Η αξία της ομορφιάς

16:25 30/4/2014 - Πηγή: Jenny.gr

Υπάρχει μια φράση που λέει… «Η ομορφιά δεν κάνει ευτυχισμένο εκείνον που την έχει, αλλά εκείνον που μπορεί να τη λατρέψει και να τη θαυμάσει».

Πόση αλήθεια μπορεί να κρύβει η φράση αυτή; Πόσο ευτυχισμένος μπορεί να είναι κάποιος που είναι αντικειμενικά όμορφος; Ή κάποιος που μπορεί να διακρίνει και να αναγνωρίσει την ομορφιά γύρω του; Ίσως, να βρίσκαμε απαντήσεις μέσα από τον μύθο του Νάρκισσου, ο οποίος ήταν ένας νεαρός εξαιρετικής ομορφιάς και περιφρονούσε όλες όσες τον ερωτεύονταν. Μία από αυτές, η Νύμφη Ηχώ, απελπίστηκε τόσο πολύ από την απόρριψή του που αδυνάτισε ως το σημείο να

μεταμορφωθεί σε απλή φωνή.

Πολύ πληγωμένες, οι Νύμφες ζήτησαν την εκδίκηση για τον αβάσταχτο πόνο. Και η εκδίκηση ήρθε. Μια ζεστή μέρα ο Νάρκισσος πλησίασε σε μια πηγή να πιει νερό. Έσκυψε για να ξεδιψάσει, και εκεί, στην επιφάνεια νερού, είδε την εικόνα ενός τέλειου προσώπου, του δικού του. Και την ίδια στιγμή το ερωτεύτηκε. Του μιλούσε, το κολάκευε αλλά δεν κατάφερνε να το αγγίξει, κι έτσι έσκυβε ολοένα και πιο πολύ πάνω από το είδωλο, ώσπου κατάφερε να το φιλήσει. Και, φιλώντας το, ο Νάρκισσος έπεσε στο νερό και πνίγηκε.

Αυτό που ουσιαστικά μαθαίνουμε από τον παραπάνω μύθο είναι ότι η αυταρέσκεια είναι πάντα καταστροφική, όπως και το να δίνουμε υπερβολική αξία στην αισθητική. Όσοι έχουν πάθει κάποια φορά το σύνδρομο Σταντάλ το γνωρίζουν: υπερβολική δόση ομορφιάς μπορεί να προκαλέσει αδιαθεσία, ακόμα και παραισθήσεις.

Ένας ποιητής κάποτε έλεγε ότι «ακόμα κι αν ταξιδέψουμε σ΄όλο το κόσμο για να βρούμε την ομορφιά, πρέπει να την πάρουμε μαζί μας για να μπορούμε να τη βρίσκουμε πάντα». Εμείς πάντως λέμε πως η ομορφιά που ξυπνάει το είναι μας βρίσκεται και γύρω μας, στα μικρά, καθημερινά πράγματα. Αν βγούμε από τη δίνη δραστηριότητας και θορύβου στην οποία ζούμε, και μόνο κοιτάζοντας τα αστέρια ή πηγαίνοντας στη θάλασσα ή σε κάποιο βουνό, θα αισθανθούμε μια συναρπαστική ομορφιά να πλημμυρίζει την ψυχή μας.

Κι ακριβώς τη στιγμή εκείνη θα θαυμάζουμε την ομορφιά του κόσμου χωρίς να περιμένουμε τίποτα ως αντάλλαγμα, χωρίς να θέλουμε να την κατέχουμε.