Μητσοτάκης, έχει τη σωστή ανάλυση για το woke

10:29 16/11/2024 - Πηγή: iEfimerida

Με αρκετά χρόνια καθυστέρησης έφτασε και στην Ελλάδα η συζήτηση για τη woke κουλτούρα. Ουσιαστικά ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2024, όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη νομοθέτησε τον γάμο των γκέι.

Αλλά όπως συμβαίνει συνήθως στη χώρα μας, όπου οι μεταρρυθμίσεις τρομάζουν, οι συναινέσεις περιφρονούνται και οι περισσότεροι αναζητούν υπαρξιακά αντίδοτα στην ατζέντα του φόβου, έτσι και ο γάμος καταδικάστηκε πανηγυρικά από διάφορους συντηρητικούς κύκλους. Δεξιά (Σαμαράς) και άκρα δεξιά (Βελοπουλο-Λατινόπουλοι) αφόρισαν το

«κακό». Ο γάμος των γκέι κρίθηκε ένοχος για την πτώση της ΝΔ στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024 [από το 41% στο 28%]. Και διάφοροι έσπευσαν να προσάψουν στον Μητσοτάκη δήθεν «γουοκισμό» που απομάκρυνε -υποτίθεται- το δεξιό ακροατήριο.

Θυμίζω ότι η συζήτηση ήταν τότε τόσο τοξική, που ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι είχε γκέι πρόεδρο, διχάστηκε στο θέμα του γάμου [Πολάκης], γράφοντας έτσι την πρώτη πράξη μιας μακρόσυρτης και βασανιστικής πορείας που οδήγησε πρόσφατα στη διάλυση.

Καμία σχέση δεν έχει όμως ο γκέι γάμος με τον γουοκισμό. Μπορείς να τοποθετείσαι υπέρ του πρώτου και να καταδικάζεις τον δεύτερο. Μπορείς να νομοθετείς το δικαίωμα στο γάμο [όπως και άλλα ανθρώπινα δικαιώματα, αμβλώσεις, ισότητα γυναικών], αλλά να διαφωνείς με τις υστερίες του γουοκισμού και τις ακρότητες που συμβαίνουν κυρίως στις ΗΠΑ.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έψαχνε από καιρό την ευκαιρία να κάνει αυτή τη διάκριση και βρήκε το προσφορότερο έδαφος: αξιοποίησε το debate του iefimerida.gr και τον συνομιλητή του, τον Γάλλο φιλόσοφο και συγγραφέα Πασκάλ Μπρυκνέρ, έναν υπερ-διάσημο πολέμιο του γουόκ, για να περάσει το μήνυμά του. Ήδη στο βιβλίο του «Ένας σχεδόν τέλειος ένοχος» (εκδόσεις Πατάκη), ο Πασκάλ Μπρυκνέρ εξηγεί «την ανοησία και τον φασισμό που συνεπάγεται η επικίνδυνη γραφικότητα του γουόκ και της ακραίας πολιτικής ορθότητας». «Ο σεξουαλικός φιλελευθερισμός έχει καταστεί εφιάλτης, πρέπει να απαντήσεις σε συγκεκριμένες ερωτήσεις, ποια συμπεριφορά επιτρέπεται. Μπορείς να βρεθείς σε νομικές διαμάχες, ακόμη και στη Γαλλία σήμερα, αν κοιτάς μια γυναίκα για πολύ, μπορεί να πάει στην αστυνομία και να πει ότι "ένας άνδρας τη βιάζει με τα μάτια"» όπως είπε.

Στο debate του iefimerida, Μητσοτάκης και Μπρυκνέρ ξεκαθάρισαν αυτό που αξίζει να αντιληφθούμε: ότι η υστερία του woke που δηλητηριάζει σήμερα τις κοινωνίες της Δύσης πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ότι το πολιτικό καθήκον κάθε πραγματικής χειραφέτησης ήταν πάντα να εμποδίζει την αποσύνθεση του κόσμου: διότι εκεί που η Δύση προχωρούσε προς τα εμπρός και γυναίκες, μειονότητες και ομοφυλόφιλοι κατακτούσαν δικαιώματα με εμφανή αποτελέσματα (γυναίκες πρωθυπουργοί, μαύρος πρόεδρος στις ΗΠΑ, γάμος των γκέι), ξαφνικά σκοντάψαμε σε μια έξαλλη woke πραγματικότητα και όλα στράβωσαν.

Αρχίσαμε δηλαδή να μιλάμε για αντωνυμίες αυτός/αυτή/αυτό ως ταυτότητα. Τα ανήλικα μπορούν να αλλάξουν το φύλο τους, η αντίρρηση γίνεται έγκλημα σκέψης. Οι woke είναι εναντίον των γυναικών αποκαλώντας τες «ανθρώπους με έμμηνο ρύση», εναντίον των εργαζομένων που τους θεωρούν ξενοφοβικούς και απολίτιστους. Εξελίσσεται ένα κυνήγι μαγισσών που στοχοποιεί τη «λευκότητα» και τη δυαδικότητα των φύλων, εξισώνοντάς τα με το απόλυτο κακό. Ένα αλλόκοτο μίσος για τον δυτικό πολιτισμό τους έχει κυριεύσει. «Στις ΗΠΑ γνωρίζω περίπτωση μητέρας που πήγε κανονικά το γιό της στον κτηνίατρο γιατί ένιωθε γάτα», διηγήθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στα παρασκήνια του debate. Μπορεί κάποιος να κατακεραυνώνει όσο θέλει την κυβέρνηση, αλλά μια απρόσεκτη λέξη ενάντια στο κυρίαρχο woke μπορεί εύκολα να σε μετατρέψει σε απόβλητο και να σε στείλει στο δικαστήριο.

Οι Δημοκρατικοί που στήριξαν άκριτα την γουόκ ατζέντα την πλήρωσαν στις πρόσφατες εκλογές. Όπως είπε ο Μπρυκνέρ στο debate του iefimerida, ο wokisme αναπαράχθηκε από την εκστρατεία της Κάμαλα Χάρις και ο Τραμπ κεφαλαιοποίησε αυτή την εκστρατεία, για να υποστηρίξει ότι είναι ένα είδος ψυχικής ασθένειας. Με αποτέλεσμα, θα πρόσθετα εγώ, εκεί που ο Μπάιντεν διόριζε την τρανσέξουαλ καθηγήτρια παιδιατρικής Ρέιτσελ Λεβίν υπουργό Υγείας, σήμερα ο Τραμπ τοποθετεί στη θέση της έναν μάτσο, συνωμοσιολόγο και αντιεμβολιαστή πολιτικό, τον Ρόμπερτ Κένεντι. Ένα νέο τέρας γεννιέται στη θέση εκείνου που θέλαμε να ξεφορτωθούμε.

Από ένα τραγουδάκι της αφροαμερικανής Erikah Badu (I stay woke, 2008) και τη βασική ιδέα ότι ο καθημερινός άνθρωπος ζει σε ημι-ύπνωση και κατά συνέπεια πρέπει να ξυπνήσει (woke), ειδικά για τα δικαιώματα των Μαύρων, σήμερα το woke στην Αμερική έφτασε να γίνει δόγμα, ένα είδος αστυνομίας του πνεύματος. Η κατάσταση φαίνεται να έχει ξεφύγει στις δημόσιες υπηρεσίες των ΗΠΑ και του Καναδά και στα δυτικά πανεπιστήμια, καθώς άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους αν έχουν αντίθετη άποψη ή απλώς μια φράση τους προκάλεσε δυσφορία σε κάποιον. Στο μεταξύ, όλα σχεδόν τα πνευματικά επιτεύγματα της Δύσης τελούν υπό διωγμό. Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Όμηρος, Σαίξπηρ, Μολιέρος, Γκαίτε κ.ά. θεωρούνται ρατσιστές.

Η Αριστερά στην αγωνία της να επιβιώσει υιοθέτησε αμέσως το woke, ήταν το σωσίβιο που επιζητούσε. Βρήκε μια νέα ιδεολογία που προσπαθεί να αντικαταστήσει αυτή των υποσχέσεων του υπαρκτού σοσιαλισμού, βασισμένη στη φυλή, το γένος, την ταυτότητα -πηγαίνοντάς την στα άκρα. Ο Μπρυκνέρ επεσήμανε αμέσως το παράδοξο του πράγματος: ενώ στη δεκαετία του '50 η καταπίεση και οι μαύρες λίστες αντιφρονούντων προέρχονταν από τον μακαρθισμό, δηλαδή από  τα δεξιά, τώρα, η αντίστοιχη καταπίεση, οι μαύρες λίστες της cancel culture εκπορεύονται από τα αριστερά. Στο debate του iefimerida, ο Μπρυκνέρ αποκάλεσε τον γουοκισμό «Μακαρθισμό της Αριστεράς», ένα ακόμη μέσο για να καταστραφεί ο παλιός κόσμος (vieux monde).

Να γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με τον γουοκισμό. Το debate με τον Μπρυκνέρ του έδωσε μάλιστα την ευκαιρία να ξεκινήσει μια συζήτηση εναντίον του γουοκισμού με νηφαλιότητα, κριτική σκέψη και προοδευτικό ορθολογισμό: εξήγησε, εν ολίγοις, ότι απέναντι στη δυνητική τυραννία μιας ακτιβιστικής δημόσιας μειοψηφίας (woke), η πλειοψηφία πρέπει να γνωρίζει ότι η Αριστερά, ο συντηρητισμός και η αντίδραση (Σαμαράς, δεξιά πτέρυγα, Βελοπουλο-Λατινόπουλοι) δεν διαθέτουν καμία ερμηνεία του πολύπλοκου σύγχρονου κόσμου μας, ούτε πρόταση, πέραν του φόβου.

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr