Όταν οι γονείς δημιουργούν άθελα τους «ψυχολογικά» στα παιδιά τους Part 2

13:35 29/10/2013 - Πηγή: Jenny.gr

Πόσες φορές έχετε πιάσει τον εαυτό σας να νιώθει ενοχές για κάτι που είπατε στο παιδί σας πάνω στα νεύρα ή την κούρασή σας;

Όπως είδατε και στο πρώτο μέρος, υπάρχουν κάποιες φράσεις που χρησιμοποιούν οι γονείς προκειμένου να συνετίσουν τα παιδιά τους, να τους θέσουν όρια, να τα διδάξουν, που στην πράξη δεν είναι σωστές καθώς δημιουργούν προβλήματα στο ψυχικό κόσμο των παιδιών τους.

«Δεν πειράζει, ασ’ το να το χαλάσει»: Το παιδί χρειάζεται σταθερά όρια. Όπως βάζεις όρια στο παιδί για να διαφυλάξεις τη σωματική του ακεραιότητα, το παιδί χρειάζεται όρια και στη συμπεριφορά του, για

να μπορέσει να προσαρμοστεί στην κοινωνική ζωή. Αν δεν μάθει να συντονίζεται στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος, θα έχει θέμα πάντοτε στην μετέπειτα ζωή του δυσκολίες προσαρμογής.

«Θα καταλάβεις όταν μεγαλώσεις»: Με τη φράση αυτή, οι γονείς, εκτός του ότι υποτιμούν το παιδί και το κρατούν σε απόσταση, δεν του παρέχουν καμία εξήγηση και το αφήνουν μετέωρο, με αποτέλεσμα να δίνει φανταστικές απαντήσεις από μόνο του ή, ακόμα χειρότερα, να τις αναζητά από τους επίσης αποπροσανατολισμένους συνομηλίκους του. Η αόριστη φράση αυτή σημαίνει ότι αποφεύγετε να απαντήσετε για κάποιο λόγο. Τα παιδιά ρωτούν για να μάθουν. Αν εκείνη τη στιγμή δεν μπορείτε να τους απαντήσετε τότε ορίστε μία ώρα που θα μπορείτε να αναζητήσετε πληροφορίες για το θέμα που τα απασχολεί. Μπείτε στο διαδίκτυο, ψάξτε σε μια εγκυκλοπαίδεια, δείτε κάποιο ντοκιμαντέρ.Μέσα από τη διαδικασία αυτή βοηθάτε το μικρό σας να αναπτύξει κριτική σκέψη.

«Τελικά δεν θα πάμε»: Τι γίνεται όταν δεν τηρείτε τις υποσχέσεις σας; Υποσχεθήκατε βόλτα και φαίνεστε ασυνεπείς τώρα. Αν γενικά το πρόγραμμα της δουλειάς σας δεν είναι σταθερό και έρχεστε συχνά αντιμέτωπος με έκτακτες καταστάσεις, φροντίστε να μην δεσμεύεστε απέναντι στο παιδί. Ο γονιός πρέπει να είναι συνεπής απέναντι σε αυτά που λέει στο παιδί του, για να μάθει να τον εμπιστεύεται. Η μη τήρηση των υποσχέσεων δημιουργεί στο παιδί ανασφάλεια, δεν μπορεί να εμπιστευθεί τον γονιό του και μαθαίνει να είναι και το ίδιο ανεύθυνο. Προσοχή, αν τώρα τύχει μία φορά να ακυρώσετε την υπόσχεσή σας εξηγήστε τους λόγους με ειλικρίνεια.

«Όχι έτσι βρε μπούφο…κοίτα πως το κάνει το παιδάκι»: Όλη η πρόταση είναι λάθος. Απ΄ την μια βάζετε μια ταμπέλα στο παιδί σας και από την άλλη τον συγκρίνετε μ” άλλα παιδιά. Η αυτοπεποίθησή του στα πατώματα. Η παράλογη κριτική, η χρήση της ταμπέλας ή η σύγκριση δεν βοηθούν τα παιδιά να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους. Αντί λοιπόν να τονίζετε τα αρνητικά των παιδιών σας, τονίστε τα θετικά του.

«Είσαι ίδιος ο πατέρας σου/ ίδια η μάνα σου»: Τι σημαίνει η φράση αυτή; Αλήθεια, και χρησιμοποιείται τόσο έντονα. Οι γονείς για να κρατήσουν το παιδί μακριά από άσχημες συνήθειες και ενοχλητικές συμπεριφορές, χρησιμοποιούν ως μέτρο σύγκρισης τον άλλον γονέα. Όμως αυτό κρύβει έναν μεγάλο κίνδυνο: το παιδί να θεωρήσει ότι ο ένας από τους δύο γονείς του είναι απογοητευμένος με τον σύντροφό του και δεν τον αγαπάει και να ερμηνεύσει τη φράση ως απειλή: «Αν γίνεις σαν τη μητέρα/τον πατέρα σου, δεν θα αγαπάω ούτε εσένα!». Πόσο λάθος μπορεί τελικά να είναι η φράση αυτή; Οι σκέψεις και οι αντιλήψεις των γονιών για τα δύο φύλα και περνούν στα παιδιά. Επιπλέον, τα παιδιά μπορεί να μιμηθούν τον τρόπο έκφρασης των γονιών και να αρχίσουν να εκφράζονται με τον ίδιο τρόπο προς τους γονείς. Αποτέλεσμα, της συνήθειας αυτής είναι η έλλειψη σεβασμού τελικά μεταξύ των μελών της οικογένειας.

«Γιατί λες συνέχεια ψέματα»: Όταν το μικρό σας λέει ψέματα δεν το κάνει επίτηδες, απλά δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα όρια της πραγματικότητας από τη φαντασία. Σκαρφίζεται χιλιάδες φανταστικές ιστορίες, που το βοηθούν να καλλιεργήσει τη φαντασία του. Δεν έχει σκοπό να σας πει ψέματα ή να σας εξαπατήσει. Μιλήστε του για την αλήθεια και πόσο σημαντικό είναι να λέμε την αλήθεια στους άλλους. Επίσης, μην ξεχνάτε πως εσείς αποτελείτε πρότυπο.

«Κάτσε σε ένα μέρος ακίνητο επιτέλους»: Τα παιδιά δεν γίνεται να μένουν ακίνητα σ΄ένα μέρος, χρειάζονται χώρο και χρόνο για να εκτονωθούν και να ανακαλύψουν τον κόσμο. Είναι άδικο για εκείνα να τους περιορίζετε το ζωτικό τους χώρο, κλείνοντας τα σ΄ένα δωμάτιο διαμερίσματος και να τους φωνάζετε από πάνω να κάτσουν φρόνιμα. Συγνώμη, αλλά η αποστολή των παιδιών είναι το παιχνίδι. Μέσα απ” αυτό μαθαίνουν το κόσμο. Δεν είναι αποστολή τους να κάθονται σ” ένα καναπέ ακίνητα και να χαζεύουν το χαζοκούτι επειδή σας βολεύει.

«Πού έχεις το μυαλό σου;»: Τα παιδιά δεν μπορούν να μείνουν συγκεντρωμένα για πολύ ώρα. Συχνά, αυτό που είναι σημαντικό για το παιδί είναι ασήμαντο για τους μεγάλους και αυτό που είναι σημαντικό για τους μεγάλους, είναι ασήμαντο για το παιδί. Όταν λοιπόν το αναγκάζετε να κάνει πράγματα που δεν το ενδιαφέρουν είναι φυσικό να μη προσέχει και να αφαιρείται.

«Σταμάτα τα κλάματα»: Είναι φυσικό ένα μικρό παιδί να χρησιμοποιεί το κλάμα σαν όπλο για να πετύχει τον στόχο του. Είναι ο πρώτος τρόπος που έχει μάθει για να επικοινωνεί μαζί σας. Πεινάει κλαίει, φοβάται κλαίει, θέλει την προσοχή σας κλαίει. Όταν λοιπόν του λέτε να σταματήσει τα κλάματα απλά κόβετε κάθε δίοδο επικοινωνίας μαζί του. Αντί λοιπόν, να απαιτείτε να σταματήσει το κλάμα, σκύψτε στο ύψος του και κοιτάξτε στα μάτια, πείτε του πως το καταλαβαίνετε και πως θέλετε να βρείτε μια λύση. Το κλάμα όμως δεν σας βοηθά να καταλάβετε τι σας λέει. Για να επικοινωνήσετε θα πρέπει να ηρεμήσει. Η προσέγγιση αυτή είναι τελείως διαφορετική. Το παιδί καταλαβαίνει πως οι γονείς του ενδιαφέρονται τελικά για εκείνο και τις ανάγκες του.