Τι σκεφτόμαστε τις ημέρες αυτές;

14:41 15/4/2014 - Πηγή: Jenny.gr

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι μια ευκαιρία για εσωτερική αναζήτηση και ηρεμία. Ο χρόνος της προσφέρεται τέλεια για αναστοχασμό και επανατοποθέτηση των στόχων και των αναγκών μας.

Πόσες φορές σας έχει τύχει να πείτε «Πότε πέρασε η εβδομάδα», «Πότε πέρασε ο καιρός»; Δυστυχώς, τελευταία μοιάζει να συμβαίνει πολύ συχνά. Είναι σαν να έχουμε μπει σε μια διαρκή πορεία ή καλύτερα σ΄έναν αγώνα δρόμου να προλάβουμε να δημιουργήσουμε, να πετύχουμε, να κάνουμε πράγματα. Τι όμως ακριβώς; Τι είναι αυτό που αλήθεια μας ενδιαφέρει να κάνουμε;

Το «τι» διαφέρει από άνθρωπο σ’ άνθρωπο. Χρήματα, δόξα, υστεροφημία,

μια ευτυχισμένη οικογένεια, ταξίδια ή και όλα μαζί… Το ποιο δύσκολο όμως δεν είναι να απαντηθεί αυτό το «τι» αλλά να απαντηθεί το «γιατί».

Γιατί αναζητούμε αυτό το «τι»; Μήπως επειδή θα μας εξασφαλίσει την ευτυχία; Και άμα καταφέρουμε να κάνουμε όλα αυτά που θέλουμε, μετά τέλος;

Όχι. Γιατί μάλλον είμαστε αχάριστοι από τη φύση μας. Το διαρκές αίσθημα του “ανικανοποίητου” που μας ωθεί στην ατέρμονη αναζήτηση της ευτυχίας, που στην πραγματικότητα απλά υπάρχει σαν φάσμα (και φάντασμα!). Κι όμως, πόσες στιγμές πραγματικής παρούσας ευτυχίας χάνονται καθημερινά στο βωμό της “αναζήτησης της ευτυχίας”. Το είναι χάνεται και θυσιάζεται στον βωμό του “θα είναι”. Ειρωνικό δεν ακούγεται; Χάνουμε την ευτυχία αναζητώντας την…

Ίσως γιατί δεν έχουμε εκπαιδευτεί ν’ αναγνωρίζουμε αυτά τα συναισθήματα και να δεχόμαστε και να δίνουμε συγκινήσεις. Μα χρειάζεται εκπαίδευση; Δεν είναι μέσα στην ίδια τη φύση μας; Η γαλήνη, η αγαλλίαση, η ευφορία, το ενστικτώδες χαμόγελο που μερικές φορές εμφανίζεται απρόσμενα και αυθόρμητα (και συχνά σπεύδουμε να το κρύψουμε ή να το σβήσουμε από τα χείλη μας μήπως παρεξηγηθούμε). Είναι δυνατό να μην μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα απλά καθημερινά συναισθήματα, τα ίχνη της ευτυχίας; Τόσο πολύ έχουμε ξεφύγει από τα ζητούμενά μας λοιπόν;

Μία ηλιόλουστη ημέρα, μια καλημέρα από ένα άγνωστο πρόσωπο, ένα χαμόγελο από ένα φίλο δεν είναι όλα αυτά αρκετά για πορευτούμε; Θα έπρεπε να είναι.

Υπάρχει βέβαια η άποψη ότι απόλυτη ευτυχία δεν υπάρχει. Είναι ασύμβατη προς την ανθρώπινη φύση που είναι ανικανοποίητη και διαρκώς επιθυμεί κάτι περισσότερο. Είναι απόλυτα φυσικό και υγιές. Διότι αυτή είναι η φύση μας. Η πορεία προς το ανώτερο, προς το καλύτερο, προς την ατομική μας “Ιθάκη”. Και πρέπει να ευχόμαστε να είναι μακρύς ο δρόμος αλλά και να απολαμβάνουμε το κάθε βήμα που μας φέρνει πιο κοντά αντί να ανυπομονούμε να φτάσουμε στο “τέλος”, γιατί κάθε τέλος είναι και μια απώλεια μιας πορείας.

Συνεπώς, οι μέρες αυτές είναι ότι πρέπει για να πάρουμε λίγο χρόνο με τον εαυτό μας. Να δούμε που βρισκόμαστε την περίοδο αυτή. Τι έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα; Που θέλουμε να πάμε;

Είναι πολύ σημαντικό να παρατηρήσουμε τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας. Να νιώσουμε ζεστασιά αλλά και την ευτυχία που υπάρχουν στη ζωή μας. Να τους δείξουμε την αγάπη μας. Εννοείται πως όλο το χρόνο θα πρέπει να το κάνουμε αυτό, απλά μέσα στη ζάλη της καθημερινότητας το ξεχνάμε. Οι μέρες αυτές έρχονται για να μας θυμίσουν ότι η ευτυχία βρίσκεται στα πιο απλά πράγματα.