1929 -2014: Η Εθνική Ελλάδας σε αριθμούς – Προπονητές, σκόρερ, συμμετοχές, στατιστικά

14:44 30/6/2014 - Πηγή: KoolNews

Οι αριθμοί είναι οι αδιάψευστοι κριτές. Ευτυχώς ή δυστυχώς στο ποδόσφαιρο -όπως και στη ζωή άλλωστε- όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Πάντα η Εθνική Ελλάδος είχε ευτυχήσει να έχει στις τάξεις της μεγάλους σε αξία ποδοσφαιριστές, αλλά το σύνολο που συγκροτούσαν δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα αξιόμαχο.

Ποδοσφαιριστές, όπως ο Μίμης Δομάζος, ο Μίμης Παπαϊωάννου και ο Γιώργος Κούδας για να αναφερθούμε στην σχετικά νεότερη εποχή απλώς δεν ευτύχησαν να αγωνίζονται υπό την καθοδήγηση προπονητών που μπορούσαν να τους εμπνεύσουν και να τους βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους.

Προφανώς δεν

ήταν μόνον οι προπονητές. Ηταν η οργάνωση της ΕΠΟ, οι συλλογικές διαμάχες, οι ελάχιστες παραστάσεις που είχαν οι παίκτες από το εξωτερικό. Ο φυσικός φόβος απέναντι σε ονόματα-μεγαθήρια της κάθε εποχής.

Το πρελούδιο του Αλκέτα και η νέα εποχή

Με εξαίρεση τον Αλκέτα Παναγούλια στις δύο από τις τρεις θητείες του οποίου η Εθνική Ελλάδος είχε φτάσει σε τελικά ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1980 και σε τελικά μουντιάλ το 1994 η Ελληνική εθνική είναι ομολογημένα καλές μονάδες, αλλά μέτριο σύνολο.

Η αλλαγή ήρθε το 2001 όταν ο ΕΠΟ άφησε τα πειράματα και προσέλαβε έναν καταξιωμένο προπονητή στον οποίο παρέδωσε εν λευκώ τη λειτουργία της Εθνικής μας.

Ηταν η αρχή της νέας εποχής, που μάλιστα ευτύχησε πολύ γρήγορα, το 2004, να φτάσει στην κορύφωση με την κατάκτηση του Euro στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Με 4 νίκες, μία ισοπαλία και μία ήττα και συνολικά 7 γκολ υπέρ και 4 κατά.

Και επειδή, το ξαναλέμε, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι τα στατιστικά της εθνικής επί της εποχής Ρεχάγκελ ήταν για πρώτη φορά θετικά: 106 αγώνες, 53 νίκες και θετικός απολογισμός τερμάτων.

Ακολούθησαν τα τελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 2008, όπου τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά καθώς η Ελλάδα έδωσε τρεις αγώνες και υπέστη ισάριθμες ήττες.

Αυτό όμως ήταν μια «διόρθωση» σε μια πορεία που μοιάζει να μην έχει επιστροφή. Στα τελικά του μουντιάλ το 2010 η εθνική Ελλάδα έκανε την πρώτη της νίκη και πέτυχε τα δύο πρώτα της γκολ. Δεν κατάφερε όμως να προκριθεί στην επόμενη φάση.

Ο Οτο Ρεχάγκελ αποχώρησε, κλείνοντας τον κύκλο του, και προσλήφθηκε ο Φερνάντο Σάντος. Υπό τη δική του καθοδήγηση, με τα θετικά και τα αρνητικά της, η Εθνική πέτυχε επίσης ένα θετικό ισοζύγιο. Στο euro του 2010 πέρασε από τον όμιλο και έπεσε στη φάση των 8 πάνω στη Γερμανία η οποία απλώς ήταν μια κλάση καλύτερη και πέρασε αυτή με 4 -2.

Και φτάσαμε στα γήπεδα της Βραζιλίας, όπου μετά το πολύ κακό ξεκίνημα και την ήττα από την Κολομβία με 3-0 και τη λευκή ισοπαλία με την Ιαπωνία, η επική νίκη κατά της Ακτής του Ελεφαντοστού έφερε την ομάδα στη φάση των 16, όπου αποκλείστηκε στα πέναλτι και τις λεπτομέρειες από την Κόστα Ρίκα.

Προπονητές, παίκτες και γκολ

Προφανώς οι αγώνες που διεξάγονται πλεόν σε εθνικό επίπεδο είναι πολύ περισσότεροι. Ομως ο Γιώργος Καραγκούνης δεν είναι μόνο λόγω των συμμετοχών του (139) ένας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών. Είναι η συνολική του προσφορά και η παρουσία του μέσα στο γήπεδο.

Από τους προπονητές αυτοί ξεχωρίζουν εύκολα οι τρεις που προαναφέρθηκαν: Μετά τους Ότο Ρεχάγκελ, Φερνάντο Σάντος και Αλκέτα Παναγούλια αξιομνημόνευτα είναι τα στατιστικά του Κώστα Πολυχρονίου και του Βασίλη Δανιήλ.

Σε ότι αφορά στους σκόρερ, ακατάριπτο μοιάζει προς το παρόν τουλάχιστον το ρεκόρ του Νίκου Αναστόπουλου με τα 29 γκολ και μόνος εν ενεργεία που θα μπορούσε να ο απειλήσει είναι ο Φάνης Γκέκας με τα 24 γκολ.

Και μερικά ιστορικά ρεκόρ

Ο μεγάλος Δημήτρης Σαραβάκος, το 1990 πέτυχε ένα αστρονομικό ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα βάζοντας συνολικά 5 γκολ σε έναν αγώνα, στο 6-1 εναντίον της Αιγύπτου. Ο νεότερος παίκτης που έχει ποτέ σκοράρει για την εθνική είναι ο Σωτήρης Νίνης, ο οποίος το 2008 σε ηλικία 18 ετών το πέτυχε σε βάρος της Κύπρου.

Στον αντίποδα, ο γηραιότερος παίκτης που σκόραρε ποτέ αγωνιζόμενος ήταν ο Μίμης Δομάζος, λίγο πριν κλείσει τα 39 του χρόνια το 1990, στον ισόπαλο αγώνα 3-3 με την Αυστραλία.

Τέλος, ο γηραιότερος παίκτης που φόρεσε ποτέ τη φανέλα με το εθνόσημο ήταν ένας ακόμη πολύ μεγάλος παίκτης, ο Γιώργος Κούδας, σε ηλικία 48 ετών και 9 μηνών, το 1995, σε αγώνα με τη Γιουγκοσλαβία.