Ο Χρήστος Πρωτόπαππας γράφει στο iefimerida.gr άγνωστες ιστορίες με τον Κώστα Σημίτη

14:54 5/1/2025 - Πηγή: iEfimerida

Άγνωστες ιστορίες με τον Κώστα Σημίτη, διηγείται στο iefimerida.gr ο Χρήστος Πρωτόπαππας.

Ο κ. Πρωτόπαπας, συνεργάστηκε μαζί του από την περίοδο που ήταν πρόεδρος στη ΓΣΣΕ. Υπήρξε στην στενή χορεία των υποστηρικτών του εκσυγχρονιστικού μπλοκ ενώ διετέλεσε κυβερνητικός εκπρόσωπος επί πρωθυπουργίας Σημίτη.

Το άρθρο του Χρήστου Πρωτόπαπα για τον Κώστα Σημίτη:

Γνώρισα για πρώτη φορά από κοντά τον Κώστα Σημίτη στις δυσκολες εκλογές του 1989. Τότε με μια ομάδα συνδικαλιστικών στελεχών που αγωνιζόταν για την αλλαγή στην ΓΣΕΕ και την ενεργό συμμετοχή των συνδικάτων στις εξελίξεις, αποφασίσαμε να στηρίξουμε τον αγώνα που έδινε για την εκλογή του ως βουλευτή της Α' Πειραιά. Παράλληλα με την στήριξη μας στον αείμνηστο Γιώργο Γεννηματά στην Α' Αθήνας. Επιλογές που ακολουθήσαμε και στην συνέχεια της πολιτικής διαδρομής μας.

Ο Κώστας Σημίτης, από την πρώτη στιγμή, με εντυπωσίασε με την ευγένεια του, την σαφή στρατηγική του, τους χαμηλούς αλλά αποφασιστικούς τόνους του, την άρνηση του στον λαϊκισμό.

Από τότε συνεργαστήκαμε στενά, σε καλές, αλλά και δύσκολες στιγμές. Πριν και μετά την ανάληψη της Πρωθυπουργίας, αλλά και μετά την ολοκλήρωσή της.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ κάποιες στιγμές που σημάδεψαν αυτή την πορεία.

Τις εκδηλώσεις, όπου ανέπτυσσε το όραμα και την στρατηγική του για τον Εκσυγχρονισμό της χώρας. Τις μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που θα έκαναν πράξη τον στόχο της ΟΝΕ. Όταν πολλοί στο ΠΑΣΟΚ αντιδρούσαν έντονα. Ξεκίνησαν να μετέχουν λίγοι, αλλά αυξάνονταν όλο και περισσότερο και μάλιστα όχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ. Γιατί η συνείδηση της αναγκαιότητας των μεγάλων αλλαγών διαπερνούσε όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Δημιουργήθηκε ένα οριζόντιο ρεύμα που τις στήριξε, έξω από κομματικές σκοπιμότητες.

Τον αρχικό αιφνιδιασμό και τον προβληματισμο μας, όταν μας ανακοίνωσε στο επιτελείο του, πριν το περίφημο Συνέδριο του 1996, ότι ή Πρωθυπουργός και Πρόεδρος, ή τίποτε. Αρκετοί φοβήθηκαν. Όμως εκείνος όχι - και είχε δίκαιο. Όταν έχεις πίστη στους στόχους σου, πρέπει να έχεις και την δυνατότητα να τους υλοποιήσεις. Αλλοιώς η καρέκλα της εξουσίας δεν έχει καμμία αξία. Έτσι κέρδισε το Συνέδριο.

Την μεθοδικότητα και την αυστηρότητα του, ακόμη και στους φίλους και υποστηρικτές του. Συναισθηματικός και ανοιχτός στις χαλαρές στιγμές, αλλά χωρίς συμβιβασμούς στη δουλειά μας. Ό,τι έγραφε το μπλοκάκι, έπρεπε να γίνει. Τέρμα.

Δημιούργησε μια νέα γενιά πολιτικών, με πίστη στην στρατηγική του, αλλά χωρίς να κάνει χάρες. Θυμάμαι μετά το Συνέδριο του 1996, όπου ήμουν στο επιτελείο του, με κάλεσε και μου είπε: «Ή θα μείνεις στην ΓΣΕΕ ή θα παραιτηθείς και θα σε προτείνω για το πολιτικό γραφείο. Και τα δυο αποκλείεται».

Την ενσυναίσθησή του για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Δεν έκανε παροχές για να είναι αρεστός, αλλά γιατί φρόντιζε την κοινωνική συνοχή, τους πιο ευάλωτους. Μόλις έγινε Πρωθυπουργός, μου τηλεφώνησε -ήμουν Πρόεδρος της ΓΣΕΕ -και μου είπε ότι θα ανακοινώσει σύντομα το ΕΚΑΣ. Ένα μέτρο αξιοπρέπειας και στήριξης για τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων χαμηλοσυνταξιούχων. Που δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει.

Την πίστη του ότι οι μεγάλες αλλαγές προϋποθέτουν ευρύτερες συμφωνίες και πλειοψηφίες, όχι ηγεσίες με αυταρχισμό και επιβολή. Θυμάμαι ότι μου ζήτησε ως Υφυπουργό Εργασίας να επεξεργαστώ μαζί με την ΓΣΕΕ και τους εργοδοτικούς φορείς, μια ευρύτερη συμφωνία-συμβόλαιο, για την πορεία υλοποίησης των αλλαγών προς την ΟΝΕ. Εξασφαλίζοντας έτσι την ευρύτερη συναίνεση και κοινωνική Ειρήνη, τις υποστηρικτικές δυνάμεις για να γίνουν οι αλλαγές πράξη.

Τις μάχες που έδωσε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την ένταξη της Κύπρου και τα εθνικά μας συμφέροντα. Αλλά και για μια πραγματικά ενωμένη και ισχυρή Ευρώπη. Σε μια κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής πριν την ένταξη της Κύπρου, τον περιμέναμε μέχρι τα ξημερώματα με αγωνία, γιατί το τελικό δείπνο εργασίας των ηγετών συνεχιζόταν για πολλες ώρες. Όταν τελείωσε τον ρώτησα με ανησυχία τι έγινε. Άναψε τσιγάρο, χαμογέλασε και μου είπε: Τα καταφέραμε με επιμονή, αλλά παραλίγο να μου πετάξουν τα πιάτα στο κεφάλι.

Την στεναχώρια του, όταν οι πολιτικοί αντίπαλοι επιχειρούσαν να ακυρώσουν τα μεγάλα έργα που άλλαξαν την χώρα. Όλοι θυμόμαστε την έντασή του, όταν έδειχνε την γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, λέγοντας : Είναι μακέτα αυτό;

Την αγάπη και την αφοσίωσή του στο ΠΑΣΟΚ. Όταν συναντιόμαστε στο γραφείο του, μετά την λήξη της Πρωθυπουργίας του, πάντα μας συμβούλευε και μας παρότρυνε για τις πολιτικές που θεωρούσε αναγκαίες για την παράταξή μας. Συχνά με τολμηρές και ανατρεπτικές προτάσεις, για να μη καταφύγουμε στον εύκολο δρόμο του λαϊκισμού.

Τέλος και μια προσωπική εικόνα.

Του άρεσε πολύ το περπάτημα. Λιτοδίαιτος, με υγιεινή διατροφή, είχε πολλές δυνάμεις. Είχαμε πάει στην Κίνα και ζήτησε να επισκεφθεί το Σινικό τείχος. Ήταν ανηφορικό το μέρος που πήγαμε. Σε λίγο όλοι οι άλλοι σταματήσαμε ασθμαίνοντας. Ο ίδιος μας άφησε πολύ πίσω. Όταν γύρισε, τα πειράγματά του περίσσεψαν.

Είμαι υπερήφανος που συμπορεύτηκα με τον Κώστα Σημίτη.

Τον Πρωθυπουργό που άφησε ισχυρό το αποτύπωμα του στην χώρα.
Τον Πρόεδρο που μας οδήγησε στις μεγάλες εκλογικές νίκες.
Τον πολιτικό που ακόμη και μερικούς μήνες πριν, δεν δίστασε να μας πει καθαρά και ξάστερα ότι αν το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάξει, οι ευκαιρίες του δεν θα είναι άπειρες.

Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε όλοι. Γιατί βέβαια, όπως μας δίδαξε εκείνος, η ΑΛΛΑΓΗ σημαίνει όραμα, στρατηγική, ενότητα παρά τις διαφορές, κοινή προσπάθεια με στόχους και σκληρή δουλειά.

Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην αγαπημένη σύντροφο του, Δάφνη, που στάθηκε αταλάντευτα δίπλα του σε όλη του την ζωή, στις κόρες του και στους οικείους του.

Αντίο Πρόεδρε. Θα σε έχουμε πάντα στην καρδιά μας.

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr