Show me the… “Moneyball”

Θα μπορούσε μία ταινία με κεντρικό θέμα το μπέιζμπολ να σε καθηλώσει; Η απάντηση είναι όχι, τουλάχιστον μέχρι να δεις το “Moneyball”.

Aπό τον Άρη Βουρβούλια

Τι παίζει με την ταινία

Η τρίτη κινηματογραφική απόπειρα του Μπένετ Μίλερ(έγινε ευρέως γνωστός το 2005 με την ταινία “Capote”) μας ξεναγεί στο παρασκήνιο, ενός εκ των πιο προβεβλημένων αθλημάτων της Αμερικής, του μπέιζμπολ. Βασισμένη στην απίστευτη ιστορία του Μπίλι Μπιν (τζένεραλ μάνατζερ των Όκλαντ Αθλέτικς) και στο ομώνυμο βιβλίο του Μάικλ Λιούις, η ταινία μας αποκαλύπτει τη ζωή ενός ανθρώπου, που έφερε επανάσταση στο

χώρο του μπέιζμπολ, αλλάζοντας ριζοσπαστικά τον τρόπο οργάνωσης των ομάδων.

Με την βοήθεια ενός ιδιοφυούς, νεαρού μελετητή (Τζόναν Χιλ), ο Μπίλι Μπιν (Μπραντ Πιτ) θα καταφέρει να ανοικοδομήσει την ομάδα του, χωρίς ιδιαίτερες οικονομικές δυνατότητες, βασιζόμενος εξ ολοκλήρου στην στατιστική ανάλυση και αξιολόγηση των παικτών μέσο υπολογιστή. Τα αποτελέσματά του εγχειρήματος θα αφήσουν εποχή, καθώς η ομάδα θα εναντιωθεί στις μεγαλύτερες, οικονομικά και παραδοσιακά, δυνάμεις του πρωταθλήματος. Ξεφεύγοντας από την κατηγορία των “sports movies”, η ταινία ισορροπεί αριστουργηματικά μεταξύ σεναρίου, μοντάζ και ντοκιμαντερίστικης αφήγησης. Είναι σκηνοθετικά μαγικό το πώς καταφέρνει να σε μυήσει σε έναν άγνωστο και -εκ των πραγμάτων- πολύπλοκο κόσμο, χωρίς συγχρόνως να απευθύνεται σε συγκεκριμένο target group. Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε άντρας, ούτε λάτρης των αθλημάτων και δη του μπέιζμπολ, ώστε να απολαύσεις την ταινία. Καθώς κάθε λεπτό που περνάει, εγκλιματίζεσαι όλο και περισσότερο σε ένα άθλημα, που όχι απλά μπορείς να μην γνωρίζεις τους κανόνες του, αλλά ούτε καν την ύπαρξή του.

Είναι μία διορατική ματιά στην κυνική πραγματικότητα του πρωταθλητισμού και ένας διακριτικός, αλλά επαρκώς εμφανής, συνειρμός στα κοινωνικά φαινόμενα ενός καπιταλιστικού συστήματος. Το “Moneyball” άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί, ως μία από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές εκπλήξεις της χρονιάς και, ήδη στην Αμερική, πολλοί κάνουν λόγο για μία οσκαρική ταινία με ερμηνείες ικανές να κερδίσουν το χρυσό αγαλματάκι. Και ορθώς. Το μεγάλο ερώτημα έγκειται στο πως θα ανταποκριθεί το Ευρωπαϊκό και ειδικότερα το Ελληνικό κοινό, απέναντι σε ένα φιλμ με περιεχόμενο της ένα άγνωστο σπορ. Αλλά ακόμα κι αυτό το ερώτημα επικεντρώνεται στην εμπορική επιτυχία του έργου και όχι στην καλλιτεχνική του υπόσταση.

Γιατί να την δεις

* Γιατί, οι ερμηνείες είναι πάρα πολύ καλές. Ο Μπραντ Πιτ είναι εξαιρετικός στον πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως επίσης καλοί είναι οι Φίλιπ Σέυμουρ Χόφμαν και Ρόμπιν Ράιτ. Την μεγαλύτερη εντύπωση, όμως κάνει ο Τζόναν Χιλ, που ξεφεύγοντας από τους συνήθεις ελαφροκωμικούς ρόλους του παρελθόντος, αποδεικνύεται ικανός να σταθεί και εκτός κωμωδίας.

* Γιατί, το μυστικό της επιτυχίας βρίσκεται στους συντελεστές της ταινίας. Το σενάριο συνυπογράφουν ο Στίβεν Ζαϊλίαν (“Η λίστα του Σίντλερ”) και ο Άαρον Σόρκιν (“Social Network”), στην φωτογραφία είναι ο επίσης βρ

Keywords
Τυχαία Θέματα