλοτάκουνες γόβες και υπέροχο μακιγιάζ… ο Ντίνος, διευθυντής της εταιρείας και κρυφος της έρωτας… και φυσικά… το
‘’ Ναι ‘’ των ‘’ Μεγάλων Ναι ‘’… η Ελένη, της οποίας την εκπομπή παρακολουθεί καθημερινά στην τηλεόραση.
Τι μπορεί να συμβεί, οταν η ζωή αποφασίζει να της πει και εκείνης το
‘’ Ίσως ‘’ , μπαίνοντας στο καράβι για τη Μύκονο, το νησί που – ως εκ θαύματος - μπορεί να τη μετατρέψει στο μεγάλο ‘’ Ναι ‘’ και αυτόματα να την ανεβάσει σε κατηγορία αυτοεκτίμησης;

Ένα έργο για τους ανθρώπους, ένας μαγικός μονόλογος, που δείχνει σε όλους, πως η απόφαση είναι δική μας και μόνο. Πως τα ‘’ ναι ‘’, τα ‘’ οχι ‘’, τα ‘’ ίσως ‘’ …είναι απλές, μονάχα, λέξεις και απο εμάς και μόνο εξαρτάται το ποιοί θα είμαστε και τι θα διεκδικούμε στη ζωή μας…γιατί…πολύ απλά…ολοι γεννηθήκαμε για να γίνουμε ‘’ ναι ‘’

Κάθε Δευτέρα στις 20 : 15 και Τρίτη στις 21 : 15 , στον Πολυχώρο ΑΥΛΑΙΑ στον Πειραιά.

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr