Γιατί οι fans του Joker απογοητεύτηκαν με το «Folie A Deux»

20:11 13/10/2024 - Πηγή: iEfimerida

Λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του «Joker: Folie a Deux», ήδη άρχισαν τα αρνητικά σχόλια, γεμάτα απογοήτευση, για το πολυαναμενόμενο σίκουελ.

Η συνέχεια του «Joker» από τον Todd Phillips -σκηνοθέτη και της πρώτης ταινίας- δεν συγκινεί το κοινό όπως η αρχική, με τους κριτικούς και τους θεατές να την κατακεραυνώνουν.

Όσοι δεν την έχετε δει ακόμα, λάβετε υπόψη ότι ακολουθούν spoilers.

Το μουσικό σίκουελ ξοδεύει μεγάλο μέρος της διάρκειάς του σε βαρετά δικαστικά δράματα και αναμασήματα των γεγονότων της πρώτης ταινίας,

όπως περιγράφει σε άρθρο του -αποσπάσματα του οποίου ακολουθούν παρακάτω- ο Dani Di Placido στο Forbes.

Γιατί οι θεατές απογοητεύτηκαν από το «Joker 2»;

Η πρώτη ταινία «Τζόκερ» σίγουρα συνέλαβε το πνεύμα της εποχής, καθώς απεικονίζει μια ψυχρή κοινωνία γεμάτη με καταρρέοντες θεσμούς, ωθώντας τον Arthur Fleck (Joaquin Phoenix) στη βία.

Ο Τζόκερ του Άρθουρ δεν είναι εγκληματικός εγκέφαλος όπως στα κόμικ - απλώς, ένας ασταθής τύπος που ξεσπά τον θυμό του στην αγαπημένη του διασημότητα.

Ο πρώτος Τζόκερ προκάλεσε πραγματικά κάτι σαν υστερία στα μέσα ενημέρωσης, με πολλούς σχολιαστές να εκφράζουν φόβους ότι η ταινία θα ενέπνεε μαζικούς πυροβολισμούς, ότι ο Άρθουρ θα ήταν κάτι σαν «incel» ήρωας. (Σ.σ.: «incel» είναι ένας όρος που σχετίζεται με μια διαδικτυακή υποκουλτούρα ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονται ως ανίκανοι να βρουν έναν ρομαντικό ή σεξουαλικό σύντροφο παρά το γεγονός ότι το επιθυμούν, και ως αποτέλεσμα κατηγορούν, αντικειμενοποιούν και υποτιμούν γυναίκες και κορίτσια).

Ο Τζόκερ έβγαλε πάνω από ένα δισεκατομμύριο στο box office, και οι ελπίδες για μια συνέχεια ήταν μεγάλες, ειδικά μετά το casting της Lady Gaga ως Harley Quinn (εδώ, είναι γνωστή ως Lee Quinzel).

Το Folie a Deux, ωστόσο, είναι λίγο κουραστικό: η σύζευξη του Τζόκερ και της Χάρλεϊ σε ένα ιδιόρρυθμο, υπερ-βίαιο μιούζικαλ ακούγεται σαν μια υπέροχη ιδέα, αλλά μεγάλο μέρος της ταινίας λαμβάνει χώρα σε μια δικαστική αίθουσα, θυμίζοντας στους θεατές τα γεγονότα της πρώτης ταινίας.

Πρόκειται για ένα απογοητευτικά βαρετό σίκουελ, χωρίς καμία από την «επικίνδυνη» ενέργεια που αποδόθηκε στην πρώτη - οι περισσότερες από τις σκηνές με τον μασκαρεμένο Τζόκερ λαμβάνουν χώρα στη φαντασία του Άρθουρ.

Η ταινία κάνει τα πάντα για να αντισταθεί στην ιδέα ότι ο Τζόκερ είναι ένας διασκεδαστικός χαρακτήρας. Η Lee φαίνεται να αντιπροσωπεύει το χειρότερο είδος θαυμαστή, αυτόν που θέλει η αγαπημένη του διασημότητα να μη σπάσει ποτέ τον χαρακτήρα της και προσποιείται απεγνωσμένα ότι είναι κάτι που δεν είναι.

Παραδοσιακά, ο Τζόκερ είναι αυτός που αποπλανεί τη Χάρλεϊ Κουίν να γίνει ένας εγκληματίας κλόουν, αλλά εδώ αυτό αντιστρέφεται - ο Τζόκερ δεν είναι ο αρχι-εγκληματίας που θέλει να είναι η Λι.

Η ταινία καταρρίπτει σκόπιμα τον μύθο του Τζόκερ, την ιδέα ότι αντιπροσωπεύει οτιδήποτε άλλο εκτός από την άσχημη βία. Η αποδόμηση του Τζόκερ είναι μια ενδιαφέρουσα ιδέα, αλλά η εκτέλεση δεν είναι καλή.

Το να στηριχτείς τόσο πολύ στην πρώτη ταινία δεν ήταν καλό σχέδιο, ακόμη και αν η συνέχεια είναι ένα μετα-σχόλιο της αντίδρασης στην ταινία αυτή.

Γιατί το πρώτο «Joker» ήταν επιτυχημένο;

Ο «Τζόκερ», του Τοντ Φίλιπς, δανείστηκε σε μεγάλο βαθμό από τον «Ταξιτζή» (1976) και τον «The King of Comedy» (1982), του Μάρτιν Σκορσέζε. Δεν είναι περίεργο ότι ο Σκορσέζε δεν φάνηκε εντυπωσιασμένος και παραδέχτηκε ότι δεν μπήκε στον κόπο να δει το «Joker».

«Είδα αποσπάσματα», δήλωσε ο Σκορσέζε στους New York Times. «Το ξέρω. Οπότε είναι σαν..., γιατί να το κάνω; Το καταλαβαίνω. Είναι μια χαρά».

Ο Κουέντιν Ταραντίνο βρήκε την πρώτη ταινία ενδιαφέρουσα, εξηγώντας ότι ο Τζόκερ παρέσυρε επιτυχώς το κοινό με την πράξη αδικαιολόγητης βίας του πρωταγωνιστή, στην οποία σκοτώνει τον χαρακτήρα του Ρόμπερτ Ντε Νίρο.

«Ο χαρακτήρας του talk show του Robert De Niro δεν είναι ένας κινηματογραφικός κακός», δήλωσε ο Tarantino. «Φαίνεται σαν μ@@@@@ς, αλλά δεν είναι περισσότερο μ@@@@@ς από τον David Letterman. Δεν του αξίζει να πεθάνει. Κι όμως, ενώ το κοινό σε μια κινηματογραφική αίθουσα παρακολουθεί τον Τζόκερ, ήθελε να σκοτώσει τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Ήθελαν να πάρουν το όπλο και να το χώσουν στο μάτι του και να του τινάξουν το πίσω μέρος του γ@@@@@@@υ κεφαλιού του στον αέρα».

Ο Ταραντίνο το έθεσε ωμά, αλλά είχε δίκιο. Η σκηνή του φόνου έγινε αμέσως εμβληματική, εμπνέοντας ένα κύμα από μιμίδια και επεξεργασίες θαυμαστών.

Ο Τζόκερ ήταν πάντα το είδος του κακού που είναι διασκεδαστικό να υποστηρίζεις. Το να κάνεις τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του Τζόκερ να αμφισβητήσουν το θαυμασμό τους για τον κλόουν-δολοφόνο ήταν ένας φιλόδοξος στόχος, αλλά το Folie a Deux διαπράττει ένα πραγματικά ασυγχώρητο έγκλημα - να κάνει το κοινό να βαρεθεί.

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr