Χρήστος Χωμενίδης: «Έχω δικαίωμα να μην έχω γνώμη για κάτι»

11:58 2/5/2016 - Πηγή: Jenny.gr

Έφτασε στο ραντεβού μας συναχωμένος και αρκετά ταλαιπωρημένος. «Λυπάμαι που είσαι κρυωμένος, Χρήστο, και πρέπει να κάνουμε τη συνέντευξη». Φυσώντας τη μύτη του και με αυτήν τη διακριτική ειρωνεία που τον διακρίνει, έσπευσε να με βάλει στη θέση μου. «Γιατί; Ήθελες να χορέψουμε και δυσκολεύεσαι;» «Όχι», του απάντησα, «αν και δεν θα είχα καμία αντίρρηση να χορέψουμε…»

Το πρόσωπό του, πάντα χαμογελαστό και ευγενικό, φωτίστηκε. «Το ξέρω. Πιστεύω πως είσαι ένα γλυκό κορίτσι το οποίο δεν θα στεκόταν στο ότι χορεύω άθλια,

αλλά στο ότι χορεύω». Οπότε καταλήξαμε. «Φυσικά. Άρα όταν τελειώσουμε τη συνέντευξη μπορούμε και να χορέψουμε».

Ο Χρήστος Χωμενίδης λοιπόν, ο επίδοξος παρτενέρ μου στο χορό, περιορίστηκε σε αυτό το ραντεβού να μου μιλήσει για εκείνον αλλά και για το υπέροχο νέο βιβλίο του «Νεαρό, άσπρο ελάφι» (εκδόσεις Πατάκη), το οποίο κυκλοφόρησε πριν από μερικές ημέρες. Το διάβασα μέσα σε δύο βράδια και η αλήθεια είναι ότι ο ήρωας, ο Μηνάς Αβλάμης, μου φάνηκε γοητευτικός, αλλά και σχεδόν τρομακτικός. Ο καλύτερος τρόπος όμως να ανακαλύψεις την αλήθεια ενός λογοτεχνικού ήρωα είναι να μιλήσεις με το συγγραφέα που τον δημιούργησε.

Κάποια στιγμή μέσα στο βιβλίο σου ο ήρωάς σου, ο Μηνάς Αβλάμης, κατηγορείται ότι εκμεταλλεύεται όλους τους ανθρώπους, αλλά ουσιαστικά αποδεικνύεται πως πρόκειται για ένα συλλέκτη εμπειριών που απλώς προσπαθεί να αντλήσει από τα πάντα για να γράψει. Εσύ έτσι λειτουργείς;

Ναι. Πάντως δεν εκμεταλλεύομαι τους άλλους. Από την άλλη πλευρά, ο κολλητός του φίλος περιγράφει έναν εμμονικό άνθρωπο, ένα τέρας. Πιστεύω ότι κάθε καλλιτέχνης είναι λίγο τέρας. Έχει το κρυφό του δωμάτιο στο οποίο μπορεί να πάει. Αυτό είναι τρομερή καβάντζα. Αυτό το οποίο σου συμβαίνει μπορεί να το κάνεις τέχνη. Οι άνθρωποι που δεν είναι καλλιτέχνες δεν μπορούν να το κάνουν κάτι.

Εσύ έχεις καβάντζα;

Ναι, έχω. Είναι αυτό.

Είσαι ενθουσιασμένος με το νέο βιβλίο σου;

Ναι, γιατί έχει φοβερή ανταπόκριση. Όταν έγραψα τη «Νίκη» και είχε αυτή την αποδοχή απελευθερώθηκα από το άγχος του «να αρέσεις».

Το είχες έντονο αυτό το άγχος;

Φυσικά. Όλοι δεν το έχουνε; Μετά τη «Νίκη» λοιπόν, που άρεσε τόσο πολύ στον κόσμο και μάλιστα σε κοινό που δεν ήταν τόσο αναγνώστες μου, αποφάσισα να γράψω κάτι το οποίο θα ήταν αποκλειστικά για μένα. Ήθελε μεγάλη γενναιότητα από μένα να το αντιμετωπίσω όλο ατό. Είναι σκληρό, πολύ σκληρό βιβλίο. Όμως πρέπει να τα πούμε κάποια στιγμή αυτά τα πράγματα. Σου άρεσε που στον ήρωά μου του άρεσαν τόσο πολύ οι γυναίκες, Αφροδίτη;

Ναι, μου άρεσε πολύ, γιατί θέλω να αρέσουν στους άντρες οι γυναίκες. Τον συμπάθησα πολύ τον ήρωά σου, Χρήστο. Πότε άρχισες να το γράφεις;

Το άρχισα το Νοέμβριο του ’14. Επίσης. πρέπει να σου πω πως όταν βγάζω ένα βιβλίο αυτό που μου αρέσει πάρα πολύ είναι να κάνω περιοδεία. Πάω όπου με καλούν, γιατί γουστάρω να συναντώ τους ανθρώπους. Είναι ένας τρόπος να συναντάς ανθρώπους με τους οποίους δεν θα ερχόσουν σε επαφή ποτέ. Μου μιλούν. Σε κάθε πόλη της Ελλάδας υπάρχει μία κατηγορία ανθρώπων πολύ ευαίσθητων, που ενδιαφέρονται για τα γράμματα και τις τέχνες. Έχουν όμως τόσο διαφορετικές και συναρπαστικές συνήθειες… Τρομερά πράγματα.

Θα έμενες στην περιφέρεια;

Δεν ξέρω…

Είσαι «σκληρός» αστός;

Στην Ελλάδα υπάρχει μία θεωρία ότι δεν έχουμε αστική τάξη. Διαφωνώ. Υπήρχαν γιατροί, δικηγόροι που ντύνονταν όμορφα και ήταν αστοί.

Τι σου αρέσει στην πόλη;

Όλα μου αρέσουν.

Ακόμη και τώρα που μετρά τόσες πληγές;

Μια χαρά είναι η πόλη. Μου αρέσει πάρα πολύ η Αθήνα εμένα. Όλη η Αθήνα για μένα είναι ένα αίσθημα. Παίρνω την κόρη μου, τη Νίκη, κάνουμε πάρα πολλές βόλτες και απ’ όπου κι αν περάσουμε της αφηγούμαι την ιστορία του μέρους, του σημείου. Της εξηγώ τι ήταν, πότε δημιουργήθηκε, την ιστορία του. Το κοριτσάκι δεν ενδιαφέρεται για την τάδε στοά στην οποία υπήρχε ένας φούρνος όπου είχε τις πιο παχιές γάτες της πόλης. Όμως αρέσει και στους δυο μας ότι ο ένας φτιάχνει και ο άλλος ακούει ιστορίες. Με εντυπωσίασε ένα διδακτορικό που βρήκα στο διαδίκτυο και αναφερόταν στην Αθήνα της περιόδου της τουρκοκρατίας. Ήταν εντελώς διαφορετικά προσανατολισμένη, κάτω από την Ακρόπολη με πέντε γειτονιές. Σύνταγμα, Κολωνάκι, Εξάρχεια δεν υπήρχαν. Όλοι πήγαινα Ψυρρή, Κολωνό, Βοτανικό και υπήρχε κι ένας πασάς.

Αρέσουν στην κόρη σου οι ιστορίες;

Ναι, αλλά βασικά μου λέει η ίδια ιστορίες για πριγκίπισσες.

Σου άλλαξε τη ζωή;

Εννοείται! Όταν ένα πρόσωπο το προσκαλείς, έρχεται και μένει δεν σου αλλάζει τη ζωή; Η Νίκη ήλθε κατόπιν προσκλήσεως. Ο γονιός είναι ένας πολύ καλός ξεναγός. Έρχεται ένας νέος άνθρωπος στη Γη κατόπιν προσκλήσεως και εσύ αναλαμβάνεις να τον ξεναγήσεις. Κι αφού του δείξεις τα κατατόπια και το πώς να φυλάγεται, τον αφήνεις να συνεχίσει μόνος του.

Θα ξανασχοληθείς με την πολιτική;

Όχι. Με απασχολεί πολύ και συνέχεια, αλλά θεωρώ ότι η τόσο μεγάλη ενασχόληση της ελληνικής κοινωνίας με την πολιτική μάς έχει κάνει κακό. Στα social media όλοι ποστάρουν συνέχεια, είναι απίστευτο. Το ζητούμενο για μένα είναι να μπούμε επιτέλους σε μια νέα φάση, να λύσουμε παθογένειες δεκαετιών και στη συνέχεια να δούμε μια Ελλάδα να ανατάσσεται. Το πιστεύω αυτό. Δεν νομίζω ότι μας αξίζει η μιζέρια ούτε να ζητιανεύουμε με το ένα χέρι και με το άλλο να υψώνουμε τη γροθιά μας. Το ζητούμενο είναι να απελευθερωθούν οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου.

Ποιες είναι οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου; Ο καθένας θεωρεί ότι είναι. Και η κυβέρνηση έτσι πιστεύει για τα μέλη της…

Ποια δημιουργική κυβέρνηση… Ούτε μια μεταρρύθμιση δεν έχει κάνει. Δεν μπορεί να χειριστεί τίποτα. Δεν έχει δημιουργήσει το παραμικρό για να προκύψει δημιουργία. Το μόνο για το οποίο έκανα τα πάντα ήταν αυτό που έκανα πριν από το δημοψήφισμα για να στηρίξω και να υποστηρίξω το «ναι». Πλέον δεν μπορώ να ξανακάνω όλα αυτά. Όμως δεν θέλω να γίνω πολιτικός, θέλω να είμαι για πάντα συγγραφέας. Για να κάνεις πολιτική πρέπει να τραβήξεις κουπί.

Όταν τελειώνεις ένα βιβλίο αρχίζεις αμέσως το επόμενο;

Είμαι σαν κουνέλα, γεννάω αμέσως το επόμενο. Μου έρχονται ιστορίες και θέλω να τις πω.

Πού γράφεις;

Έχω ένα laptop το οποίο είναι τόσο χάλια που ένας φίλος μου λέει πως αν πεθάνω θα με ξαναφτιάξουν από το γενετικό υλικό που θα μαζέψουν από αυτό. Η μαμά της κόρης μου απορεί πώς ταυτόχρονα μπορώ να γράφω, να ακούω μουσική, να είμαι στο Facebook και να μιλάω στο τηλέφωνο. Δεν έχω καν γραφείο. Γράφω στα τραπέζια και πάω και στα καφενεία και γράφω.

Στην τηλεόραση πας καλεσμένος;

Όχι, δεν μπορώ να μπω σε ένα πάνελ και να μιλάω για τα πάντα. Έχω ένα δικαίωμα το οποίο υπερασπίζομαι: να μην έχω γνώμη για κάτι. Εγώ δεν θέλω να μιλήσω για την Ειδομένη. Πρέπει να έχεις ασχοληθεί με κάτι, να έχει βαρύτητα η γνώμη σου. Δεν αρκεί να σε ρωτούν και να απαντάς.

Και δεν μου λες, Χρήστο Χωμενίδη, πώς τα βλέπεις τελικά τα πράγματα;

Μια χαρά, Αφροδίτη. Είμαι πολύ αισιόδοξος και πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε.

Κατεβάστε το HOPE στο iPad και το iPhone σας εντελώς δωρεάν

Πατήστε, σύρετε, κάντε περιστροφή και απολαύστε βίντεο, εικόνες, φωτογραφίες, μουσική, γραφικά και animations ενώ θα διαβάζετε το αγαπημένο σας θέμα και μοιραστείτε το με τα πιο δημοφιλή social media.

Download link: https://itunes.apple.com/gr/app/hope-magazine/id720068321

Facebook: https://www.facebook.com/HOPEthemagazine

Instagram: http://instagram.com/jennygr

Κατεβάστε το HOPE στο iPad και το iPhone εντελώς δωρεάν