«Ronda Rousey ο μπαμπάς σας αλλόθρησκοι»

19:37 16/11/2015 - Πηγή: KoolNews

Πάνω κάτω αυτό είναι το νόημα της περιγραφής των φανατικών οπαδών και ακολούθων της αλλά και των περισσοτέρων δημοσιογράφων που ασχολούνται με (ή και απασχολούνται από) το UFC και τις μεικτές πολεμικές τέχνες γενικότερα για το φαινόμενο Ρόντα Ράουσι.

Γράφει ο Βαγγέλης Χαντζής

Η Ρόντα η αήττητη, η Ρόντα που θα υποτάξει αν θέλει άντρες μαχητές, η Ρόντα που την φοβούνται δίμετροι μουσκουλάτοι αθλητές άλλων σπορ, η Ρόντα που κατά δήλωσή της θα δείρει τον Μεϊγουέδερ, η Ρόντα που, αν ζούσε ο μακαρίτης, θα ήταν η απάντηση στο «Ποιος

θα δείρει τον Σουγκλάκο;», η Ρόντα η ηθοποιός, η Ρόντα μοντέλο, η Ρόντα στο ρινγκ της Wrestlemania, η Ρόντα στους Expendables, η Ρόντα στους Avengers, η Ρόντα σε όλα τα βραδινά talk shows, η Ρόντα με ηγεμονικό συμβόλαιο στο UFC, η Ρόντα που ενώ χάνουν όλοι λεφτά από τη συμφωνία με την Reebok αυτή κερδίζει, η Ρόντα το σεξ σύμπολ, η Ρόντα το πρότυπο για τα κοριτσάκια, η Ρόντα στα αθλητικά βραβεία, η Ρόντα ο μύθος, η Ρόντα ο θρύλος των εφτά θαλασσών, η Ρόντα με έσωσε από τα ναρκωτικά, η Ρόντα ανακάλυσε το πιτόγυρο, η Ρόντα πάλεψε με την αρκούδα του Νικόλα του Ξανθόπουλου και την έκανε άκακο πάντα, αν γίνω πατέρας τον γιο μου θα τον ονομάσω Ρόντα, Ρόντα σου δίνω το ένα μου νεφρό και ας μην το χρειάζεσαι, όπου στάζει ο ιδρώτας της Ρόντα φυτρώνει Εντελβάιζ, η Ρόνταέσπασε στο ξύλο το τίμιο ξύλο, η Ρόντα θα αποφασίσει για την άρση του capital control, η Ρόντα θα διαλύσει το ISIS με ένα κροσέ ή ένα χαμόγελο της. Προς το παρόν μόνο ινδιάνικο τοτέμ δεν έχει γίνει και φάρμακο για να γιατρεύει την μυρωδιά της ποδαρίλας. Αλλά αν συνεχίσει να κερδίζει μπορεί να γίνει και αυτό.

Φτάνει πια με τη Ρόντα. Γκώσαμε, δε θα πάρουμε άλλο. Μάς βγήκε η Ρόντα από τα μάτια. Γκαρσόν τον λογαριασμό. Ακόμα και αυτοί που την λατρεύουν έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται γιατί η Ρόντα δεν έχει δηλώσει τη διάθεση να γίνει κυβερνήτης του γνωστού μας σύμπαντος, με τον Ντάνα Γουάιτ προσωπικό της σφουγγοκωλάριο. Οι αγιογραφίες της δίνουν και παίρνουν. Ο κόσμος φαίνεται θαμπωμένος από μια εκστρατεία προώθησης της μονάκριβης Ρόντα από τη διοίκηση του promotion, που δεν την έκανε ακόμα και στους άντρες σούπερ σταρ που γιγάντωσαν την εταιρεία στο παγκόσμιο αθλητικό στερέωμα.

Οι αντίπαλες μαχήτριες της Ρόντα παρουσιάζονται λίγο έως πολύ ως φανατικές αντι-Ροντικές που σκοπό τους έχουν να γκρεμίσουν το αμερικάνικο όνειρο που καθρεφτίζεται στο αστραφτερό χαμόγελο της Αγίας Ρόντα. Ειδικά όταν η αντίπαλος ήταν η Μπεθ Κορρέα, η Βραζιλιάνα που είχε κερδίσει τις συναθλήτριες της Ρόντα στο προπονητικό της κέντρο, τα μίντια του χώρου το παρουσίασαν σχεδόν ως Good vs Evil, the Final Chapter.

Η Ρόντα δεν είχε αμφισβητηθεί ποτέ. Μόνο από μεμονωμένες αντιπάλους της που η ίδια αποστόμωε στο οκτάγωνο. Από αντιπάλους της, που μόνο για να πουληθούν εισιτήρια, παρουσιάζονταν ως το μεγαλύτερο εμπόδιο στην καριέρα της. Ακόμα και αν ήταν νεαρές στο χώρο, χωρίς εμπειρία, με λίγους αγώνες στις mma. Ακόμα και αν οι αντίπαλοί της έλειπαν 2 χρόνια με τραυματισμούς. Μέχρι να πουληθούν τα εισιτήρια οι αθλήτριες αυτές ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο για την Ρόντα. Και η Ρόντα τις κέρδιζε. Τις διέλυε μάλιστα, σε ελάχιστο χρόνο, κάποιες από αυτές. Όχι μόνο γιατί η Ρόντα είναι ανώτερη αθλήτρια, όχι μόνο γιατί είναι τεχνικά ανώτερη, ειδικά στη μάχη στο έδαφος και στον τρόπο να φέρνει τον αγώνα στο ταπί. Όλα αυτά ισχύουν. Εκτός αυτών όμως υπάρχει και η σκληρή πραγματικότητα του επιπέδου των γυναικείων κατηγοριών στο UFC. Ένα επίπεδο 15 τουλάχιστον χρόνια πίσω από αυτό των αντρών. Δυο γυναικείες κατηγορίες που αρκεί να έρθει μια παρασημοφορημένη από άλλο μαχητικό σπορ, με μία ειδικότητα σε μία πλευρά του αγωνίσματος και να γίνει η βασίλισσα του αγωνίσματος. Δυο κατηγορίες που πριν τρία χρόνια δεν υπήρχαν καν στο UFC. Δυο κατηγορίες που όταν ξεκίνησαν να υπάρχουν, πριν δούμε όλες τις μαχήτριες να αγωνίζονται μεταξύ τους είδαμε τη Ρόντα και την Μίσα Τέιτ να παίρνουν από το πουθενά αγώνα τίτλου. Σχεδόν από το πουθενά δηλαδή γιατί η Τέιτ ήταν πρωταθλήτρια του Strikeforce, του promotion που εξαγόρασε το UFC και είχε κάποια χρόνια κατηγορία γυναικών. Στη νέα κατηγορία όμως των γυναικών δεν ξεκίνησαν όλες από την ίδια ευθεία. Κάποιες έπρεπε να ανέβουν σκαλί, σκαλί και κάποιες υπόγραψαν στο promotion και την επόμενη είχαν αγώνα τίτλου.

Θα μου πεις αυτό γίνεται και με κάποιους άντρες, ξεχωριστά ταλέντα ή ξεχωριστές περιπτώσεις αθλητών που πήραν γρήγορα αγώνα τίτλου πριν αποδείξουν την αξία τους μέσα από πολλές μάχες, όπως ο Μπρόκ Λέσναρ. Η Ρόντα φυσικά σε όλους τους αγώνες που κέρδισε ήταν κυρίαρχη στα λίγα λεπτά ή δευτερόλεπτα που κράτησαν οι μάχες της οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι τελικά ήταν δίκαιο εκ του αποτελέσματος να πάρει η Ρόντα, ως χάλκινη ολυμπιονίκης και αήττητη στο Strikeforce, αγώνα τίτλου στη νέα κατηγορία γυναικών.

Αυτό όμως το χαμηλό επίπεδο της κατηγορίας δεν φαίνεται να απασχολεί πολλούς οπαδούς του αθλήματος. Τι σημασία έχει αν ρίξεις τον Μέσι στο Μπερναμπέου να αντιμετωπίσει τη Ρεάλ ή αν το ρίξεις στην Τρίπολη να αντιμετωπίσει τον Αστέρα; Αφού και οι δυο αντίπαλοί του σε διοργανώσεις της UEFA συμμετέχουν. Τι σημασία έχει αν η μισή Γη δεν εκπροσωπείται από μαχήτριες στο UFC; Η Ρόντα θα πάρει τον τίτλο της baddest woman ή της most dangerous woman on the planet. Τι σημασία έχει που το 90% των αντιπάλων της δεν ήταν πουθενά πρωταθλήτριες; Εδώ απειλεί ότι θα δείρει τον Μεϊγουέδερ, είναι δυνατό μην είναι η καλύτερη του κόσμου; Εντάξει, το ότι απειλεί ότι θα κερδίσει άντρες αντιπάλους της αλλά δεν δέχεται να αγωνιστεί με την πρώην πρωταθλήτρια του Strikeforce που στις ημέρες της μεγάλης της φόρμας σταματούσε καριέρες με τη δικαιολογία ότι τη μία φορά είναι υπέρβαρη και την άλλη έχει παρελθόν σε ντοπαρίσματα, στο μακρινό 2011 βέβαια, δεν χαίρει σχολιασμού. Τα προνόμια της πρωταθλήτριας της επιτρέπουν να ελέγχει αν και ποτέ θα γίνει ο αγώνας αυτός. Ίσως τελευταίος, αφού δείρει και υποτάξει όλους τους άντρες της κατηγορίας της.

Όλα πήγαιναν καλά στο παραμυθένιο κόσμο της Ρόντα. Η Ράουσι μπορούσε να δείχνει το μεσαίο δάχτυλο σε αντιπάλους της στις συνεντεύξεις τύπου των αγώνων της, να μην δίνει τα χέρια στο τέλος του αγώνα παρότι κέρδιζε, να προμοτάρει ως αθλητική τακτική προετοιμασίας ενός αγώνα την μετατροπή του αντιπάλου της στο μυαλό της σε έναν μισητό εχθρό που πρέπει να εξοντωθεί με κάθε μέσο. Όποιος έχει γνωρίσει τη μητέρα της και πρώτη προπονήτριά της στο τζούντο καταλαβαίνει από πού πήρε τη νοοτροπία αυτή. Εξάλλου στο reality Τhe Ultimate Fighter, στο οποίο η Ράουσι συμμετείχε ως προπονήτρια της πρώτης ομάδας γυναικών του σόου, έφερε ως καλεσμένη τη μητέρα της και η ίδια εξήγησε την προπονητική της νοοτροπία. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι τα ξημερώματα Κυριακής για την Ελλάδα, όπου σε ένα στάδιο της Mελβούρνης η Xόλι Χολμ έβγαλε νοκ άουτ με εκπληκτικό τρόπο την Ράουσι, αφού στον πρώτο γύρο την έκανε ό,τι ήθελε ελέγχοντας με το πολύ ανώτερό της μποξ τις αποστάσεις, σταματώντας όλες, πλην μιας, τις απόπειρες για take down της Ράουσι.

Η Ρόντα βρέθηκε αναίσθητη στο ταπί του οκταγώνου έχοντας μπει στον δεύτερο γύρο σα να είχαν προηγηθεί άλλοι τέσσερις, παραπατώντας, με λάθος στάση σώματος, χωρίς να μπορεί να κλείσει αποτελεσματικά την απόστασή της με την Χολμ. Αντιμετώπισε δηλαδή τον αγώνα της σαν να είχε απέναντί της μια αθλήτρια με μηδέν περγαμηνές. Μια αθλήτρια που θα κέρδιζε σε 30’’ και θα φορούσε τα ακουστικά του χορηγού της στην απονομή διατήρησης της ζώνης της σα να περνούσε άλλη μια μέρα στο γραφείο. Σα να μην είχε απέναντί της μια 16 φορές πρωταθλήτρια του μποξ, σε 3 κατηγορίες κιλών και σε τίτλους που έφταναν μέχρι αυτό του παγκόσμιου πρωταθλητή. Στο ίδιο μήκος κύματος μια μεγάλη μερίδα οπαδών της που από mma ξέρει τη Ρόντα στο χαλί μιας κινηματογραφικής πρεμιέρας της να λέει ότι αν θέλει μπορεί να κάνει τον Hulk να κλάψει.

Από τη βραδιά του Σαββάτου ο φανταστικός κόσμος της εξωγήινης Ρόντα δεν γκρεμίστηκε φυσικά αλλά άρχισε να δείχνει ότι υπάρχουν ρωγμές που δεν μπορούσαν να εκθέσουν στον κόσμο οι περισσότερες από τις προηγούμενες αντιπάλους της. Η Ρόντα μπήκε στις mma με ένα σούπερ, ένα πυρηνικό όπλο στο οπλοστάσιό της, το arm bar της με μια ιδιαίτερη και άψογη τεχνική. Η τεχνική της στο όρθιο αγώνα ήταν «πάμε ντου, να το κάνουμε καβγά» (αν μεταφράσουμε έτσι το brawl σαν όρο των μαχητικών σπορ) και αν η αντίπαλος δεν λυγίσει στο πρώτο λεπτό θα πάει το ματς στο έδαφος όπου η κυριαρχία της είναι ασύγκριτη. Αυτή τη φορά όμως η τακτική δεν έπιασε. Η ασύγκριτη κυριαρχία τεχνικής στο όρθιο παιχνίδι ήταν από την πλευρά της Χολμ. Τα counter χτυπήματα της Χολμ περνούσαν πολύ εύκολα, η κίνησή της στα πόδια και η ψυχραιμία της να μην μπει στο παιχνίδι της Ράουσι ήταν υποδειγματική. Το UFC όπως και όλες οι MMA είναι ένα μαχητικό σπορ που ο αγώνας ξεκινάει στα όρθια και χρειάζεται κόπος να καταλήξει στο έδαφος. Η Ράουσι είχε μάθει να φτάνει πανεύκολα τον αγώνα στο έδαφος. Παρόλα αυτά σε κάθε αγώνα της στο UFC βελτιωνόταν στο μποξ (κικ μποξινγκ και τεχνικές μουάι τάι δεν μας έχει δείξει ακόμα) σε σχέση με τους πρώτους της αγώνες στο Strikeforce που ήταν ένα όρθιο ξύλο και έψαχνε απλά να σου πιάσει το χέρι για να σε υποτάξει. Η βελτίωσή της όμως έφτανε στα 3 νοκ άουτ σε 12 αγώνες, με 9 από αυτούς να λήγουν με το ίδιο arm bar. Και απέναντί της είχε μια πρωταθλήτρια με 41 αγώνες εμπειρία σε αποκλειστικά όρθια μαχητικά σπορ (39 μποξ και 3 κικ μποξινγκ) και 18 νοκ άουτ σε όλους τους αγώνες της. Μπορούμε να μυρίσουμε τα νύχια μας, να διαβάσουμε την κρυστάλλινη σφαίρα, να ψηλαφίσουμε τα εντόσθια ωμών ψαριών και να βγάλουμε ένα αόριστο συμπέρασμα ότι η Ράουσι δεν σεβάστηκε την τεχνική της Χολμ ή μπήκε τσαντισμένη (έχει μπει και πιο τσαντισμένη αλλά δεν είχε ξανά τέτοιο αποτέλεσμα). Ο αγώνας όμως έδειξε άλλα πράγματα. Δεν έφταιγε ότι δεν σεβάστηκε την τεχνική της Χολμ. Δεν είχε εναλλακτικό σχέδιο στην ανώτερη τεχνική της Χολμ. Δεν είχε σχέδιο διατήρησης των δυνάμεών της σε έναν αγώνα που όταν ξεκινάει έχει 5 γύρους μπροστά του. Μετρήθηκε στις όρθιες τεχνικές των μεικτών πολεμικών τεχνών και βρέθηκε με πολλά κενά. H διαφορά στα στυλ κάνει τους καλούς αγώνες λένε και το στυλ που κέρδισε τον πολύ καλό αγώνα ήταν αυτό του ανώτερου μποξ με μια πινελιά κικ μποξ-ταε κβο ντο ως κερασάκι στην τούρτα.

Και όχι δεν ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του UFC. Η αποκαθήλωση του Άντερσον Σίλβα μετά από 7 χρόνια και 17 σερί νίκες ήταν πολύ μεγαλύτερη έκπληξη γιατί αντιμετώπισε 2 φορές και έχασε από έναν αθλητή που πρώτη φορά έπαιρνε αγώνα τίτλου. Ακόμα και οι δύο νίκες του Nτίλασο (που ανέβαινε σιγά σιγά τις θέσεις των καλύτερων στα κιλά του) εναντίον του αήττητου, για σχεδόν 10 χρόνια, Μπαράο ήταν μεγαλύτερη έκπληξη. Αν το δεις ξεχωριστά, μόνο για την, ιστορικά μικρότερης από 3 χρόνια, κατηγορίας των bantamweight των γυναικών τότε ναι, ίσως είναι η μεγαλύτερη έκπληξη. Γιατί έχασε ο θεωρητικά καλύτερος πρωταθλητής. Ίσως και όχι γιατί ο θεωρητικά καλύτερος φαίνεται μετά από πολλά χρόνια συνύπαρξης και συναγωνισμού. Και η Ρόντα τώρα έχει ακόμα έναν λόγο να θέλει να επιστρέψει ακόμα καλύτερη, να κρύψει τις αδυναμίες της που δεν της άφηνε να φανούν τόσο το επίπεδο των αντιπάλων της όσο και το φτωχό σε ταλέντο και εμπειρία ρόστερ των γυναικών.

Το promotion φαίνεται να αρχίζει τη στελέχωση των δυο γυναικείων του κατηγοριών όλο και περισσότερες ταλαντούχες και έμπειρες μαχήτριες. Η Χολμ δε θα είναι μόνο η αρχή. Τα ριάλιτι του TUF εκτός από ένα τηλεοπτικό σόου μπορεί να βγάλει ταλέντα που η έλλειψη χορηγών θα άφηνε στην αφάνεια υπό άλλες συνθήκες. Ο ανταγωνισμός μόνο καλύτερη μπορεί να κάνει την Ράουσι αλλά και το επίπεδο της κατηγορίας. Και μπορεί ίσως μια μέρα η Ράουσι να αποσυρθεί ως η καλύτερη στην ιστορία της κατηγορίας της. Όχι όμως ακόμα. Σε κανένα άθλημα ο καλύτερος στην ιστορία δεν ήταν ο πρώτος πρωταθλητής. Μπορεί ο πρώτος να ήταν πρωτοπόρος, είδωλο και να καταλήξει hall of famer αλλά με 2,5 χρόνια αγώνων μόνο κανένας δεν έμεινε για πάντα στην ιστορία ως ο καλύτερος.

Προς το παρόν η κατηγορία αυτή τώρα χτίζεται ακόμα. Θα περάσουν χρόνια για να δούμε πολλές αθλήτριες να είναι υψηλού επιπέδου σε πολλές πολεμικές τέχνες και όχι σούπερ μόνο σε μία. Θα περάσουν μερικά χρόνια μέχρι να δούμε αθλήτριες να κάνουν πρωταθλητισμό στο UFC ξεκινώντας, την καριέρα τους στα μαχητικά σπορ, απ’ ευθείας από τις mma. Να μην βλέπουμε μποξέρ ή κικ-μποξερ ή τζουντόκα ή παλαίστριες που μπαίνουν στο mma μετά από 15-20 χρόνια εξειδίκευσης σε μια πολεμική τέχνη αλλά mma fighters που ξεκινούν να προπονούνται σε πλήθος πολεμικών τεχνών. Και σ’ αυτό η Ρόντα, με τη βοήθεια της ποπ και της εικόνας της ως μαχήτρια των mma μπορεί να γίνει το είδωλο για τα κορίτσια που θέλουν να μπουν απ’ ευθείας στις mma. Kαι μέχρι στιγμής το κάνει, ανεξάρτητα από τις διαφωνίες μου για την συμπεριφορά της ως αθλητικό πρότυπο κάποιες φορές.

Για να γίνεις πρωταθλητής λένε, αναμασώντας το γνωστό κλισέ, ότι πρέπει να κερδίσεις (ξεκάθαρα και σε όλους τους τομείς) τον πρωταθλητή. Και η Χολμ το έκανε όσο πιο εμφατικά μπορούσε. Απομένει να δούμε πότε θα ορίσει το UFC το rematch, γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα τέτοιο ματς χρυσορυχείο θα γίνει αργά ή γρήγορα, ώστε να δούμε πόσο μπορεί η Ρόντα να ξαναγίνει η βασίλισσα της κατηγορίας ή η κατηγορία έχει νέο αφεντικό. Αυτό που έγινε πάντως τα ξημερώματα της Κυριακής, εκτός από πολύ καλός αγώνας, κατά τη γνώμη μου είναι η απαρχή για να σωθεί και να γίνει η κατηγορία των γυναικών μαχητών του UFC και όχι το UFC της Ρόντας.

1 από 21 < ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΠΟΜΕΝΗ >

ΥΓ. Δεν σχολιάζω ότι στην πρώτη της ήττα η Ράουσι δεν πήγε όπως όφειλε στη συνέντευξη τύπου για να αντιμετωπίσει για πρώτη φορά στην καριέρα της σκληρές ερωτήσεις από την πλευρά του ηττημένου. Έχει γίνει και από άλλους μαχητές όταν χρειάστηκαν να μεταβούν στο νοσοκομείο για σοβαρές εξετάσεις. Η δικαιολογία βέβαια του Ντάνα Γουάιτ ήταν ότι πήγε στο νοσοκομείο για ράμματα στο χείλος.

ΥΓ2. Πάντα θαύμαζα την Ράουσι ως τζουντόκα, submission specialist και την ικανότητά της να εμφανίζεται σχεδόν αφυδατωμένη (αγωνίζεται στην κατηγορία των 135lbs, ενώ τρία χρόνια πριν ήταν στις 145lbs και τα κιλά προπόνησής της είναι πολλά περισσότερα) χωρίς να την επηρεάζει στον αγώνα της την επομένη. Γι’ αυτό περίμενα να δεχτεί ένα σούπερ ματς με την Cyborg, ακόμα και χωρίς να διακυβεύεται η ζώνη της. Μόνο για την ιστορία. Ο χρόνος όμως πέρασε και η μάχη αυτή θα μείνει μόνο στις ονειρώξεις των οπαδών όπως το να δουν τον Φέντορ στο UFC. H Cyborg μάλλον βρίσκεται στην κατηφόρα της μαχητικής της καριέρας και όσο δεν υπογράφει με το UFC μάλλον θα χαθεί και θα μείνει η ανάμνηση του τελευταίου πραγματικά μεγάλου αγώνα της με την Τζίνα Καράνο που ουσιαστικά ανάγκασε την Καράνο να πει I am too old for this shit και να το γυρίσει στην υποκριτική.

ΥΓ3. Δεν είμαι ούτε προπονητής, ούτε πρώην αθλητής μαχητικών σπορ και η άποψή μου είναι αυτή του επί 25 χρόνια φιλάθλου του χώρου γενικότερα, τα 20 από αυτά μπορώντας να καταλάβω και να αναγνωρίζω τεχνικές και αδυναμίες όπως ο κάθε φίλαθλος του ποδοσφαίρου μπορεί να καταλάβει ότι ο Βύντρα δεν μπορεί να σεντράρει σημαδεύοντας ακριβώς το κεφάλι του σέντερ φορ ούτε αν εξαρτάται η ζωή του από αυτό ή όπως οι φίλαθλοι του μπάσκετ αναγνώριζαν ότι ο Μπακατσιάς και το τρίποντο ήταν μισητοί εχθροί που δεν είχαν συναντηθεί ούτε καν στο πεδίο της μάχης για να μονομαχήσουν σαν άντρες, medieval style. Μπορεί η εκτίμησή μου για το αγώνα και το φαινόμενο Ρόντα να είναι μια παπαριά καμαρωτή και τα γεγονόταν του μέλλοντος να με βγάλουν νοκ άουτ με ένα high kick στο κεφάλι. Ωωωωω τι της είπεεεεε.

YΓ4. Ένα μήνα πριν η Ρόντα Ράουσι βρέθηκε για ακόμα μία φορά στο τηλεοπτικό talk show του Γρηγόρη Αρναούτογλου στη Ν.Υόρκη και μας απέδειξε ότι εκτός των άλλων ταλέντων έχει και το χάρισμα του γέροντα Παϊσιου όσον αφορά το μισό κομμάτι της προφητείας. Αυτό που προφήτευσε την στρατηγική της Χολμ. To άλλο μισό κομμάτι αποδείχτηκε Παΐσιος από τα Lidl. Ακόμα μία απόδειξη ότι εδώ και μήνες ήταν πλήρως προετοιμασμένη και η ήττα της δεν ήταν κακός υπολογισμός των ικανοτήτων του αντιπάλου.

The post «Ronda Rousey ο μπαμπάς σας αλλόθρησκοι» appeared first on KoolNews.