Έκαναν πλαστικές για να μοιάζουν με τον Ελβις και άλλους σταρ -Οι ιστορίες των νεαρών που θέλησαν να γίνουν κλώνοι

12:17 8/3/2025 - Πηγή: iEfimerida

Πέντε σωσίες ροκ σταρ υποβλήθηκαν σε επίπονες πλαστικές επεμβάσεις προκειμένου να μοιάζουν με τους Έλβις Πρίσλεϊ, Τζάνις Τζόπλιν και Τζιμ Μόρισον.

Αυτή είναι η ιστορία του «Ροκ Παράδεισου».

Οι φίλοι και οι γνωστοί του έλεγαν συχνά στον Αμερικανό Jesse Bolt ότι έμοιαζε πολύ εμφανισιακά με τον Elvis Presley. Κάποια στιγμή

στα μέσα προς τέλη της δεκαετίας του '70, ο Μπολτ απάντησε σε μια αγγελία σε μια εφημερίδα του Νάσβιλ ως επίδοξος... κλώνος του Έλβις. Και λίγες εβδομάδες μετά, ο Μπολτ έκανε το μεγάλο βήμα. Ο, τότε 31χρονος, κάτοικος της Βόρειας Καρολίνας υποβλήθηκε σε μια επίπονη και πολύωρη χειρουργική επέμβαση προκειμένου να μοιάζει ακριβώς με τον Έλβις Πρίσλεϊ.

Στη συνέχεια, ο Μπολτ εντάχθηκε στον «στρατό των κλωνοποιημένων ροκ σταρ» του αμερικανού διοργανωτή συναυλιών Danny O'Day: συνολικά πέντε άτομα που, μεταξύ 1977-78, υποβλήθηκαν όλοι σε πλαστικές επεμβάσεις (πληρωμένες από τον O'Day) για να μοιάζουν με τον εκλιπόντα τραγουδιστή των Doors, Jim Morrison, την εκλιπούσα τραγουδίστρια Janis Joplin και τον εκλιπόντα τραγουδιστή της φολκ Jim Croce.

Στους τέσσερις αυτούς προστέθηκε και η Erin Rhyne, η κοπέλα του Bolt, η οποία υποβλήθηκε σε μια εξίσου πολύωρη χειρουργική επέμβαση για να μοιάζει με τη... θηλυκή εκδοχή του Elvis.

Η κλωνοποίηση των ροκ σταρ

Η μίμηση είναι η ειλικρινέστερη μορφή κολακείας. Ο Danny O'Day το είχε κατανοήσει καλά αυτό από τις αρχές κιόλας του 1970. Ο O'Day αποφάσισε να προσπαθήσει να βγάλει τα προς το ζην εκμεταλλευόμενος καλλιτέχνες με πρόσωπα χειρουργικά τροποποιημένα έτσι ώστε να μοιάζουν με τον εκλιπόντα τραγουδιστή που μιμούνταν.

Γιατί, λέει ο O'Day, μπορεί να πέθανε ο Ελβις και η Τζάνις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να τους νεκραναστήσουμε.

Η πρώτη απόπειρα του O'Day στον κόσμο των tribute acts έγινε το 1977, όταν γνώρισε τον Dennis Wise, η φωνή του οποίου ακουγόταν αρκετά κοντά σε εκείνη του Elvis, ώστε ο O'Day τον έπεισε να κάνει μια πλαστική στη μύτη, τα μάγουλα και τα χείλη του προκειμένου να μοιάζει περισσότερο με τον «Βασιλιά».

Ο O'Day φρόντισε να υπάρχει αρκετό... σούσουρο γύρω από αυτό: ο, πρώην πωλητής αυτοκινήτων από τη Χαβάη, Wise θυμάται ότι βγαίνοντας από την κλινική του πλαστικού χειρουργού καθήμενος σε σε αναπηρικό καροτσάκι βρήκε «100 άτομα από τα ΜΜΕ όλου του κόσμου να με βγάζουν φωτογραφίες».

Ο O'Day του εξασφάλισε μια εβδομαδιαία συναυλία στη Φλόριντα για το ιλιγγιώδες ποσό των 15.000 δολαρίων (περίπου 60.000 ευρώ σήμερα), αλλά η επαγγελματική τους σχέση χάλασε αφού ο Wise είπε ότι δεν πληρώθηκε ποτέ και του έκανε μήνυση.

Έτσι, ο O'Day προχώρησε... στο παρασύνθημα: στο «Rock and Roll Heaven», μια περιοδεία που οραματίστηκε και στην οποία θα συμμετείχαν όχι μόνο ένας Elvis, αλλά και ο Jim Morrison, η Janis Joplin και ο Jim Croce.

Ο διογρανωτής αποφάσισε να αποτίσει φόρο τιμής στους νεκρούς μουσικούς με τον πιο... τρελό τρόπο: ζητώντας από πλαστικούς χειρουργούς να μετατρέψουν πέντε ανθρώπους σε «κλώνους» του Elvis Presley, του Jim Croce, της Janis Joplin, και του Jim Morrison.

Ενας ροκ εν ρολ Παράδεισος

Οι πέντε τραγουδιστές που βρήκε υποβλήθηκαν σε πολύωρες χειρουργικές επεμβάσεις (που κόστισαν συνολικά 500.000 δολάρια στην τσέπη του O'Day) αν και το περιοδικό Rolling Stone στο επίμαχο ρεπορτάζ του σημειώνει επίσης ότι οι επεμβάσεις ήταν λιγότερο επεμβατικές και επίπονες σε σχέση με αυτές στις οποίες υποβλήθηκε ο Wise.

«Εμφανίστηκε μπροστά μου μια ευκαιρία και την άρπαξα», δήλωνε τότε η Μόνα Κέιγουντ-Μουρ, η 27χρονη Καλιφορνέζα που ήλπιζε να γίνει μια άλλη Τζάνις Τζόπλιν. «Οι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι κάτι αρρωστημένο ή κάτι τέτοιο - αλλά εγώ περνάω την καλύτερη φάση της ζωής μου. Ποτέ δεν έχω γελάσει τόσο πολύ. Είναι τόσο λιγότερο νοσηρό από τις γυναίκες που κάνουν μεγέθυνση στήθους», είπε.

Ο Duke O'Cornnell, ο οποίος υποδύθηκε τον Jim Morrison, άκουγε τραγούδια των Doors στα νιάτα του από το ραδιόφωνο και γι' αυτόν είναι μόνο ένας ρόλος. «Δεν νομίζω ότι είμαι πραγματικά ο Jim Morrison - όλοι οι άνθρωποι που εμπλέκονται σε αυτή την υπόθεση είναι πολύ ισορροπημένοι ψυχικά». Και συνέχιζε με νόημα:

«Δεν είναι τόσο παράξενο, απλώς είναι διαφορετικό. Πιστέψτε με, είμαι 15 χρόνια στον χώρο του θεάματος και αυτό δεν είναι το πιο παράξενο πράγμα που μου έχει ζητήσει ποτέ κανείς να κάνω».

Η Έριν Ράιν είχε την πιο δύσκολη δουλειά: ήταν ο θηλυκός Έλβις. Για τη Rhyne, η απόφαση να γίνει ο Presley προέκυψε επειδή ο φίλος της ήταν ο Jesse Bolt.

Προσπαθούσε να καταλάβει προς τι τόσος ντόρος με τον Έλβις, έλεγε τότε. «Τότε μια μέρα είπα ότι θα έκανα τα πάντα για να καταλάβω και εκεί ήταν ο Danny O'Day που ήρθε και της είπε πονηρά: «Το οτιδήποτε;»».

Ο O'Day ήταν περήφανος και για τους πέντε. Τουλάχιστον ένα εμπλεκόμενο άτομο όμως δεν ήταν τόσο περήφανο για τον «στρατό των κλώνων» όσο ο O'Day: ο πλαστικός χειρουργός που έκανε τη δουλειά.

Ο O'Day δεν αποκάλυψε ποτέ το όνομά του - η ανωνυμία είναι μέρος της συμφωνίας. «Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με τον πλαστικό χειρουργό μας. Υποθέτω ότι μια γυναίκα θα αισθανόταν λίγο περίεργα αν πήγαινε στον ίδιο άνθρωπο για μια αυξητική στήθους, ας πούμε».

Τα αποκαλυπτήρια του Κλωνοποιημένου αυτού Μουσικού Παράδεισου έγιναν το φθινόπωρο του 1978, όπου το «Rock and Roll Heaven» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Southeast Fair της Ατλάντα. Η συναυλία παρουσιάστηκε μάλιστα στην εκπομπή «America Alive» του NBC εκείνη την εβδομάδα.

Παρά τις μεγάλες ελπίδες του O'Day και τα πολλά χρήματα που έριξε ο ίδιος, η περιοδεία «Rock and Roll Heaven» δεν είχε την απήχηση που φανταζόταν.

Σύμφωνα με το Rolling Stone, λιγότεροι από 50 άνθρωποι εμφανίστηκαν στην πρώτη τους συναυλία στην Ατλάντα. Η Caywood-Moore ισχυρίστηκε μετά ότι «η όλη φάση "πάτωσε". Παίζαμε με κάτι άθλια πανηγύρια όπου υπήρχαν περίπου τέσσερα άτομα στο κοινό».

Στις μέρες μας, ο O'Day (ο οποίος πέθανε το 2003) είναι «η μικρότερη υποσημείωση στα βιβλία ιστορίας της ποπ κουλτούρας», αλλά ήταν επίσης αξιοσημείωτα διορατικός.

Γιατί πολύ πριν από τις διάφορες νοσταλγικές περιοδείες με ολογράμματα τύπου ΑΒΒΑ, ο O'Day φαντάστηκε έναν κόσμο στον οποίο η νοσταλγία του ροκ εν ρολ θα ήταν μια (ίσως η ΠΙΟ) επικερδής επιχείρηση.

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr