Κατασκευάζοντας τον επιθυμητό εγκληματία -Η εταιρεία που μπορεί να «προβλέψει» έναν κακοποιό από το DNA του

22:11 11/2/2025 - Πηγή: iEfimerida

Μια εταιρεία ισχυρίζεται ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει το DNA για να προβλέψει το πρόσωπο ενός υπόπτου ή ενός δυνητικού εγκληματία. Ωστόσο, οι επιστήμονες ανησυχούν ότι το εργαλείο αυτό θα ενισχύσει τις φυλετικές προκαταλήψεις.

Ως έφηβη, η δρ Σούζαν Γουόλς λάτρευε την τηλεοπτική σειρά «The X-Files». Της άρεσε ιδιαίτερα ο χαρακτήρας της Dana Scully, μιας υπερ-ορθολογικής γιατρού-πράκτορα του FBI που

χρησιμοποιούσε τον σκεπτικισμό ενός επιστήμονα στις έρευνες για τα παραφυσικά φαινόμενα και χρησιμοποίησε την ιατρική της κατάρτιση για να προσδιορίσει την αιτία θανάτου των θυμάτων της σειράς.

Το γεγονός ότι η Scully χρησιμοποιούσε την επιστήμη για την επίλυση προβλημάτων ιντρίγκαρε την Walsh. Ήθελε να ακολουθήσει μια καριέρα στην ιατροδικαστική, αλλά ήταν σε αμφιβολία για το πώς να το κάνει. Θα έπρεπε να γίνει ντετέκτιβ; Να γίνει επιστήμονας; Η τηλεοπτική σειρά τη βοήθησε να αποφασίσει. Τελικά, της άρεσε η επιστήμη.

Η Γουόλς σπούδασε βιοχημεία και, ενώ εργαζόταν για το μεταπτυχιακό της στη δημιουργία προφίλ DNA, έπεσε πάνω σε μια ερευνητική εργασία που της τράβηξε την προσοχή. Αυστραλοί επιστήμονες είχαν βρει δείκτες DNA που αντιστοιχούσαν στο χρώμα των ματιών και η Walsh άρχισε να αναρωτιέται αν αυτές οι τεχνικές θα μπορούσαν να εφαρμοστούν στις ποινικές έρευνες.

Αν το DNA σε τόπους εγκλήματος μπορούσε να αναλυθεί για δείκτες που σχετίζονται με τη φυσική εμφάνιση, η Walsh υποψιάστηκε ότι αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει τους ερευνητές να αναγνωρίσουν τους υπόπτους.

«Μια μέρα θα είμαστε σε θέση χρησιμοποιώντας το DNA να προβλέψουμε πώς μοιάζουν οι δυνητικοί εγκληματίες», σκέφτηκε.

Ένα εργαλείο ανοικτού κώδικα για το DNA

Αυτό συνέβη το 2005. Σήμερα, η Walsh βρίσκεται στην κορυφή του τομέα της. Επίκουρη καθηγήτρια στη Σχολή Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα στην Ινδιανάπολη, διευθύνει ένα εργαστήριο που ερευνά αυτό που είναι πλέον γνωστό ως φαινότυπος του DNA της εγκληματολογίας ή FDP.

Η Walsh έχει εργαστεί για τον εντοπισμό γονιδίων που σχετίζονται με το χρώμα των ματιών, των μαλλιών και του δέρματος και έχει δημιουργήσει ένα εργαλείο ανοικτού κώδικα για ανθρώπους, μεταξύ άλλων στις αστυνομικές αρχές, που θέλουν να χρησιμοποιήσουν το DNA για να προβλέψουν αυτά τα χαρακτηριστικά.

Έχει επίσης διερευνήσει τις συνδέσεις μεταξύ των δεικτών DNA και της εμφάνισης διαφόρων χαρακτηριστικών του προσώπου, γνωστή και ως «μορφολογία του προσώπου».

Μέσω της έρευνάς της, έμαθε ότι το FDP λειτουργεί όπως το φανταζόταν: Ένα άγνωστο δείγμα DNA μπορεί να αναλυθεί για γενετικούς δείκτες που σχετίζονται με διάφορα χαρακτηριστικά, όπως το χρώμα των μαλλιών ή των ματιών, προσφέροντας στους εγκληματολόγους μια ματιά στο πώς μπορεί να μοιάζει ο κάτοχος του DNA.

Αυτό, με τη σειρά του, θα μπορούσε να είναι χρήσιμη πληροφορία για την ιεράρχηση των υπόπτων προς διερεύνηση. Εάν το DNA λέει ότι ένα άτομο είναι πιθανό να έχει κόκκινα μαλλιά, για παράδειγμα, οι ντετέκτιβ θα μπορούσαν να ανεβάσουν τους κοκκινομάλληδες στην κορυφή της λίστας των υπόπτων τους.

Παρόλα αυτά, η Walsh παραμένει προσεκτική ως προς τον τρόπο που περιγράφει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να μας πει το DNA για το πώς μπορεί να μοιάζει ένα άτομο.

Προς το παρόν, η ιδέα ότι το DNA μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πρόβλεψη της δομής του προσώπου - για παράδειγμα, πώς μπορεί να μοιάζει το πηγούνι ενός ατόμου - είναι περισσότερο επιστημονική φαντασία και λιγότερο επιστημονικό γεγονός. Το ανθρώπινο πρόσωπο είναι μια περίπλοκη δομή που καθορίζεται τόσο από τη φύση (άρα από το DNA) όσο και από την ανατροφή (όπως, αν έχετε σπάσει τη μύτη σας). Όπως και άλλοι στον τομέα της, η Walsh δεν είναι σίγουρη ότι η έρευνα στη μορφολογία θα αποδώσει ποτέ αξιόπιστους καρπούς.

Η Walsh θεωρεί ότι είναι επιστημονικά πρόωρο να χρησιμοποιηθούν αυτές οι μέθοδοι για την πρόβλεψη του προσώπου ενός ατόμου, ειδικά όταν διακυβεύεται η ζωή και η ελευθερία του. Ωστόσο, δεν είναι όλοι τόσο επιφυλακτικοί ή αρνητικοί ως προς τις δυνατότητες της επιστήμης.

Η εταιρεία που μπορεί να αλλάξει την εγκληματολογία

Η Parabon NanoLabs, μια ιδιωτική εταιρεία με έδρα το Reston της Βιρτζίνια, ιδρύθηκε το 2008 με αποστολή τη δημιουργία «πρωτοποριακών προϊόντων» με τη χρήση DNA, με αρχική εστίαση στην ανάπτυξη θεραπειών για τον καρκίνο.

Έκτοτε έχει εξελιχθεί σε εξέχοντα προμηθευτή προϊόντων εγκληματολογίας, συμπεριλαμβανομένου του φαινότυπου DNA σε αστυνομικές υπηρεσίες. Αν και είναι γνωστή μεταξύ των εγκληματολόγων επιστημόνων, διατηρεί ένα αρκετά χαμηλό δημόσιο προφίλ και δημοσιεύει ελάχιστες λεπτομέρειες σχετικά με τη λειτουργία της στο διαδίκτυο.

Σύμφωνα με την Parabon, το σύστημα Snapshot FDP System της «προβλέπει με ακρίβεια» όχι μόνο το χρώμα των ματιών, των μαλλιών και του δέρματος, αλλά και το σχήμα του προσώπου.

Έναντι αδράς αμοιβής, η εταιρεία παρέχει στις υπηρεσίες επιβολής του νόμου μια απεικόνιση των προβλέψεών της με τη μορφή ενός σύνθετου έγχρωμου σκίτσου. Η εταιρεία λέει ότι έχει συνεργαστεί με εκατοντάδες αστυνομικές υπηρεσίες στα σχεδόν δέκα χρόνια που κάνει αυτή τη δουλειά.

Οι ενστάσεις των νομικών

Οι πρωτοβουλίες της Parabon προκαλούν ανησυχία μεταξύ επιστημόνων και νομικών, οι οποίοι προειδοποιούν ότι τα σκίτσα της εταιρείας είναι, στην καλύτερη περίπτωση, παραπλανητικά.

Κορυφαίοι εμπειρογνώμονες συμφωνούν ότι η επιστήμη δεν έχει εξελιχθεί αρκετά ώστε να παρέχει με ακρίβεια και αξιοπιστία το είδος της «μοναδικής εικόνας» που επαίρεται ότι προσφέρει η Parabon στις αστυνομικές έρευνες. Ακόμη και ένας επιστήμονας που βοήθησε στην ανάπτυξη της τεχνολογίας αυτής, λέει (ανώνυμα μιλώντας, φυσικά στον ιστότοπο Intercept) ότι «δεν είναι έτοιμη για χρήση στον πραγματικό κόσμο».

Παρ' όλα αυτά, η Parabon επιμένει ότι η εργασία της για τη δημιουργία φαινοτύπων βασίζεται στην επιστήμη. Αν και αναγνωρίζει ότι το πρόγραμμά της δεν έχει περάσει από παραδοσιακές διαδικασίες επιστημονικής αξιολόγησης, λέει ότι «η απόδειξη της ικανότητας και της αξίας του Snapshot είναι ο αριθμός των υπηρεσιών επιβολής του νόμου που το χρησιμοποιούν και λένε ότι τους έχει βοηθήσει στην επίλυση υποθέσεων».

Οι φυλετικές προκαταλήψεις

Για χρόνια, η Walsh πίεζε κατ' ιδίαν την εταιρεία να εξηγήσει το έργο της και απογοητευόταν από την άρνηση της Parabon να ασχοληθεί με τις ερωτήσεις της. Οι ανησυχίες της δεν ήταν απλώς υποθετικές: Σε ένα ποινικό νομικό σύστημα που βρίθει από άδικες καταδίκες και φυλετικές προκαταλήψεις, υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι με τους οποίους η χρήση ενός μη αποδεδειγμένου εργαλείου για την εξιχνίαση εγκλημάτων μπορεί να πάει στραβά για όλους τους εμπλεκομένους.

Αυτές οι ανησυχίες κορυφώθηκαν κατά τη διάρκεια μιας ημερίδας τον Μάρτιο του 2024 στην Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ που κάλυπτε τα θετικά και τα ανρητικά των διαφόρων εγκληματολογικών εργαλείων νέας γενιάς που χρησιμοποιούνται από τις διωκτικές αρχές, όπου ο Walsh και άλλοι άσκησαν έντονη κριτική στο Parabon.

«Η πώληση αυτών των μοναδικών εικόνων στην αστυνομία είναι επιζήμια για τον τομέα και κάτι που πρέπει να σταματήσουμε», δήλωσε δημοσίως η Walsh.

«Ένα πέπλο μυστικότητας»

Η αστυνομία πληρώνει εκατοντάδες ανά υπόθεση για την πρόβλεψη εμφάνισης, ωστόσο «ο τρόπος λειτουργίας αυτών των εργαλείων παραμένει καλυμμένος από πλήρη μυστικότητα», σημείωσε η Ρεμπέκα Μπράουν, πρώην διευθύντρια πολιτικής του Innocence Project και ιδρύτρια της Maat Strategies, μιας εταιρείας συμβούλων ποινικής νομικής πολιτικής.

Μιλώντας στην ημερίδα, η Brown προειδοποίησε κατά της χρήσης του FDP και άλλων νέων κλάδων χωρίς ισχυρή επικύρωση και ρύθμιση. Υπάρχουν «πάρα πολλά παραδείγματα ερευνητικών εργαλείων που αποδεικνύονται αναξιόπιστα στην πορεία», είπε.

Όχι ως αποδεικτικό στοιχείο

Όπως και με άλλες εγκληματολογικές καινοτομίες, όπως η εγκληματολογική γενετική γενεαλογία ή η αναγνώριση προσώπου, το FDP πωλείται ως «ερευνητικό εργαλείο» - δηλαδή, ένα προϊόν που δεν προορίζεται για χρήση ως αποδεικτικό στοιχείο σε ποινική διαδικασία, αλλά ως βοήθεια για την αστυνομία που αναζητά τους δράστες. Όμως η πώληση ενός επιστημονικά αμφισβητήσιμου προϊόντος ακόμη και ως ένα «απλό ερευνητικό εργαλείο» μπορεί να έχει συνέπειες στον πραγματικό κόσμο.

Ειδικότερα για το FDP, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι οι σύνθετες εικόνες μπορούν να ενισχύσουν τα φυλετικά στερεότυπα, να ενθαρρύνουν την υπερβολική επιτήρηση περιθωριοποιημένων κοινοτήτων και να αρνηθούν στους κατηγορούμενους σημαντικές πληροφορίες σχετικά με το πώς έγιναν στόχος μιας έρευνας, γεγονός που εγείρει σοβαρές επιπτώσεις στα δικαιώματα προστασίας της ιδιωτικής ζωής. Επίσης θα μπορούσαν να αλλοιώσουν ακούσια τις μνήμες των αυτοπτών μαρτύρων ενός εγκλήματος, θέτοντας σε κίνδυνο δυνητικά πολύτιμα αποδεικτικά στοιχεία.

Η Γουόλς επιμένει ότι οι διωκτικές αρχές δεν θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να αγοράζουν σύνθετα στοιχεία φαινοτύπων. «Η επιστήμη αυτή δεν υπάρχει ακόμη. Δεν θα έπρεπε να το κάνουμε», δήλωσε. Σε αυτή τη φάση, είπε, αυτά τα σκίτσα είναι τόσο επιστημονικά όσο «ο γιος μου όταν σχεδιάζει σε ένα χαρτί».

Η αμφιλεγόμενη Parabon και η «κατασκευή» ενός εγκληματία

Η ενασχόληση της Parabon με την εγκληματολογία ξεκίνησε το 2009, όταν η εταιρεία εξασφάλισε το πρώτο από τα πολλά συμβόλαια με την Υπηρεσία Μείωσης Αμυντικών Απειλών του Πενταγώνου, η οποία αναζητούσε έναν τρόπο για την ταυτοποίηση ατόμων σε ζώνες μάχης που ήταν υπεύθυνα για την κατασκευή αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών.

Η Parabon πρότεινε την εξαγωγή φυσικών χαρακτηριστικών από το DNA που συλλέχθηκε από τα όπλα για να γίνει η δουλειά, και μια επόμενη σύμβαση του 2012 οδήγησε στην ανάπτυξη του συστήματος Snapshot.

«Η παραδοσιακή ανάλυση DNA αντιμετωπίζει το DNA σαν δακτυλικό αποτύπωμα, χρήσιμο για την ταυτοποίηση», δήλωσε ο συνιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Parabon, Steven Armentrout το 2022. «Αλλά το Snapshot το αντιμετωπίζει σαν ένα σχέδιο για το πώς να "κατασκευάσουμε" έναν ολόκληρο άνθρωπο».

Η εταιρεία άρχισε να διαθέτει το εργαλείο της σε αστυνομικές υπηρεσίες το 2015, μια προσπάθεια που ήταν «εξαιρετικά επιτυχής», δήλωσε η Ellen McRae Greytak, διευθύντρια βιοπληροφορικής της εταιρείας.

Στην παρουσίασή της, η Greytak περιέγραψε εν συντομία το έργο της Parabon για τη δημιουργία του Snapshot: πώς οι ερευνητές συνέλεξαν υπάρχουσες πληροφορίες DNA για άτομα σε όλο τον κόσμο για να εντοπίσουν όχι μόνο δείκτες για το χρώμα των μαλλιών, του δέρματος και των ματιών, αλλά και για συγκεκριμένες γεωγραφικές πληροφορίες για την καταγωγή, πώς χρησιμοποίησαν τη μηχανική μάθηση για να δημιουργήσουν τον αλγόριθμο που παράγει προβλέψεις και πώς, εκείνη την εποχή, η εταιρεία ανέπτυσσε μια εφαρμογή για τηλέφωνα που βοηθούσε στη συλλογή τρισδιάστατων εικόνων προσώπων για να βοηθήσει το έργο της μορφολογίας.

Η διαδικασία

Μόλις το λογισμικό κάνει μια πρόβλεψη φαινοτύπου, ένας εγκληματολόγος καλλιτέχνης αναλαμβάνει να κάνει το σκίτσο του δυνητικού υπόπτου. «Φυσικά, η διαδικασία έχει τους περιορισμούς της», αναγνώρισε η Greytak. Δεν μπορεί να προβλέψει το χτένισμα, για παράδειγμα, ή οποιαδήποτε άλλη μορφή μη γενετικής τροποποίησης - όπως ουλές, τατουάζ ή βαμμένα μαλλιά - και δεν μπορεί να προβλέψει το βάρος ενός ατόμου.

Η Parabon είχε ήδη εργαστεί σε «εκατοντάδες υποθέσεις», δήλωσε η Greytak προσθέτοντας, ταυτόχρονα, μερικές υποτιθέμενες ιστορίες επιτυχίας. Το 2016, η αστυνομία της Μασαχουσέτης που ερευνούσε την 24χρονη ανεξιχνίαστη δολοφονία της Lisa Ziegert χρησιμοποίησε το DNA της σκηνής εγκλήματος για να αποκτήσει ένα σκίτσο του πιθανού δολοφόνου της από την εταιρεία.

Οι ντετέκτιβ χρησιμοποίησαν τις πληροφορίες του σκίτσου για να περιορίσουν τη δεξαμενή των «χιλιάδων» υπόπτων που, με την πάροδο των ετών, είχαν σημειωθεί στον φάκελο της υπόθεσης, δήλωσε ο Greytak.

Υπήρχαν «ίσως πέντε συγκεκριμένοι ύποπτοι που ταίριαζαν πολύ με τις προβλέψεις που κάναμε», είπε, οπότε οι αστυνομικοί χτύπησαν τις πόρτες τους. Ένας εξ αυτών, ονόματι Gary Schara, δεν ήταν στην οικία του όταν η αστυνομία έφτασε στο σπίτι του, οπότε είπαν στον συγκάτοικο του Schara να μεταφέρει το μήνυμα ότι «θα θέλαμε να του μιλήσουμε», εξήγησε η Greytak.

«Όταν το ακούει αυτό ο Γκάρι, το βάζει στα πόδια», συνέχισε. Η αστυνομία κατάφερε τελικά να εντοπίσει τον Schara και να ταυτοποιήσει το DNA του με το έγκλημα, είπε, ωθώντας τον να ομολογήσει. «Κατάφεραν τελικά να "κλείσουν" αυτή την υπόθεση ανθρωποκτονίας».

Μια μοναδική εικόνα

Η Susan Walsh εργαζόταν στον τομέα του FDP για σχεδόν μια δεκαετία, όταν η Parabon έκανε την εμφάνισή της. Τότε, η Walsh άρχισε να κάνει ερωτήσεις στην εταιρεία. «Τους έλεγα "Ποιους δείκτες [DNA] χρησιμοποιείτε; Και πού είναι το χαρτί σας; Πού μπορώ να το διαβάσω; Και με ποιο σύνολο δεδομένων εργάζεστε; Και ποιος είναι ο αλγόριθμός σας;"» θυμήθηκε. «Και δεν έπαιρνα καμία απάντηση».

«Οι επιστήμονες θα πρέπει να είναι ανοιχτοί στο να ελέγχουν τη δουλειά τους οι συνάδελφοί τους. Θα πρέπει να είναι ειλικρινείς σχετικά με τις παραμέτρους που χρησιμοποιούν, σχετικά με τα θετικά και τα αρνητικά του εργαλείου τους. Στην αρχή ήμουν λίγο περίεργη αλλά στη συνέχεια θύμωσα που δεν έπαιρνα καμία απάντηση».

Η Walsh προσπάθησε επανειλημμένα να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου στην κοινότητα των εγκληματολόγων, αλλά μάταια. Όταν το περασμένο Μάρτιο πραγματοποιήθηκε η ημερίδα της NAS, δεν μάσησε τα λόγια της. Τα σκίτσα του Parabon είναι «επιζήμια», είπε στους επιστήμονες, νομικούς, ακαδημαϊκούς και συνηγόρους που συγκεντρώθηκαν στην έδρα των Εθνικών Ακαδημιών στην Ουάσινγκτον για τη εκδήλωση.

Παρόλο που το εργαλείο της Walsh διατίθεται δωρεάν στις υπηρεσίες επιβολής του νόμου, η ίδια δήλωσε ότι δεν λαμβάνει τόσες πολλές περιπτώσεις. Υποπτεύεται ότι αυτό συμβαίνει επειδή δεν προσφέρει στους αστυνομικούς ένα σκίτσο. «Βγαίνουν και πληρώνουν επειδή θέλουν αυτή τη μοναδική εικόνα του υπόπτου».

«Περιττή η αξιολόγηση»

Για την Parabon, η ανεξάρτητη επαλήθευση και η αξιολόγηση από ομοτίμους είναι περιττές επιδιώξεις. Απαντώντας σε μια σειρά ερωτήσεων από το The Intercept, η εταιρεία δήλωσε ότι το πρόγραμμά της δεν μπορεί να ελεγχθεί εξωτερικά επειδή ο κώδικας είναι «ιδιόκτητος».

Όσον αφορά την αξιολόγηση από ομοτίμους, ενώ είναι μια «πολύτιμη διαδικασία για την ακαδημαϊκή έρευνα, επειδή επιτρέπει στους ερευνητές να συμβάλλουν στο ευρύτερο σώμα γνώσεων», δήλωσε η εταιρεία, η Parabon επικεντρώνεται στην «παροχή αξιοποιήσιμων αποτελεσμάτων» στους πελάτες των υπηρεσιών επιβολής του νόμου.

«Σε αντίθεση με τους ακαδημαϊκούς, των οποίων πρωταρχικός στόχος είναι να συμβάλλουν στην επιστημονική βιβλιογραφία και να εκπαιδεύουν, η προτεραιότητά μας είναι να εξυπηρετούμε τις άμεσες ανάγκες των πελατών μας», έγραψε η εταιρεία. Η αξιολόγηση από ομοτίμους μπορεί «μερικές φορές να βαλτώσει σε θεωρητικές συζητήσεις», εκτιμά, σημειώνοντας ότι αν η Parabon είχε ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο και δεν είχε αρχίσει να πουλάει το σύστημά της στην αστυνομία, η υπηρεσία «δεν θα ήταν ακόμη διαθέσιμη σε αυτούς».

Η απόδειξη ότι το σύστημα της Parabon λειτουργεί είναι η επικύρωση που έχει λάβει η εταιρεία από τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου που την έχουν προσλάβει για να βοηθήσει στην επίλυση υποθέσεων. Πολλές από αυτές τις υποθέσεις «δεν θα είχαν επιλυθεί χωρίς τη φαινοτυπική ανάλυση Snapshot», επιμένει η εταιρεία, «γεγονός για το οποίο οι εμπλεκόμενες υπηρεσίες μπορούν να βεβαιώσουν».

Η εταιρεία δήλωσε ότι οι προβλέψεις της βασίζονται σε δεδομένα που συλλέχθηκαν από περισσότερους από 1.000, κυρίως νεαρούς ενήλικες εθελοντές, το 37% των οποίων «αυτοπροσδιορίζονται ως λευκοί». Αν και της ζητήθηκε δύο φορές να το πράξει, η Parabon δεν έδωσε τον συνολικό αριθμό των εθελοντών ή μια λεπτομερή ανάλυση του πληθυσμού.

Αντ' αυτού, δήλωσε ότι ολόκληρο το δείγμα είναι «ποικιλόμορφο και ισορροπημένο», περιλαμβάνοντας άτομα από διάφορες εθνοτικές καταβολές, «όπως αφρικανικές, ασιατικές, ευρωπαϊκές, ισπανόφωνες/λατινοαμερικάνικες και μεσανατολίτικες», καθώς και άτομα με μικτή κληρονομιά. «Αυτή η ποικιλομορφία συμβάλλει στη διασφάλιση της αξιοπιστίας μας και της δυνατότητας εφαρμογής των προβλέψεών μας».

Ο Mark Shriver, γενετιστής και καθηγητής ανθρωπολογίας στο Penn State University, ο οποίος είναι κορυφαίος ειδικός στον φαινότυπο, εξέτασε τα διαγράμματα και τα σχετικά τμήματα των απαντήσεων που παρείχε η Parabon στο The Intercept. Είπε ότι είναι «ελαττωματικά».

«Πολύ μικρό δείγμα δεδομένων»

Ο Shriver δήλωσε στο The Intercept ότι το σύνολο δεδομένων της Parabon είναι πολύ μικρό για να υποστηρίξει το είδος των εξατομικευμένων προβλέψεων που η εταιρεία πουλάει στην αστυνομία. «Και αυτό ήταν ένα από τα σημεία που τους ξεκαθάρισα από την αρχή», δήλωσε ο Shriver.

Η Jeanna Matthews, καθηγήτρια πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Clarkson και αντιπρόεδρος της Επιτροπής Πολιτικής Τεχνητής Νοημοσύνης στο Ινστιτούτο Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών των ΗΠΑ, το οποίο έχει από καιρό θεσπίσει πρότυπα για τη διασφάλιση της επιστημονικής ακεραιότητας των συστημάτων που βασίζονται σε υπολογιστές, θεωρεί ότι το θέμα είναι απλό: Τα εγκληματολογικά εργαλεία, όπως το πρόγραμμα της Parabon, πρέπει να επαληθεύονται και να επικυρώνονται ανεξάρτητα βάσει αποδεκτών επιστημονικών προτύπων, όπως αυτά που έχει αναπτύξει το IEEE, εάν πρόκειται να χρησιμοποιηθουν νομικά. Με απλά λόγια, τα εργαλεία πρέπει να επανεξεταστούν πλήρως από την αρχή ως το τέλος για να διαπιστωθεί εάν έχουν κατασκευαστεί και λειτουργούν όπως προβλέπεται.

Εν μέρει, το πρόβλημα είναι ότι πολλά νεότερα εγκληματολογικά εργαλεία αναπτύσσονται από ιδιωτικές εταιρείες που, όπως η Parabon, λένε ότι το σύστημά τους είναι «ιδιόκτητο» ή κάνουν ισχυρισμούς περί εμπορικών μυστικών για να εμποδίσουν τους ξένους να εξετάσουν προσεκτικά τα εργαλεία που πωλούν. Και αυτό, λένε οι ειδικοί, θα έπρεπε να είναι απαράδεκτο για ένα πρόγραμμα που, θεωρητικά και δυνητικά, μπορεί να στείλει έναν άνθρωπο ισόβια ή (στη χειρότερη) στη θανατική ποινή.

«Η ιδέα ότι κάποιος κρύβεται πίσω από εμπορικά μυστικά όταν διακυβεύεται η ζωή και η ελευθερία, πρέπει να θέσουμε στους εαυτούς μας κάποια σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το περί τίνος πρόκειται«, δήλωσε η Ρεμπέκα Γουέξλερ, καθηγήτρια στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ.

Η Parabon, όπως φαίνεται, όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται να ελεγχθεί εξωτερικά το πρόγραμμά της για τη δημιουργία φαινοτύπων, αλλά επίσης δεν είναι και πολύ πρόθυμη να ακούσει οποιαδήποτε κριτική για το όποιο έργο της...

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr