Ανάλυση DW: Γιατί (δεν) είχε δίκιο ο Σόιμπλε για την Ελλάδα

20:32 10/4/2024 - Πηγή: iEfimerida

Τα όσα αναφέρει ο Βόλφκαγκ Σόιμπλε στην αυτοβιογραφία του σχετικά με την Ελλάδα, σχολιάζει η DW.

«Στηναυτοβιογραφία του ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλελέει πολλά και έχει δίκιο. Αλλά ακόμηκαι ένας Σόιμπλε δεν έχει πάντα δίκιο»αναφέρει στο άρθρο-ανάλυσή του ο νομικόςκαι δημοσιογράφος του γερμανικού μέσου,Γιάννης Παπαδημητρίου, ο οποίος

ασχολείταικυρίως με ευρωπαϊκά, πολιτικά καιοικονομικά θέματα.

Το σημείοπου είχε άδικο ο Σόιμπλε ήταν ότι ηέξοδος από το ευρώ δεν θα ήταν ούτεανακουφιστική για την ελληνική οικονομία,αλλά ούτε και προσωρινή.

Δείτε την ανάλυση της DW:

«Η ιστορίαθα είναι ευγενική μαζί μου, διότι σκοπεύωνα τη γράψω ο ίδιος» έλεγε ο ΟυίνστονΤσόρτσιλ. Και έπραττε αντιστοίχως. Όπωςκαι να το κάνουμε, οι πολιτικοί συνήθωςενδιαφέρονται για την υστεροφημία τους.Αποχωρώντας από την ενεργό δράση,παρουσιάζουν συχνά μία δική τους εκδοχήτων γεγονότων στα απομνημονεύματά τους.Ο καθένας με τον τρόπο του.

Στα μέσα τηςδεκαετίας του '90 η Γερμανία ανέμενε μεαγωνία τα απομνημονεύματα του ΧανςΝτίτριχ Γκένσερ. Τί θα έλεγε ο μακροβιότεροςυπουργός Εξωτερικών του Δυτικού Κόσμουγια κοσμοϊστορικά γεγονότα όπως ηΕπανένωση της Γερμανίας και η αποσύνθεσητης Γιουγκοσλαβίας; Όχι και πολλά, όπωςτελικά διαπίστωσαν οι αναγνώστες ενόςμάλλον διεκπεραιωτικού πονήματος,γεμάτου με αδιάφορες υπηρεσιακέςσημειώσεις.

Εν έτει 2024και μετά θάνατον ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλεαφήνει μία διαφορετική παρακαταθήκη.Δεν αγνοεί τα μεγάλα διλήμματα, δενσιωπά σε κρίσιμα ερωτήματα. Σε ό,τι αφοράτην Ελλάδα επιβεβαιώνει την επιμονήτου για μία «προσωρινή έξοδο» από τοευρώ. Το επιχείρημά του: «Ένα σοκ είναιπιο εύκολο να αντιμετωπιστεί από ταχρόνια προγράμματα λιτότητας». Ή, όπωςλέει ένα παραδοσιακό γερμανικό ρητό,«καλύτερα ένα τέλος με τρόμο, παρά έναςτρόμος χωρίς τέλος».

Δημοσιονομικήπειθαρχία, αλλά και «κούρεμα»

Ουσιαστικάο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επαναλαμβάνει τοπάγιο δόγμα του, ότι κάθε χώρα-μέλος τηςευρωζώνης οφείλει να κάνει τα «homework»που της αναλογούν, να ρυθμίζει τα τουοίκου της, να θωρακίζει την ανταγωνιστικότητάτης. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, διεκδικείεύσημα για τη συμβολή του στο «κούρεμα»του 2011 απέναντι στους ιδιώτες πιστωτές(PSI), που έβαλε για πρώτη φορά σε τροχιάβιωσιμότητας το ελληνικό χρέος.

Σε αυτό δενείχε άδικο, παρά τις παράπλευρες απώλειεςγια μικροομολογιούχους και ασφαλιστικάταμεία. Σε παλαιότερο σημείωμα είχαμεεπισημάνει ότι το «κούρεμα» δια χειρόςΒόλφγκανγκ Σόιμπλε και ΕυάγγελουΒενιζέλου επέτυχε το αδιανόητο μέχριτότε: Να «ελαφρύνει» το ελληνικό χρέοςκατά 100 δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς ναεκλαμβάνεται ως πιστωτικό γεγονός ηουσιαστική αδυναμία εξόφλησης.

Αλλά ούτε οιπαραινέσεις περί δημοσιονομικήςπειθαρχίας ήταν παράλογες σε μία συγκυρίαπου οι Ευρωπαίοι εταίροι καλούνταν ναχορηγήσουν το μεγαλύτερο δάνειο πουδόθηκε στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Σε ένα κρίσιμοζήτημα δεν είχε δίκιο, ωστόσο, ο ΒόλφγκανγκΣόιμπλε: Η έξοδος από το ευρώ δεν θα ήτανούτε ανακουφιστική για την ελληνικήοικονομία, αλλά ούτε και προσωρινή.Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι σε περιόδουςέξαρσης της πανδημίας ή σε εποχέςγεωπολιτικής σύγχυσης λόγω Ουκρανίας,με τις αμυντικές δαπάνες να πιέζουνασφυκτικά τους κρατικούς προϋπολογισμούς,θα έσπευδαν οι Ευρωπαίοι εταίροι ναδώσουν προτεραιότητα στην επανένταξητης Ελλάδας στην ευρωζώνη;

Και αν ηΕλλάδα όντως παρέμενε εκτός ευρωζώνης:Πιστεύει κανείς ότι θα μπορούσε ναανταγωνιστεί στον τουρισμό και τηνελαφρά βιομηχανία τους γείτονές της(Τουρκία, Βουλγαρία, Αλβανία, ΒόρειαΜακεδονία, Αίγυπτο) με κύρια όπλα τοχαμηλό κόστος και τη συνεχή υποτίμησητου εθνικού νομίσματος; Δηλαδή τηνανακύκλωση της οικονομικής εξαθλίωσης,ιδιαίτερα για τα χαμηλότερα εισοδήματα;

Η συμμετοχήστην ευρωζώνη προσφέρει προνομιακήπρόσβαση σε πολύτιμα κεφάλαια. Αρκείτα κεφάλαια αυτά να κατευθύνονται στηνπαραγωγή και στην καινοτομία, όχι στηνανέμελη κατανάλωση. Ας μη λησμονείταιαυτό σε μία εποχή που η Ελλάδα ανακάμπτειμεν από την κρίση, αλλά επιμένει στοπαραγωγικό μοντέλο που ακολουθούσεπριν από την κρίση, απολύτως ευάλωτοστις διακυμάνσεις του οικονομικούκύκλου. Και με την απειλή του χρέους νακαραδοκεί, το αργότερο από το 2033, οπότεκαθίστανται ληξιπρόθεσμοι και απαιτητοίοι τόκοι παλαιότερων δανείων που είχαν«παγώσει» στα πλαίσια ευνοϊκών ρυθμίσεωνγια το ελληνικό δημόσιο χρέος.

Πηγή: DW