Μετακόμισε από την Αθήνα σε χωριό της Καλαμπάκας με 65 κατοίκους -Ο Γιώργος περιγράφει τη νέα του ζωή

08:22 23/11/2024 - Πηγή: iEfimerida

Ο Γιώργος Αντωνίου άλλαξε τη ζωή του μετακομίζοντας από την Αθήνα σε ένα ορεινό χωριό, της Καλαμπάκας, με μόλις 65 κατοίκους.

Τα τελευταίαχρόνια ολοένα και αυξάνονται οι νέοιάνθρωποι που αποφασίζουν να αφήσουντην πολύβουη Αθήνα και να μετακομίσουνστην περιφέρεια αναζητώντας μια καλύτερηποιότητα ζωής.

Μετά τον Άγγελο που από την Πανόρμου μετακόμισε στην Ελάτη, τον Νίκο που έφυγε

από τη Νέα Ερυθραία για να γίνει αγρότης στην Ικαρία και τον Αντώνη που πήγε την οικογένεια του σε χωριό της Σπερχειάδας ώστε να ασχοληθεί με τη μελισσοκομία, ένας ακόμα νέος άνθρωπος αποφάσισε να αφήσει το σπίτι του στην Αθήνα και να μετακομίσει σε ένα ορεινό χωριό της Καλαμπάκας.

Ο ΓιώργοςΑντωνίου, μετά από είκοσι χρόνια στηνΑθήνα, άλλαξε τη ζωή του όταν αποφάσισενα μετακομίσει στην Τρυγώνα, ένα πανέμορφοορεινό χωριό της Καλαμπάκας, αναζητώνταςμια καλύτερη ποιότητα ζωής.

Σε μια απόδραση μου, εξερευνώντας τα άγνωστα χωριά της ορεινής Καλαμπάκας, στο δρόμο που συνδέεται η Θεσσαλία με την Ήπειρο, έκανα στάση σε ένα παραδοσιακό μαγαζί για φαγητό. Το τοπικό τσιπουράκι ήρθε με τη συνοδεία σπιτικού μεζέ, σαλάτας από τους κήπους και ότι δοκίμασα είχε μια αυθεντικότητα. Πιάνοντας τη συζήτηση με τον Γιώργο για τα μερακλίδικα μεζεδάκια που ετοιμάζει η μαμά του, μέσα στην κουζίνα, μου ανέφερε ότι από τότε που έφυγε από την Αθήνα έχει αλλάξει η ζωή του και απολαμβάνει ότι κάνει. Κάπως έτσι αποφάσισα να πατήσω το μαγνητοφωνάκι για να μάθουμε την ενδιαφέρουσα ιστορία του.

Πώς ήταν ηζωή σου στην Αθήνα;

Έζησα είκοσιχρόνια στην Αθήνα και όταν είχα πρώτοέρθει ήταν όλα μια χαρά. Από την οικονομικήκρίση, δηλαδή από το 2009 και μετά, άρχισαννα ζορίζουν πολύ τα πράγματα. Συρρικνώθηκεο μισθός μου,εργαζόμουν ως ιδιωτικόςυπάλληλος σε εταιρεία, και ένιωθα σα ναείμαι ρομπότ. Ξυπνούσα το πρωί, πήγαιναστις 9.00 στην εργασία μου και επέστρεφαπίσω στο σπίτι στις 22.00 το βράδυ. Οπότεόχι μόνο δεν είχα καμία ποιότητα ζωής,ούτε καν ζωή -δεν υπήρχε ελεύθεροςχρόνος. Στην πορεία ξεκίνησε η ακρίβειακαι έφτασα στο απροχώρητο.

Ενδιάμεσα,σου είχε περάσει η ιδέα να φύγεις απότην Αθήνα;

Ναι, μου είχεπεράσει από το μυαλό όταν ξεκινούσε ηοικονομική κρίση και έβλεπα ότι ταπράγματα δεν πάνε τόσο πολύ καλά -άρχισαντα ζόρια και δεν ήταν όπως τα φανταζόμουν.Όμως, φοβόμουν να κάνω αυτό το βήμα: ναμετακομίσω μόνιμα στο χωριό.

Πότε πήρεςοριστικά την απόφαση να μετακομίσειςστην περιφέρεια;

Ακριβώς, μετά το lockdown που οικονομικά, πλέον, δεν μπορούσα να βγάλω το μήνα. Ο μισθός μου πήγαινε στο ενοίκιο και τους λογαριασμούς με αποτέλεσμα να μην μπορώ να βγω ούτε για έναν καφέ – σε τέτοιο σημείο είχα φτάσει. Εκεί είπα «Αυτό δεν είναι ζωή». Μα, δεν είναι φυσιολογικό να εργάζεσαι για να πληρώνεις μόνο λογαριασμούς. Έτσι πήρα την απόφαση να μετακομίσω μόνιμα στο χωριό -τουλάχιστον θα μπορούσα να πιω έναν καφέ με φίλους και γνωστούς.

Το 2022, τα έβαλα όλα καλά και αποφάσισα να φύγω από την Αθήνα και να πάω να ζήσω στο χωριό. Όπως, σου προανέφερα, είχαν περάσει ξανά τέτοιες σκέψεις από το μυαλό μου, όχι όμως τόσο σοβαρά. Όταν τα έβαλα κάτω να δω τι κερδίζω και τι χάνω μένοντας στην πόλη κατέληξα ότι δε χάνω απολύτως τίποτα -αντίθετα θα κέρδιζα πάρα πολλά να μετακομίσω στο χωριό. Όπως και συνέβη -έχω κερδίσει περισσότερα. Έφτασα στο σημείο να λέω ότι έπρεπε να είχα τολμήσει να φύγω νωρίτερα και να μην έμενα είκοσι χρόνια στην Αθήνα.

Είχες έναπλάνο για το τι θα έκανες όταν μετακόμιζεςστο χωριό;

Υπήρχε τοκαφενείο των γονιών μου και θα ασχολούμουνμε το κοπάδι με τα γίδια γιατί προέρχομαιαπό κτηνοτροφική οικογένεια. Σκεφτόμουνότι με κάτι από αυτά τα δύο θα ξεκινήσω-δηλαδή υπήρχε μια βάση. Οι γονείς μουείχαν το παραδοσιακό καφενείο και ήθελαπολύ να το αναπτύξω -είδα ότι έπαιρνακάποια αναβάθμιση και ήταν ο μοναδικόςτρόπος για να προσελκύσω περισσότεροκόσμο από την ευρύτερη περιοχή.

Πώς είναινα ζεις σε ένα χωριό με μόλις 65 κατοίκους;Είναι καλύτερη η ζωή σου;

Οι ρυθμοίστο χωριό είναι αργοί και τον χειμώναέχει λίγη μοναξιά. Υπάρχει μέρα πουμπορεί να μη δεις άνθρωπο, αλλά και στηνΑθήνα που ήμουν με πέντε εκατομμύριακατοίκους δεν έλεγα καλημέρα ούτε μετο γείτονα. Καλύτερα να είμαι στο χωριόκι ας βλέπω μέρα παρά μέρα άνθρωπο καινα μιλάμε παρά να τους βλέπω καθημερινάκαι να μην ανταλλάσουμε λέξη.

Έχω ηρεμήσει πάρα πολύ και δε βρίζω καθόλου. Δεν έχω νεύρα, όλα κυλούν φυσιολογικά και νιώθω ότι είμαι άνθρωπος. Έχω μια κανονική ζωή παρόλο που το χειμώνα έχει μοναξιά. Όμως, ζω σε ένα πανέμορφο ορεινό χωριό, σε αλπικό τοπίο και απολαμβάνω αυτή την ομορφιά τριγύρω μου.

Οπότε δύοχρόνια τώρα ασχολείσαι με το οικογενειακόμαγαζί; Πώς το διαμόρφωσες;

Κράτησα τηβάση το τσίπουρο με το μεζέ, που συνηθίζεταιστην περιοχή μας, και πάνω σε αυτό άρχισανα χτίζω προσθέτοντας φαγητά -της ώραςκαι μαγειρευτά, τα οποία τα κάνουμεπερισσότερο το καλοκαίρι. Έτσι ξεκίνησεο κόσμος να μαθαίνει ότι στην Τρυγώναυπάρχει ένα μαγαζί που από το πρωί μέχριτο βράδυ θα βρει φαγητό και ωραίαμεζεδάκια. Πλέον έρχονται από τα γειτονικάχωριά, την Καλαμπάκα και τα Τρίκαλα.

Κάθε Σαββατοκύριακο έχω κάτι σε σούβλα: κοκορέτσι, κοντοσούβλι, πανσέτα, αρνί. Κρεατικά της ώρας θα βρούνε τα κλασικά: σουβλάκια, λουκάνικα, μπριζόλες, παϊδάκια και όλα τα συνοδευτικά τους -δηλαδή πατάτες τηγανιτές, σαλάτες. Έχω και παραδοσιακούς μεζέδες, όπως η πηχτή (κεφάλι γουρούνι), τηγανιτές κοιλίτσες αρνίσιες και τουρσιά.

Μέσα στις γιορτές θα φτιάξουμε παραδοσιακές τσιγαρίδες και θα τις προσφέρουμε στον κόσμο που θα έρθει για φαγητό και φυσικά θα ψήσουμε γουρουνοπούλα. Κάθε χρόνο βελτιώνουμε περισσότερο το φαγητό μας κρατώντας πάντα τα παραδοσιακά μας φαγητά.

Όλα φτιάχνονταιαπό εμάς μέσα στην κουζίνα -δεν παίρνουμετίποτα έτοιμο.

Στο μαγαζίσου έρχονται πολλοί ξένοι τουρίστες.Τι επιλέγουν για φαγητό;

Το χωριόείναι πέρασμα και κάθε χρόνο έχουμεπολλούς και επαναλαμβανόμενους τουρίστεςπου σταματάνε για φαγητό. Οι ξένοιπροτιμούν πολύ τα παραδοσιακά μαςφαγητά. Τρώνε σαλάτες, δεν προλαβαίνωνα φτιάχνω ομελέτες με τα φρέσκααυγουλάκια μας και θέλουν μαγειρευτά,όπως μουσακά, γεμιστά, σπανιότερα θαζητήσουν κρέας. Τώρα το χειμώνα προτιμούνγίδα βραστή και φασολάδα.

Έχεις ξανάέρθει στην Αθήνα από τότε που έφυγες;

Ναι, έχω έρθεικαι κάθε φορά βρίσκω την Αθήνα χειρότερηαπό ότι την άφησα. Ίσως συμβαίνει γιατίέχω συνηθίσει πια στο χωριό. Ακούω καιτα προβλήματα που έχουν οι φίλοι μου μετην ακρίβεια, την αυξανόμενη κίνησηστους δρόμους και συγκρίνοντας τηνποιότητα ζωής η πόλη πια δεν έχει καμίαγοητεία. Μάλιστα, πολλοί φίλοι μου θαήθελαν να έχουν ένα χωριό για ναμετακόμιζαν -έρχονται στο δικό μου καιτους αρέσει πάρα πολύ.

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr