Τσεκάρετε το κινητό σας όταν βλέπετε μια ταινία; Πάσχετε από «casual viewing» - Tι κάνει το Netflix γι' αυτό

20:18 7/2/2025 - Πηγή: iEfimerida

Πολλοί κατηγορούν το Netflix ότι σκόπιμα κάνει τα σενάρια των σειρών του απλοϊκώς ανόητα, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να παρακολουθούν ενώ ταυτόχρονα «σκρολάρουν» στο κινητό τους τηλέφωνο.

Πόση προσοχή δίνετε στην οθόνη όταν παρακολουθείτε τηλεόραση -μια σειρά στο Netflix, ας πούμε; Πόσο συχνά σας τυχαίνει το Netflix να είναι ανοιχτό (αλλά στο παρασκήνιο)

ενώ την ίδια στιγμή είστε με τα... μούτρα πάνω από το κινητό σας, σκλοράροντας και χαζεύοντας στο Instagram, ας πούμε;

Ίσως θα εκπλαγείτε αν μάθετε ότι το Netflix όχι μόνο γνωρίζει μόνο ότι επιδίδεστε σε αυτή την τακτική, αλλά στην πραγματικότητα θέλει να συνεχίσετε να το κάνετε. Με τις... ευλογίες του, που λέμε.

To casual viewing στο οποίο υποπίπτουμε (σχεδόν) όλοι

Το Νetflix βρέθηκε προ ημερών στην επικαιρότητα χάρη σε ένα εξαιρετικό άρθρο του Will Tavlin στο n+1, το οποίο υπενθύμισε στους αναγνώστες ότι το Netflix αποτελεί εκείνο το μικροείδος της πλατφόρμας που ονομάζεται «casual viewing» [περιστασιακή παρακολούθηση]: δηλαδή σειρές και ταινίες που έχουν σχεδιαστεί για να παρακολουθούνται ενώ εσείς κάνετε κάτι άλλο!

Ο Tavlin ισχυρίστηκε ότι το Netflix έχει διαμηνύσει σε διάφορους σεναριογράφους να γράφουν απλοϊκώς ανόητα και ελαφρώς... αποβλακωμένα σενάρια: δηλαδή π.χ. να βάζουν τους πρωταγωνιστές τους «να ανακοινώνουν τι κάνουν στους διαλόγους, ώστε οι θεατές να μπορούν να παρακολουθούν την υπόθεση της σειράς, ακόμη και αν σκρολάρουν στο κινητό τους εκείνη την στιγμή».

Μuzak για τα μάτια

Δεν αποτελεί είδηση ότι το Netflix απευθύνεται στους λεγόμενους περιστασιακούς [casual viewers] θεατές.

Εκτός από τη βραβευμένη τηλεόραση που παράγει (το «Baby Reindeer» κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για την καλύτερη μίνι σειρά), ο δημοφιλής streamer έχει ένα ιστορικό που τον κάνει να θεωρείται... ως «δεύτερης οθόνης».

Με άλλα λόγια, αυτό υποδηλώνει ότι αν η κύρια οθόνη ενός θεατή είναι το τηλέφωνό του, τότε η εκπομπή/σειρά του Netflix θα λειτουργεί ως δευτερεύουσα οθόνη για τον ίδιο - αλλά, προς Θεού, δεν θα πρέπει να την απενεργοποιεί!

Η κυνική άποψη

Η κυνική άποψη υποστηρίζει ότι το Netflix θέλει απλώς να έχετε την οθόνη του ανοικτή για όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα.

Ισχύει όμως όντως κάτι τέτοιο; Τρεις σεναριογράφοι που εργάζονται για το Netflix λένε στην Guardian ότι δεν έχουν λάβει ποτέ τέτοιο μήνυμα από την εταιρεία.

Ο Danny Brocklehurst, ο οποίος έχει γράψει αρκετές τηλεοπτικές προσαρμογές του Harlan Coben, λέει: «Με το χέρι στην καρδιά, κανείς δεν μας πιέζει από το Netflix να γράψουμε ένα απλοϊκό σενάριο ή κάτι που μπορείτε να παρακολουθήσετε ενώ κάνετε scrolling στο τηλέφωνό σας ή οτιδήποτε άλλο».

Ο Brocklehurst πιστεύει ότι είναι άδικο να χαρακτηρίζεται το Netflix ως «μια εταιρεία που αποβλακώνει τον θεατή».

Ολο και πιο ανόητα σενάρια

Αλλά οι σεναριογράφοι δεν μπορούν παρά να γνωρίζουν ότι το κοινό τους όντως καταναλώνει τις εκπομπές αυτές με διαφορετικούς τρόπους.

«Νομίζω ότι όλοι μας έχουμε κατά νου πώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν "πολτοποιήσει" την προσοχή μας», λέει ο Τζέιμς Χάμιλτον, επικεφαλής σεναριογράφος στις σειρές κινουμένων σχεδίων του Netflix «Dogs in Space» και «Jentry Chau vs the Underworld».

«Θα λέγαμε ψέματα στους εαυτούς μας αν δεν παραδεχόμασταν ότι οι περισσότεροι από εμάς δυσκολευόμαστε να αφήσουμε το τηλέφωνό μας όταν είναι ανοιχτή η τηλεόραση. Ναι, αποσπάται η προσοχή μας πολύ εύκολα. Αλλά θα ανησυχούσα πολύ αν οποιοδήποτε στέλεχος με το οποίο συνεργαζόμουν θα μας έλεγε ανοικτά να κάνουμε κάτι τέτοιο».

Ο Brocklehurst μισεί την ανωτέρω ιδέα ή υπόνοια:

«Απεχθάνομαι την ιδέα ότι οι άνθρωποι παρακολουθούν τις εκπομπές οποιουδήποτε - και ειδικά τις δικές μου εκπομπές - με ένα τηλέφωνο στο χέρι, κάνοντας scroll, στέλνοντας μηνύματα και σχολιάζοντας την εκπομπή στο Twitter», λέει.

«Φτιάχνεις ένα επεισόδιο στην τηλεόραση ώστε οι άνθρωποι να την βλέπουν μέχρι τέλους. Αυτό που σίγουρα δεν κάνεις είναι να την κάνεις τόσο απλή ώστε να είναι σαν να μασάς... τσίχλα για τα μάτια».

Ένα παλιό φαινόμενο

Όπως επισημαίνει ο συγγραφέας της ποπ κουλτούρας Ryan Broderick, ωστόσο, το φαινόμενο της περιστασιακής παρακολούθησης δεν είναι σύγχρονο - στην πραγματικότητα ήταν συνηθισμένο πολύ πριν η τηλεόραση εισέλθει στη δεύτερη «χρυσή εποχή» της στις αρχές του 21ου αιώνα.

Όταν η τηλεόραση ξαναμπήκε στο προσκήνιο στις αρχές της δεκαετίας του 2000, το μέσο άρχισε να προκαλεί εύλογες συγκρίσεις με τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο λόγω των περίπλοκων σεναρίων του.

Όπως δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο ενώ διαβάζεις ένα μυθιστόρημα, έτσι δεν αναμενόταν να πλύνεις τα πιάτα ενώ... βλέπεις το «Sopranos». Σειρές όπως το «The Sopranos», το «Mad Men» και το «The Wire» προϋπήρχαν του Netflix.

Όλο αυτό, εντέλει, μπορεί να είναι θέμα ισορροπίας. Όσο υπάρχουν σειρές που μπορούν να καταναλωθούν χαλαρά και με μια δυνητική απόσπαση προσοχής και, αντίστοιχα, κάποιες σειρές που απαιτούν το 100% της προσοχής μας, τα πράγματα μπορεί να είναι εντάξει.

«Υπάρχει μια σχετική άνεση στο να έχεις μια οικεία σειρά στο βάθος, στην οποία η προσοχή σου μπορεί να βυθίζεται και να ξεφεύγει, να φεύγει και να επιστρέφει», λέει ο Χάμιλτον και συνεχίζει: «Ίσως να ήταν γελοίο να περιμένουμε από οτιδήποτε να απαιτεί την πλήρη, απρόσκοπτη προσοχή όλων μας».

«Νομίζω ότι υπάρχουν και πάντα υπήρχαν εκπομπές που απευθύνονται σε πιο περιστασιακή θέαση», λέει ο σεναριογράφος Joey Barton, ο οποίος λέει ότι αισθάνεται απαίσια που παρακολουθεί περιστασιακά εκπομπές ενώ βρίσκεται στο τηλέφωνό του.

«Νομίζω απλώς ότι το θέμα είναι ο σκοπός και η στοχοθεσία του κάθε προγράμματος. Νομίζω ότι το πρόβλημα θα ήταν αν κάθε εκπομπή έπρεπε σώνει και ντε να υπακούει σε αυτούς τους κανόνες».

Ένα πράγμα στο οποίο οι άνθρωποι μπορούν να συμφωνήσουν, πιστεύει ο Brocklehurst, είναι ότι οι streamers φοβούνται ότι οι άνθρωποι θα απομακρυνθούν από τη συγκεκριμένη πλατφόρμα τους και θα πάνε κάπου αλλού, σε μια ανταγωνιστική παλτφόρμα.

Και ίσως το Netflix χρειαστεί να σκεφτεί λίγο πιο προσεκτικά πώς να κάνει την «περιστασιακή» προβολή να είναι, ταυτόχρονα, και «ποιοτική» προβολή. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι ένα δεν αποκλείει το άλλο...

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr