Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι: Η συνέντευξη στο Art Factory

14:13 1/3/2016 - Πηγή: Monopoli

Η Ομάδα quilombola/ physicaltheatre παρουσιάζει την παράσταση "Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι – η συνέντευξη" στο Art Factory, στις 19,
20, 26, 27, 29 Φεβρουαρίου και 4, 5, 7, 11, 12 Μαρτίου 2016, στις 21.00.Πώς μια διάλεξη για την πληρότητα του σύγχρονου πολιτισμού καταλήγει στην απομυθοποίηση και απορύθμισή του; Η ανωτερότητα του ανθρώπινου είδους αμφισβητείται. Η αιχμαλωσία γίνεται τόπος συνάντησης όσων αισθάνονται ακόμα ελεύθεροι. Ιθαγενείς της Πολυνησίας δίνουν συνέντευξη σε μια Ευρωπαία δημοσιογράφο. Σχολιάζουν τον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό, τις συνήθειες, τις αξίες

μας, την ίδια μας την ύπαρξη. Καθρεφτιζόμαστε στα μάτια αυτών που συνήθως καθρεφτίζουν τη φύση.

Λίγα λόγια για την ομάδα και το project
Η ομάδα quilombola/physicaltheatre εργάζεται πάνω σε πρακτικές σωματικού θεάτρου από το 2011. Quilombolas λέγονται οι κάτοικοι των Quilombo που ήταν καταφύγια δραπετών σκλάβων στην αποικιοκρατούμενη Βραζιλία.

Η παράσταση, εντάσσεται σε ένα σχέδιο έρευνας με τίτλο “Shaking the facts”, έχει ως θέμα την αλλοτρίωση και την ετερότητα και κεντρικό ερώτημα το πώς μπορεί κανείς να ταράξει τα προσωπικά και κοινωνικά δεδομένα σε μια προσπάθεια αναθεώρησής τους. Η παράσταση ανήκει σε μια τριλογία που δημιουργήθηκε μέσα από αυτό το σχέδιο έρευνας και περιλαμβάνει επίσης το ακτιβιστικό δρώμενο «Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι – Το κλουβί» και την solo παράσταση «Η φυλακή» .

Οι ανθρώπινοι «ζωολογικοί» κήποι, που ονομάζονταν επίσης «εθνολογικές εκθέσεις» ή «Negro Villages», ήταν περιφραγμένα θεματικά πάρκα στα οποία εκτίθονταν δημόσια ζωντανοί άνθρωποι τον 18ο, τον 19ο και στις αρχές του 20ού αιώνα. Αυτό συνέβαινε ώστε να αναδειχθούν οι πολιτιστικές διαφορές μεταξύ του δυτικού πολιτισμού και των ιθαγενών. Πολλά εκατομμύρια Ευρωπαίων και Αμερικανών επισκέφτηκαν αιχμάλωτους Ζουλού, Σενεγαλέζους, Λάπωνες, Πυγμαίους, Νούβιους, Εσκιμώους, Καλμούχους, βουδιστές μοναχούς, Σουδανούς και Ινδιάνους, τους οποίους παρουσίαζαν ως εξωτικά είδη. Τους Αφρικανούς τους φωτογράφιζαν δίπλα σε πιθήκους και χιμπατζήδες, για να δείξουν στους επισκέπτες ότι ήταν πιο συγγενείς με τα ζώα παρά με τον άνθρωπο. Αυτό σταμάτησε περί το 1940. Για τα ζώα το μαρτύριο συνεχίζεται.