Γράμμα στον Θεό μου, στον Θεό σου, στον Θεό τους

13:05 8/1/2015 - Πηγή: iEfimerida

Στέφανος Δάνδολος

Θα ήθελα να γράψω είκοσι λέξεις και να τελειώνω, γιατί αυτή είναι η ουσία: θεμέλιος λίθος της δημοκρατίας είναι η αναγνώριση του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης σε εκείνους με τους οποίους κανείς διαφωνεί κάθετα.

Όμως παραείναι κλισεδιάρικο. Ίσως θα μπορούσα να αντικαταστήσω την λέξη «διαφωνεί» και να έγραφα: ακόμη κι αν η θέση που παρουσιάζει κάποιος σε θίγει, οφείλεις να του αναγνωρίσεις το δικαίωμα να εκφράζει την θέση που σε θίγει. Δεν ξέρω όμως αν θα το αντιλαμβάνονταν και πολλοί σε αυτή τη χώρα.

Σκέφτηκα να απαριθμήσω περιπτώσεις σαν το χθεσινό χτύπημα του

Παρισιού, για να δείξω πόσο βαθιά είναι η ρίζα του τρόμου που συνδέει το μίσος με τους δημιουργούς και τα έργα τους. Μα τι νόημα θα είχε; Στην ίδια πόλη που πριν από μερικές ώρες ο θρησκευτικός φανατισμός τιμώρησε με θάνατο την ελεύθερη έκφραση, ο Βολταίρος είχε γράψει για έναν θεοσεβούμενο αριστοκράτη, τον Ιππότη ντε Ρόαν. Όταν ο ντε Ρόαν θεώρησε τις θέσεις του κειμένου προσβλητικές, ο Βολταίρος εγκατέλειψε την Γαλλία και πήγε στην Αγγλία όπου και παρέμεινε εξόριστος για επτά χρόνια. Εάν ζούσε σήμερα, θα ήταν πιθανότατα νεκρός. Θα μπορούσα να γράψω για την ευθύνη των ιερέων. Για το πώς οι εκκλησίες καθοδηγούν τους πιστούς, για το πώς τους στραγγίζουν το αίμα στο όνομα της πίστης. Θα μπορούσα να γράψω για το πώς υποκινείται η ενοχή στις αθώες ψυχές και για τον τρόπο που τούτη η ενοχή αναζητά εξιλέωση με την βοήθεια έντεχνων κηρυγμάτων μίσους και εκδίκησης. Για τα καμένα βιβλία του «Τελευταίου Πειρασμού». Την διαταγή του Χομεϊνί για το κεφάλι του Σαλμάν Ρούσντι εξαιτίας των «Σατανικών Στίχων». Τους εκατομμύρια σπασμένους δίσκους μουσικής επειδή ο Λέννον είπε ότι οι Μπιτλς ήταν δημοφιλέστεροι του Ιησού Χριστού. Εντούτοις είναι χιλιοειπωμένα, και, επιπλέον, τα έχω ξαναγράψει.Ενδεχομένως μια λύση θα ήταν να έγραφα για τους φανατισμένους πολιτικούς που σπεύδουν να εκμεταλλευτούν το ακραίο παράδοξο που παρεισφρέει σε κάθε είδους θρησκεία και στο όνομα της «πολιτισμικής σχετικότητας» διακινούν κι αυτοί ωρολογιακές βόμβες ανάμεσα σε σαστισμένα μυαλά. Θα μπορούσα μια χαρά να πάρω σβάρνα τον πνευματικό τους λαπά και να τονίσω ότι η «πολιτισμική σχετικότητα» είναι ο θάνατος της ηθικής σκέψης, καθώς υποστηρίζει το δικαίωμα τυραννικών ιερέων να οπλίζουν δολοφόνους, δεσποτικών γονιών να σακατεύουν τις κόρες τους, κρατών να τιμωρούν με θάνατο γυναίκες που προέβησαν σε μοιχεία, μισαλλόδοξων ατόμων να μισούν τους μαύρους ή τους Εβραίους ή τους ομοφυλόφιλους, επειδή είναι μέρος της «κουλτούρας» τους (ή αποτέλεσμα της πίστης τους) να συμπεριφέρονται έτσι. Αλλά και πάλι δεν θα είχα πολλά να πω. Η μισαλλοδοξία, η προκατάληψη και η βία, ή η απειλή άσκησης βίας, δεν αποτελούν ανθρώπινες αξίες. Αποτελούν απόδειξη της απουσίας αυτών των αξιών. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο να πεις πέραν τούτου. Καθώς λοιπόν τίποτα δεν μου φαίνεται αρκετό, σκέφτηκα να γράψω ένα σύντομο γράμμα σε κάποιον που θέλω να πιστεύω ότι ίσως θα με άκουγε καλοπροαίρετα.

Αγαπητέ Θεέ, Σου ζητώ να με συγχωρέσεις που σε απασχολώ τούτες τις δύσκολες ώρες με κάτι τόσο τετριμμένο όσο η σύνταξη ενός δημοσιογραφικού άρθρου. Εάν πράγματι υπάρχεις και είσαι έτσι όπως Σε περιγράφουν, παντοδύναμος και παντογνώστης, έχω την ταπεινή εντύπωση πως δεν θα έτρεμες καθισμένος στον επουράνιο θρόνο Σου, αντιμέτωπος με μια σειρά από σκίτσα και τους δημιουργούς τους. Είναι αλήθεια πως οι μεγάλοι μουσουλμάνοι φιλόσοφοι συχνά διαφώνησαν σχετικά με την ακριβή Σου σχέση με τα εγκόσμια, δηλαδή τις ανθρώπινες πράξεις και τους ίδιους τους ανθρώπους. Ίσως θα ήταν κατώτερό Σου και θα Σε μείωνε το να σύρεσαι στο επίπεδο τέτοιων ζητημάτων. Εάν ισχύει τούτο, σταμάτα Σε παρακαλώ τώρα το διάβασμα, γιατί δεν θέλω να σπαταλήσω άδικα τον χρόνο Σου. Εάν, ωστόσο, ισχύει η θεώρηση του Γκαζαλί ότι είσαι πανταχού παρών σε ό,τι κι αν συμβαίνει στον κόσμο (που σημαίνει ότι διαβάζεις εφημερίδες, παρακολουθείς τηλεόραση και παίρνεις θέση σε πολιτικές αλλά ακόμη και καλλιτεχνικές διενέξεις), επίτρεψε μου να μην πιστεύω ότι Εσύ, ο Παντοδύναμος, ο Ανώτερος, θα είχες πρόβλημα με τέσσερις τυπάκους ονόματι Charb, Cabu, Wolinski και Tignous, οι οποίοι κάθε πρωί έπαιρναν ένα μολύβι στα χέρια τους και εικονοποιούσαν την άποψή τους για την επιρροή σου στις μάζες. Όχι, δεν πιστεύω ότι θα είχες πρόβλημα εάν υπάρχεις πραγματικά, όσο άθλια κι αν έβρισκες τα σκιτσάκια τους. Αντιστοίχως, Θεέ, αν παρ’ ελπίδα όλοι αυτοί που λένε ότι υπάρχεις κάνουν λάθος, και Εσύ δεν υπάρχεις, δεν υπήρξες ποτέ, τότε, σε μια τέτοια περίπτωση, επίσης, δεν θα είχες κανένα απολύτως πρόβλημα με όσους εκφράζουν τις απόψεις τους μέσα από σκίτσα, βιβλία, ταινίες ή οτιδήποτε άλλο. Οδηγούμαι στο συμπέρασμα λοιπόν ότι όσα έγιναν χθες στο Παρίσι, και όσα έχουν γίνει σε πολλούς άλλους τόπους στο παρελθόν, και θα γίνουν στο μέλλον, δεν έχουν να κάνουν με Εσένα, Θεέ, αλλά με τους υπηρέτες Σου και τους οπαδούς Σου στη Γη, με όλες εκείνες τις σαθρές υπάρξεις τις οποίες οι αυτόκλητοι λοχαγοί σου δηλητηριάζουν με πάθη αγγέλων και πληγές δαιμόνων. Τι σόι Παντοδύναμος θα ήσουν Εσύ εάν κλονιζόσουν από απλές λέξεις και ζωγραφιές; Σε ευχαριστώ για την προσοχή με την οποία με άκουσες (σε περίπτωση βεβαίως που υπάρχεις).

Κατηγορία: Κόσμος