Μικρός Οδηγός για υποψήφιους σκοινοβάτες: H παράσταση της Στέγης ταξιδεύει ανά την Ελλάδα, με ελεύθερη είσοδο

16:20 30/11/2018 - Πηγή: Monopoli

Σύγχρονο ποιητικό κουκλοθέατρο για μεγάλα παιδιά, με ζωντανή μουσική και επαναστατικές διαθέσεις: αυτή είναι η φετινή πρωτότυπη, «εκτός των τειχών» παράσταση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, Μικρός Οδηγός για υποψήφιους σκοινοβάτες, σε σκηνοθεσία Στάθη Μαρκόπουλου (Κουκλοθέατρο Αγιούσαγια), που επισκέπτεται, με ελεύθερη είσοδο, νοσοκομεία, γηροκομεία, ΚΑΠΗ / λέσχες φιλίας, κέντρα ημέρας, ιδρύματα, σωφρονιστικά καταστήματα, κέντρα

απεξάρτησης, σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, γενικής και ειδικής αγωγής, στην Αττική και την περιφέρεια.

Μαριονέτες που κάνουν σάλτα στον αέρα κι αψηφούν τη βαρύτητα έρχονται να σας βρουν και να σας πουν το μεγάλο μυστικό: «Τίποτα δεν σε κρατάει στο έδαφος, χόρεψε, δεν θα πέσεις»!

Είμαστε όλοι σκοινοβάτες, άρα άξιοι να βρούμε την ελευθερία μας. Αυτό μοιάζει να μας λέει ο Ζαν Ζενέ στο περίφημο ποιητικό μανιφέστο «Ο Σκοινοβάτης» (1955), στο οποίο βασίζεται η παράσταση του κουκλοθεάτρου Αγιούσαγια. Ένας ζογκλέρ, μία ακροβάτισσα, μία σκοινοβάτισσα σε μονόκυκλο, ένας θηριοδαμαστής και το λιοντάρι του, ένα άλογο με την αμαζόνα του. Αυτές οι επτά ξύλινες παραδοσιακές μαριονέτες τσίρκου συνυπάρχουν στην παράσταση με τρεις κουκλοπαίκτες, μία χορεύτρια κι έναν μουσικό. Συνυπάρχουν, όμως, και με κάτι ακόμα. Με την ποίηση. Συγκεκριμένα, με τον λόγο του Ζαν Ζενέ. Αντλώντας έμπνευση από τις οδηγίες προς τον σκοινοβάτη Αμπνταλάχ, στον οποίο ο Ζενέ αφιέρωσε το αλληγορικό αυτό έργο, μας καλούν να αναζητήσουμε τον μάστορα τεχνίτη-καλλιτέχνη μέσα μας και να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις που μας θέτει για την τέχνη της ζωής μας.

Η παράσταση στηρίζεται στη μετάφραση του έργου Ο Σκοινοβάτης – Ο Θανατοποινίτης του Ζαν Ζενέ από τον Χριστόφορο Λιοντάκη, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, Αθήνα 2016.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία, Σκηνογραφία & Κατασκευές: Στάθης Μαρκόπουλος (Κουκλοθέατρο Αγιούσαγια)

Δραματουργική επιμέλεια: Βίκυ Γεωργιάδου

Κινησιολογική επιμέλεια: Αντώνης Κουτρουμπής (Ομάδα Πλεύσις)

Ερμηνεύουν οι: Γιώργος Κάστανος (μουσικός), Βασιλική Μαλτσάκη, Στάθης Μαρκόπουλος, Αννέτα Στεφανοπούλου (κουκλοπαίκτες), Μαρία Φουντούλη (χορεύτρια)

Οργάνωση & Εκτέλεση Παραγωγής: Delta Pi

Διαβάστε περισσότερα για τις δράσεις της Στέγης «εκτός των τειχών»

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση ταξιδεύει, για τέταρτη συνεχή χρονιά, με μια πρωτότυπη παράσταση σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Η Στέγη, συνεπής στον στόχο της να ανοίξει τις δράσεις της σε όλους, απευθύνεται σε μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων, εκπαιδευτικούς και ειδικές ομάδες κοινού με περιορισμένη δυνατότητα μετακίνησης, όπως σχολεία σε απομακρυσμένες περιοχές, αλλά και ηλικιωμένους, ασθενείς ή έγκλειστους.

Οι «εκτός των τειχών» δράσεις της Στέγης τις τρεις προηγούμενες χρονιές ήταν οι θεατρικές παραστάσεις Ο Γλάρος Ιωνάθαν σε σκηνοθεσία Πάρι Μέξη και Το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου και η παράσταση χορού Τρίπλες και Τριπλέτες σε χορογραφία Μέντης Μέγα, που παρουσιάστηκε σε γήπεδα μπάσκετ και κλειστά γυμναστήρια δήμων και σχολείων.

Περισσότερα από 5.000 άτομα παρακολουθούν κάθε χρόνο αυτές τις παραστάσεις που, μεταξύ άλλων, έχουν παρουσιαστεί από το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο μέχρι την Κεντρική Πλατεία στο Φιλώτι της Νάξου, από τα Παιδικά Χωριά SOS Βάρης μέχρι το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Κερατσινίου, από τη Μονάδα Κοινωνικής Επανένταξης του ΟΚΑΝΑ μέχρι το Γηροκομείο Βόλου και από το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Φυλακών Νιγρίτας μέχρι το Άσυλο Ανιάτων.

Διαβάστε περισσότερα για την παράσταση

Ο Στάθης Μαρκόπουλος, με σπουδές στην Κρατική Ακαδημία Κουκλοθεάτρου και Εναλλακτικού Θεάτρου της Πράγας, μαθήτευσε στο εργαστήριο και στις παραστάσεις δρόμου του ισπανικού θιάσου Marionétas del Matadero. Από την ίδρυση της ομάδας κουκλοθεάτρου «Αγιούσαγια!», το 1992, δουλεύει επαγγελματικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό με δικές του παραγωγές, καθώς και σε συνεργασία με άλλους θιάσους.

Η λέξη «αγιούσαγια» είναι μια παλιά καρναβαλική κραυγή από την περιοχή της Άρτας και σημαίνει κάτι σαν «γιούρια» – σε ελεύθερη απόδοση, δηλαδή, «εμπρός» ή «έφοδος».

Έμπνευση για τις κούκλες που χρησιμοποιούνται στην παράσταση αποτέλεσαν οι πίνακες του Κολομβιανού καλλιτέχνη Fernando Botero, το ιαπωνικό παραδοσιακό κουκλοθέατρο Μπουνράκου και η ευρωπαϊκή παράδοση του «Φασουλή».

Μετά το τέλος της παράστασης ακολουθεί διάδραση με τους θεατές, που περιλαμβάνει ανοιχτή συζήτηση με τους συντελεστές και βιωματικό παιχνίδι με τις κούκλες. Στόχος είναι το μοίρασμα της εμπειρίας, η διερεύνηση του έργου και της θεματολογίας του, καθώς και η χαρούμενη εξερεύνηση της διαδικασίας της εμψύχωσης, της φύσης της κούκλας και της ιδιαίτερης σχέσης της με τον χειριστή της.