Έφυγε ο Ιταλός φιλόσοφος & συγγραφέας Umberto Eco

12:03 20/2/2016 - Πηγή: Jenny.gr

Ο Umberto Eco έφυγε από τη ζωή χθες στις 22.30. Ήταν 84 χρονών και έπασχε από καρκίνο. Γεννημένος στην Αλεσάντρια του Πεδεμοντίου το 1932, από πολύ μικρός γνώρισε τον πόλεμο και αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί με τη μητέρα του στον ιταλικό Βορρά.Είχε πει μάλιστα πως όλη εκείνη την περίοδο θα την θυμόταν πάντα σαν γουέστερν, μιας και τα παιδικά μάτια δεν ήταν εξασκημένα να μεταβολίζουν τη βία.

Ο πόλεμος τελειώνει, η Ιταλία είναι μια χώρα ηττημένη κι ο Eco ξεκίνησε τις νομικές σπουδές που τόσο τον ενδιέφεραν. Μετά από έντονες πιέσεις του πατέρα του, διακόπτει

και μεταπηδά στο τμήμα Μεσαιωνικής Φιλοσοφίας και Λογοτεχνίας. Το 1954, ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή για τον Θωμά Ακινάτη κι έκτοτε και για τα υπόλοιπα οκτώ χρόνια έως το 1964, ο Eco παρέδιδε μαθήματα στο πανεπιστήμιο του Τορίνο.

Από το 1975 είχε την έδρα του Καθηγητή Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, ενώ ήταν από το 1988 πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο. Ο Umberto Eco ήταν συγγραφέας πολλών μελετών και δοκιμίων, που έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί σε πολλές γλώσσες ανά τον κόσμο. Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1965, ενώ το πρώτο του μυθιστόρημα (Το όνομα του Ρόδου) το 1980, και τιμήθηκε με το βραβείο Strega (1981), και το Medicis Etranger (βραβείο που δίνεται στον καλύτερο ξένο λογοτέχνη στην Γαλλία) το 1982.

Φημολογείται ότι το επώνυμο Eco είναι το αρκτικόλεξο των λέξεων Ex Coelis Oblatus, που σημαίνει «θεϊκό δώρο».

Με τα ακαδημαϊκά γραπτά του ο Eco εστιάζει στη σημειολογία και στις επιπτώσεις της στην κοινωνία. Μελέτησε σε βάθος τις κοινωνίες από τον Μεσαίωνα ως σήμερα και τα κοινά στοιχεία ανάμεσα στις γλώσσες, στα σύμβολα και στην κοινωνική ανάπτυξη. Είχε γράψει δεκάδες δοκίμια («Πώς γίνεται μια διπλωματική εργασία», «Μεταξύ ψεύδους και ειρωνείας», «Κήνσορες και θεράποντες» (πρωτότυπος τίτλος στα ιταλικά «apocalittici e integrati), «Ο υπεράνθρωπος των μαζών», «Θεωρία της σημειωτικής», «Η Αποκάλυψη του Ιωάννη», «Πέντε ηθικά κείμενα», «Δεύτερο ελάχιστο ημερολόγιο», «Η ποιητική του Τζέιμς Τζόις», «Τι πιστεύει αυτός που δεν πιστεύει» κ.ά.), ενώ παράλληλα συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες.

Από το 1962 ως το τέλος του 1970 ο Eco ανέπτυξε τη δική του θεωρία στην Σημειολογία. Το 1965 εξελέγη καθηγητής Οπτικών Επικοινωνιών στη Φλωρεντία και το 1966 μετακόμισε στο Μιλάνο, όπου και έγινε καθηγητής της Σημειολογίας στο εκεί πολυτεχνείο. Το ακαδημαϊκό του ενδιαφέρον άρχισε να στρέφεται σε πολιτιστικές μελέτες και αρχίζει να ερευνά τον ρόλο της γλώσσας και της λογοτεχνίας στην κοινωνία, καθώς και την επίδραση της κοινωνίας στη λογοτεχνία και στη γλώσσα. Το 1971 το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια του προσέφερε τη θέση του τακτικού καθηγητή της Σημειολογίας και το 1974 ο Eco οργάνωσε τον Διεθνή Σύνδεσμο Σημειολογικών Μελετών.

Οι μεγάλες αλλαγές που έφερε η δεκαετία του 1970 στην ιταλική κοινωνία επηρέασαν και τα γραπτά του Umberto Eco. Άρχισε, λοιπόν, να γράφει μυθιστορήματα (Το όνομα του Ρόδου – 1980, Το Εκκρεμές του Φουκώ – 1988, Το νησί της προηγούμενης μέρας – 1994, Μπαουντολίνο – 2001, Η μυστηριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα – 2006, Το κοιμητήριο της Πράγας – 2010, Το φύλλο μηδέν- 2015). Όταν έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα «Το όνομα του Ρόδου», οι εκδότες του υπολόγιζαν τις πωλήσεις γύρω στα 30.000 αντίτυπα. Και, φυσικά, δεν φαντάζονταν ποτέ τα 9.000.000 αντίτυπα που πώλησε τελικά το βιβλίο, σε διεθνές επίπεδο, το οποίο έκανε τον συγγραφέα γνωστό στον εξωακαδημαϊκό κόσμο.

Ζούσε μαζί με την αγαπημένη του γυναίκα και τα δύο παιδιά τους ανάμεσα στο σπίτι του στο Μιλάνο –ένα διαμέρισμα-λαβύρινθο με μια βιβλιοθήκη 30.000 βιβλίων– και στο εξοχικό του στο Ρίμινι.