Tattoo artist «ζωγραφίζει» ξανά χαμόγελα σε γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε μαστεκτομή

09:51 8/3/2025 - Πηγή: iEfimerida

«H περιπέτεια της φίλης μου, με έβαλε σε σοβαρές σκέψεις ως προς την κοινωνική θέση που «πρέπει» να έχει μια γυναίκα, ναι, ακόμα και σήμερα.

Η σπίθα πέρασε σαν ρεύμα μέσα μου στο νοσοκομείο όπου είχα πιάσει τη νυχτερινή βάρδια για να μην την αφήσουμε ποτέ μόνη της. Την έπιασα να κλαίει σιγανά, γιατί μια γυναίκα δεν πρέπει να χάνει την ψυχραιμία της μπροστά στα παιδιά, πρέπει να είναι δυνατή, βαμμένη, χτενισμένη, επιχειρηματίας αλλά και νοικοκυρά, με τα παιδιά διαβασμένα και ταϊσμένα. Δεν επέτρεψε στον εαυτό της να κλάψει

όλη μέρα και να φωνάξει, ''γιατί δεν είναι πρέπον'' ή ''δεν το έχω ανάγκη'' ή, ''υπάρχουν πιο σοβαρά πράγματα''».

«Περίμενε να έρθει η νύχτα για να μη τη δει ή να μην την ακούσει κανείς. Κι αναρωτήθηκα: Πιο σοβαρά πράγματα από τον καρκίνο; Και πού να τον πάμε όλο αυτόν τον θυμό; Όλη αυτή την αδικία; Όλη αυτή τη θλίψη. Να την καταπιούμε; Ποιος να μας θυμίσει ότι επιτρέπεται να κλάψουμε; Ότι δεν μας κάνει λιγότερο όμορφες να ουρλιάξουμε. Ότι δεν είμαστε λιγότερο γυναίκες, αν πούμε σήμερα δεν τα κατάφερα, θα προσπαθήσω πάλι αύριο».

Με αυτές τις σκέψεις, ενώ βρισκόταν στο πλευρό της αγαπημένης της φίλης, που είχε υποβληθεί σε μαστεκτομή για να αντιμετωπίσει τον καρκίνο, η Ρεβέκκα Γιαννοπούλου, paramedical tattoo artist αποφάσισε να βοηθήσει με όσα μέσα είχε, να ανακτήσει τη θηλυκότητα της, τη γυναικεία ταυτότητα της.

Η τέχνη μου φωνάζει σε κάθε γυναίκα «σ' αγαπώ, είσαι τέλεια όπως είσαι»

«Όταν τελείωσε η περιπέτεια της φίλης μου, με αθωότητα, σαν να της έκανα άλλο ένα τατουάζ, συμπλήρωσα το χρώμα της θηλής της», εξηγεί στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό πρακτορείο ειδήσεων η κα Γιαννοπούλου και συγκινημένη επισημαίνει ότι, «τότε έγινε κάτι μαγικό και για τις δύο μας. Εκείνη είδε το στήθος της όπως ήταν πριν τα δύο χρόνια επεμβάσεών της.

Βγήκαν, σαν τσουνάμι, όλα τα συναισθήματά που καταπίεζε τόσο καιρό, για να μπορεί να συνεχίσει με την καθημερινότητα της, έτρεχαν τα μάτια της δάκρυα χωρίς να μπορεί να τα συγκρατήσει. Εγώ συνειδητοποίησα σοκαρισμένη πόσο δυνατή εμπειρία ήταν αυτή, πόσο σημαντική για τη γυναίκα, πόσο διαφορετικά μπορούσα να χρησιμοποιήσω την τέχνη μου. Όποιος έχει αντιληφθεί ποιος είναι ο σκοπός της ζωής του, μπορεί να με καταλάβει. Το συνειδητοποιείς σαν κρύο ντους, αλλά με μία λίγο πιο μαγική αίσθηση.

Celebrate Your Scars

Έτσι, η τέχνη μου και η ανάγκη μου να φωνάξω στην κάθε γυναίκα ''σ' αγαπώ, είσαι τέλεια όπως είσαι'', έδωσε ζωή σε μία μη κερδοσκοπική ομάδα, το Celebrate Your Scars».

Όπως η ίδια αναφέρει το εγχείρημα αυτό, αποτέλεσε ένα όνειρο, το οποίο μετατράπηκε σε σκοπό ζωής και αυτό με τη σειρά του σε μία ΜΚΟ, το Celebrate Your Scars. Σήμερα περισσότερες από 500 γυναίκες έχουν αποκτήσει τις δικές τους «μοναδικές» θηλές από τη συγκεκριμένη ομάδα.

Μεγάλη υπόθεση μετά από τον Γολγοθά να διατηρήσεις τη θηλυκότητα σου

Η Ειρήνη είναι μία από τις γυναίκες που διαγνώστηκε με καρκίνου του μαστού. «Το 2020 ξεκίνησε ένας αγώνας δρόμου. Χειρουργεία, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες και ορμονοθεραπεία έως και σήμερα, αλλά και για τα πέντε επόμενα χρόνια. Την Ρεβέκκα τη γνώρισα το 2021 μέσα από το έργο της. Περίμενα πώς και πώς εκείνη την ημέρα της γιορτής τού ''Celebrate your scars''. Είχα πάει με την κόρη μου, το στήριγμα μου σε όλη εκείνη τη διαδρομή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον τρόπο που με υποδέχθηκε! Εκείνη την ημέρα δεν μπόρεσα ποτέ να αρθρώσω μια λέξη, μονάχα έκλαιγα από την απέραντη συγκίνηση, για την βοήθεια της προς όλες εμάς που διανύαμε εκείνο το μονοπάτι γεμάτο φόβο και πόνο», λέει συγκινημένη.

Μιλώντας για τη Ρεβέκκα και την ομάδα που έχει δημιουργηθεί για να συμπαρασταθεί στις γυναίκες, είπε: «Στάθηκε δίπλα μου, δίπλα σε όλες μας και τον πόνο μας τον έκανε γιορτή. ''Μετατρέπουμε τα σημάδια πολέμου, σε σημάδια Ειρήνης'', έτσι έλεγε και έτσι έκανε! Είναι ένας άνθρωπος με ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου, για την απέραντη με ανιδιοτέλεια προσφορά της. Μετά από έναν τέτοιο Γολγοθά, το να καταφέρεις να διατηρήσεις την θηλυκότητα σου, είναι μεγάλη υπόθεση! Το να μην νιώθεις μισή, λειψή ή οτιδήποτε εκτός από ΓΥΝΑΙΚΑ , αυτό είναι το ''έργο'' που προσφέρει η Ρεβέκκα και την ευχαριστώ από καρδιάς», τονίζει με μεγάλη ευγνωμοσύνη.

Αυτές οι γυναίκες είναι πηγή έμπνευσης πολεμίστριες

Αναφερόμενη στην ιδιότητά της ως paramedical tattoo artist, διευκρινίζει πως, «αυτό που κάνω ακριβώς, είναι να ζωγραφίζω ανεξίτηλα 3-D θηλή, πάνω σε ένα στήθος που έχει υποστεί μαστεκτομή, και που χωρίς αυτό, μοιάζει λίγο με το στήθος της Barbie. Δεν αισθάνομαι ότι βοηθάω τις γυναίκες. Έτσι πιστεύουν όλοι, ειδικά εκείνες, αλλά η αλήθεια είναι πως εκείνες με βοηθάνε. Και με βοηθούν χρόνια να προσπερνάω προσωπικά θέματα, καθημερινά, επαγγελματικά, αντλώντας από τη δύναμη που μου δείχνουν, το κουράγιο, την αλληλεγγύη, την απίστευτη αισιοδοξία και ατελείωτη αγάπη τους. Αυτές οι γυναίκες είναι πηγή έμπνευσης, πολεμίστριες, που ενώ έχουν τελειώσει και κερδίσει τον πόλεμο με το καρκίνο, παραμένουν εκεί για να μας υπενθυμίζουν τις καθημερινές υποσχέσεις που κάνουμε στους εαυτούς μας και δεν τις τηρούμε. Με τη σειρά μου, ζωγραφίζοντας πάνω τους ''το παράσημο τους'', αυτήν την πολυπόθητη θηλή, τις βοηθάω να μην ξεχνάνε ποτέ ότι είναι πολεμίστριες και ας είναι πλέον εν καιρώ ειρήνης, και να τηρούν και εκείνες αυτό που έταξαν στους εαυτούς τους την ώρα που τις απειλούσαν με θάνατο».

Οι αντιδράσεις κάθε γυναίκας είναι διαφορετικές και σεβαστές

«Αυτό που συμβαίνει στον καθρέφτη μετά το τατουάζ μιας θηλής με παραϊατρικό τατουάζ δεν έχει καμία σχέση με μία απλή ζωγραφιά τελικά. Άλλες γυναίκες κοιτάζονται στον καθρέφτη μετά το τατουάζ και απλά σιωπούν ψάχνοντας το βλέμμα μου. Μόλις το βρουν, μένουν καρφωμένες εκεί για μία στιγμή που φαίνεται αιώνια, τουλάχιστον για μένα. Εκείνη την ώρα είναι σαν να σου ανοίγουν μία μικρή χαραμάδα στην ψυχή τους για να σε αφήσουν να δεις τι πέρασαν, αλλά κυρίως ποια πόρτα βοηθάς να κλείσει. Είναι ένα βλέμμα φορτωμένο με τόση ευγνωμοσύνη και αγάπη, που ότι πληγή ανοιχτή και αν έχεις στην καρδιά σου, την επουλώνει επιτόπου ως διά μαγείας», εκμυστηρεύεται.

Οι αντιδράσεις κάθε γυναίκας είναι διαφορετικές και σεβαστές όπως λέει η Ρεβέκκα Γιαννοπούλου. «Άλλες γυναίκες με το που θα το δουν, θα ξεσπάσουν σε κλάματα ανακούφισης και θα με πάρουν σφιχτή αγκαλιά. Άλλες δεν θα το κοιτάξουν καθόλου και θα ντυθούν πολύ γρήγορα, ενισχύοντας ότι έχουν έρθει για ένα ραντεβού ανάμεσα στα τόσα που είχε το πρόγραμμα τους σήμερα. Όμως κάθε φορά, θα μου στείλουν ένα συγκινητικό μήνυμα το βράδυ ή θα με πάρουν τηλέφωνο κλαίγοντας από συγκίνηση και ευγνωμοσύνη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι καμία τους δεν περιμένει να την αγγίξει τόσο. Καμία δεν περιμένει ότι έχει τόση σημασία. Καμία δεν μπορεί να φανταστεί τι θα σπάσει μέσα της και τι θα απελευθερωθεί».

Κάθε θηλή είναι διαφορετική, μοναδική

«Η κάθε θηλή είναι διαφορετική, μοναδική και έχει τη δική της προσωπικότητα», επισημαίνει και διευκρινίζει πως, «και αυτή, την βρίσκουμε σε συνέργεια με την κάθε γυναίκα η αντιγράφοντας την υγιή θηλή. Οι δύσκολες περιπτώσεις είναι οι πολύ νεαρές κοπέλες.

Όταν έρχεται ένα κορίτσι 18 χρόνων, 20 χρόνων, 24 χρόνων, χωρίς στήθος, σε τεχνητή εμμηνόπαυση για τα επόμενα 10 χρόνια, όπως λέει το πρωτόκολλο, να μιλήσεις γιατί; Για σεξ; Για παιδιά; Σε μία μεγαλύτερη γυναίκα, θα την έχει φιλήσει, αγγίξει κάποιος σύντροφος. Ίσως έχει παντρευτεί, κάνει παιδιά. Η σεξουαλική της ζωή έχει κάποιες εμπειρίες. Ο αισθησιασμός της έχει περάσει διάφορα στάδια από ηλικία σε ηλικία. Σε μία νεαρή κοπέλα, τι να πεις, όταν μπορεί να μην έχει δείξει το στήθος της σε κανέναν ακόμα και ούτε θα το δει κανένας πια γιατί ακρωτηριάστηκε; Αυτές οι κοπέλες συνήθως, έχουν ένα γυάλινο βλέμμα. Θα σε ευχαριστήσουν από ευγένεια στο τέλος χωρίς να πολυκαταλάβουν τι έγινε. Για εκείνες, η θηλή τους ήταν απλά μια θηλή. Δεν είχε ακόμα συνδεθεί με κάτι. Νιώθουν την απώλεια, τον ακρωτηριασμό, αλλά δεν έχουν ακόμα όλα τα κομμάτια του παζλ. Και αυτό, εμένα μου ραγίζει την καρδιά».

Κάθε χρόνο τον Οκτώβριο διοργανώνουν μία γιορτή με δωρεάν τατουάζ θηλής σε όποια ηρωίδα το επιθυμεί. Έτσι δημιουργήθηκε το 2020 το Πρώτο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Παραϊατρικού Τατουάζ. Μια μέρα πριν από τη γιορτή, διαδικτυακά μέχρι φέτος, tattoo artists, γιατροί, ηρωίδες του καρκίνου του μαστού, εναλλακτικοί θεραπευτές, ψυχολόγοι και πολλοί άλλοι προσπαθούν να δώσουν μία λύση σε θέματα που αφορούν ή προκαλούνται από το στρες.

«Το συνέδριο είναι κάθε χρόνο μονοήμερο, δωρεάν και έχει τη χαρά και την τιμή να υποδέχεται υπέροχους ανθρώπους, ο καθένας με την ιστορία του, την εμπειρία του και ίσως μία λύση που μπορεί να είναι χρήσιμη στον οποιονδήποτε. Μια χρονιά οι ανάγκες των γυναικών μάς οδήγησαν σε μια πασαρέλα, με μοντέλα αποκλειστικά ηρωίδες του καρκίνου του μαστού. Η πρώτη στην Ελλάδα. Έπρεπε να ήσασταν εκεί για να ακούσετε μια κόρη να φωνάζει "αυτή είναι η μαμά μου" την ώρα που πέρναγε μια ηρωίδα οπτασία, με μακρύ φόρεμα και δάκρυα στα μάτια. Κλαίγαμε όλοι. Άλλες χρονιές διοργανώσαμε φωτογράφιση. Ιδιαίτερη. Η ωμή ομορφιά τους. Η αλήθεια. Το απλό πορτραίτου τους. Χωρίς μακιγιάζ, χωρίς φανφάρες, με εξαιρετικό φωτογράφο και άνθρωπο. Όλες έλεγαν πως είχαν ξεχάσει ότι ήταν -απλά- όμορφες.

τις φωτογραφίες παραχώρησε για χρήση στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ρεβέκκα Γιαννοπούλου, paramedical tattoo artist

ΑΠΕ-ΜΠΕ



Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr