Τα Τέμπη ήταν μόνο η αφορμή…

18:25 4/3/2025 - Πηγή: iEfimerida

Τώρα που τα «φώτα» έσβησαν στις ογκωδέστατες και εντυπωσιακές λαομαζώξεις για τη δεύτερη επέτειο της τραγωδίας των Τεμπών, ίσως να επιτρέπεται, χωρίς να θεωρηθεί ασεβής και προκλητική, μια διαφορετική προσέγγιση του τι επί της ουσίας διαδραματίσθηκε, πέρα από συναισθηματικές φορτίσεις…

Πιστεύει κανείς ότι όλο αυτό το πλήθος, και με το πάθος, που κατέβηκε στους δρόμους, ζητούσε μόνο δικαιοσύνη και… καλύτερα τρένα; Αυτή ήταν η ουσία του ξεσηκωμού, το μήνυμα που ήθελε να στείλει στην εξουσία, ή απλώς βολεύει μια χαρά την εξουσία να περιορίζει τόσο το ζητούμενο;

Η βροντώδης

απαίτηση της κοινωνίας είναι… το γενικό σέρβις και το restart αυτού του διαχρονικά αποτυχημένου κράτους για να γίνει επιτέλους λειτουργικό, αποτελεσματικό, αντάξιο των απαιτήσεων του κόσμου! Και όχι να γίνονται ευκαιριακά κάποια «μπαλώματα» για… καθησύχαση και στάχτη στα μάτια και μετά… «βλέπουμε». Να έχει η κοινωνία εμπιστοσύνη και να προσβλέπει στην αυτοματοποιημένη ενεργοποίηση και αποτελεσματικότητα των θεσμών, χωρίς να απαιτείται αυτό το γελοίο (και προσβλητικό προς το αξίωμα!) «κατόπιν παρέμβασης και εντολής του πρωθυπουργού…»!

Αυτό ήταν το βαθύτερο νόημα των κινητοποιήσεων: να αποκατασταθεί (αν υπήρχε ποτέ…) η εμπιστοσύνη που οφείλει να υπάρχει μεταξύ κράτους και πολιτών. Και άνευ της οποίας «ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων». Σε όλα τα επίπεδα, χωρίς αποκλεισμούς και… στεγανά.

Η εμπιστοσύνη ή είναι καθολική ή δεν υφίσταται καθόλου. Και η ευθύνη για να υπάρξει κάτι τέτοιο είναι αποκλειστικά του κράτους. Την αίσθηση δυσπιστίας, το ίδιο το κράτος τη λιπαίνει και την ποτίζει, όταν εκμαυλίζει την κοινωνία με ρουσφέτια και χάρες (άσχετο αν τα ζητά ο ίδιος ο κόσμος!), όταν υποκύπτει σε παράλογες και λαϊκίστικες απαιτήσεις ή ακόμη χειρότερα όταν τις «προσφέρει» μικροπολιτικάντικα το ίδιο.

Βάλλεται (και στα συλλαλητήρια) το κύρος και η αξιοπιστία της Δικαιοσύνης, του ύστατου καταφυγίου προστασίας του απλού πολίτη. Ποιος ήρξατο χειρών αδίκων; Από τις μη ομολογημένες αλλά πασίδηλες κατά το παρελθόν, επί όλων των κυβερνήσεων, παρεμβάσεις της Εκτελεστικής εξουσίας στην Δικαστική, μέχρι την γκροτέσκο γελοιότητα του βεβαιωμένου παραδικαστικού κυκλώματος του κ. Παπαγγελόπουλου και του «13-0» κ. Παππά.

Καταγράφεται και επιβεβαιώνεται καθημερινά μια μαζική δυσπιστία και περιφρόνηση προς τους θεσμούς, που αρμενίζει «μολυσματική» και διογκούμενη ανεξέλεγκτα. Δυστυχώς, διακομματικά, το πολιτικό προσωπικό, ενώ βλέπει την κατρακύλα, πρωτίστως ενδιαφέρεται να την καπηλευθεί επικαιρικά, αδιαφορώντας για τις σωρευτικές και ολέθριες συνέπειες που επωάζουν…

Σε όλες τις δημοσκοπήσεις απεικονίζεται μια γενικευμένη απαξίωση της κοινωνίας στους θεσμούς, διακομματικά μάλιστα! Αναδεικνύοντας ως επίδικο των επόμενων εκλογών το ποιος αρχηγός και ποιο κόμμα θα είναι… λιγότερο κακό! Με το συμπάθιο, αλλά πρόκειται περί κατάντιας. Αλίμονο αν αποδεχθούμε ότι το «σπίτι» μας δεν μπορεί να αναστηλωθεί και να γίνει λειτουργικό και «κατοικήσιμο» και μόνη του μοίρα είναι η κατάρρευση.

Οι πολιτικές εξουσίες καθίστανται απολύτως ουσιώδεις και χρήσιμες στις μεταβατικές περιόδους όπου οι θεσμοί αρχίζουν να χάνουν την ακτινοβολία τους και ο απαραίτητος ορίζοντας ενός άξιου μέλλοντος αποτελεί πεδίο σύγκρουσης και αντιπαράθεσης. Οι καιροί ευνοούν τους λαϊκισμούς, τον ανορθολογισμό, την υποκατάσταση της σκέψης από την οργή και την τοξικότητα, περιορίζοντας τον χώρο στις δυνάμεις που δεν επενδύουν στον ανορθολογισμό, τον εξτρεμισμό και την οξύτητα…

Το πάνδημο αίτημα για πολιτεία δημοκρατική, με υγιείς και ενεργούς θεσμούς, με υπεύθυνη πολιτική τάξη, με αποτελεσματικά αντίβαρα και βαλβίδες εκτόνωσης, βρισκόταν, έστω και ασύγγνωστα, στην ψυχή και το μυαλό του πλήθους που ξεχύθηκε ακαθοδήγητο σε δρόμους, λεωφόρους και πλατείες…

Το μήνυμα στάλθηκε. Ας διαβαστεί με ψυχραιμία, υπευθυνότητα και αίσθηση καθήκοντος από τους παραλήπτες…

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr