Τασούλας, σοφή επιλογή για δυο λόγους

13:59 16/1/2025 - Πηγή: iEfimerida

Η επιλογή Κώστα Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας δείχνει για μια ακόμη φορά ότι ο Μητσοτάκης σπάνια οδηγείται σε αποφάσεις που άλλοι του υποδεικνύουν ή προσπαθούν να επιβάλουν.

Άλλοτε τον εκβιάζουν πώς να κινηθεί στα ελληνοτουρκικά και ποιον να έχει υπουργό Εξωτερικών - ο τελευταίος που το έπραξε πήρε την κατάλληλη απάντηση. Άλλοτε τον πιέζουν να αλλάξει τον εκλογικό νόμο ή να στρίψει δεξιότερα το τιμόνι της παράταξης. Τελευταία, τον ωθούσαν να ορίσει ξανά κεντροαριστερό Πρόεδρο Δημοκρατίας, με το άκρως πολωτικό επιχείρημα ότι μόνο ένας αριστερός είναι συναινετικός και άξιος,

όλοι οι άλλοι είναι διχαστικοί και ακατάλληλοι.

Ωστόσο, όπως αποδεικνύεται σταθερά εδώ και έξι χρόνια, ο Μητσοτάκης έχει ξεπεράσει τα ενοχικά σύνδρομα της «γαλάζιας» παράταξης. Και το κάνει επιτυχώς αν κρίνουμε από τις συνεχείς εκλογικές νίκες της ΝΔ και την πολιτική κυριαρχία του ιδίου στο Κέντρο. Με άλλα λόγια, αν το κρίνει σωστό, δεν διστάζει να παραστεί στην κηδεία του Σημίτη και να εκφωνήσει αποθεωτικό επικήδειο για τον εκσυγχρονισμό. Ή να τοποθετήσει στο υπουργικό συμβούλιο τον Χρυσοχοΐδη, τον Φλωρίδη, τον Πιερρακάκη και τη Μενδώνη. Ή να νομοθετήσει τον πολιτικό γάμο ομοφύλων. Και, παράλληλα, να ενισχύσει όσο κανείς τον στρατό, να απορρίψει το woke και να υψώσει φράχτη στον Έβρο. Και εν τέλει να σηματοδοτήσει, εντός και εκτός ΝΔ, ότι δεν αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως να είναι κάποιος μετριοπαθής συντηρητικός πολιτικός σε αυτή τη χώρα, ορίζοντας τον Κώστα Τασούλα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Κατά γενική ομολογία, αυτή η ιδεολογική «κινητικότητα», η ιδιότυπη πολιτική «ευελιξία» Μητσοτάκη, έχει συμβάλει καθοριστικά στην εκλογική επιτυχία της ΝΔ. Μετά από έξι χρόνια στην εξουσία και σε πείσμα όλων των αντιπάλων του, το κυβερνών κόμμα σημειώνει άνοδο σε σχέση με τις προηγούμενες δημοσκοπήσεις, με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο. Την ίδια ώρα, οκτώ στους δέκα συμπολίτες μας θέλουν πολιτική σταθερότητα στον τόπο, ενώ ο πρωθυπουργός συνεχίζει να είναι ο πιο δημοφιλής πολιτικός αρχηγός, με θετικές απόψεις στο 44,4% (40,1% τον Δεκέμβριο).

Η αντιπολίτευση επικαλέστηκε κάθε αστείο επιχείρημα για να απορρίψει τον Τασούλα, αποκαλύπτοντας ότι οι υποδείξεις της δεν αποσκοπούσαν στη συναίνεση ή στη διαφύλαξη του κύρους του θεσμού, αλλά σε μικροπολιτικούς υπολογισμούς. Επέκριναν, για παράδειγμα, την επιλογή Τασούλα ως «στενά κομματική», ανακοινώνοντας οι ίδιοι τα πλέον κομματικά πρόσωπα για τον θεσμό (Κατσέλη, Γιαννίτσης), ενώ η Ζωή πρότεινε τον μπαμπά της! Βρήκαν ως μoναδικό του μειονέκτημα ότι είναι δεξιός ή, καλύτερα, δεν είναι κεντροαριστερός και τι θα γίνει η χώρα χωρίς κεντροαριστερό Πρόεδρο. Σε ένα κρεσέντο λαϊκισμού, μάλιστα, το ΠΑΣΟΚ συνέδεσε τον Τασούλα με την Ακροδεξιά, ενώ πρόκειται για έναν κατεξοχήν μετριοπαθή πολιτικό. Στην πραγματικότητα, η αντιπολίτευση θα επιθυμούσε για Πρόεδρο έναν κηδεμόνα στον Μητσοτάκη και γιατί όχι κάποιον που να κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση (Ράμμος)! Κλασική πολιτική μυωπία της Αριστεράς, που πιστεύει ότι έχει ακόμα την ιδεολογική ηγεμονία στη χώρα και μπορεί να επιβάλλει λύσεις ενός θολού «προοδευτισμού», ενώ συνεχώς υποχωρεί και απαξιώνεται. Το αστείο είναι πως το πιστεύει ακόμα και μετά τη συνύπαρξη Παυλόπουλου - ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που άφησε εποχή με ένα ανεκδιήγητο νταραβέρι.

Δεν αποκλείεται, στην τελική, ο Μητσοτάκης να μην ήθελε καν να ψηφίσει από κοινού με το ΠΑΣΟΚ Πρόεδρο Δημοκρατίας. Όσο η αντιπολίτευση σπρώχνεται σύσσωμη στη δημιουργία «αριστερού μετώπου», τόσο η κυριαρχία της ΝΔ στο Κέντρο ενισχύεται. Στην οριστική απόφαση του πρωθυπουργού για Πρόεδρο Δημοκρατίας πιθανόν έπαιξε ρόλο ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης έσπευσε, αχρείαστα, να δηλώσει ότι δεν θα συγκυβερνήσει ποτέ με τη ΝΔ, μη αποκλείοντας, παράλληλα, συγκυβέρνηση με τα κόμματα της Αριστεράς. Δηλαδή με όλους αυτούς που οδήγησαν τη χώρα συνειδητά στο χείλος του γκρεμού, πριν από δέκα χρόνια. Αυτός είναι και ο δεύτερος και ισχυρότερος λόγος επιλογής του Κώστα Τασούλα.

Τέλος, δικαιολογημένα ήταν τα αποχαιρετιστήρια εγκώμια στην Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Υπηρέτησε σωστά τον θεσμό και υπήρξε άψογη στις παρεμβάσεις της. Ωστόσο, δεν μπορούσαν να αγνοηθούν και οι ενστάσεις, εντός και εκτός ΝΔ, για το αχρείαστο γλέντι στο By the glass ή η πρόθεση να τιμηθεί ο ακτιβιστής Ι. Αποστολόπουλος. Ως γνωστόν, η πολιτική είναι (και) η τέχνη των συμβολισμών, επομένως και ο Μητσοτάκης δικαιούται να τους εφαρμόσει.

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr