Silvio Berlusconi: ένας αμετανόητος playboy

11:45 1/12/2011 - Πηγή: KoolNews

Δεκαοκτώ χρόνια στην εξουσία, ο Silvio Berlusconi λειτούργησε με το μοναδικό τρόπο που ήξερε, δείχνοντας πως είναι ένας international playboy.

Από τον Νίκο Φωτάκη

Τώρα που ο Silvio Berlusconi αναγκάστηκε να βάλει την ουρά κάτω από τα σκέλια και να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία της Ιταλίας, οι μέρες της παντοδυναμίας του μοιάζουν ξαφνικά πολύ μακρινές. Ήταν τότε, όμως, που –ενώ ο λαός της Ιταλίας τον εμπιστευόταν και του ανέθετε τη διακυβέρνηση της χώρας– η αριστερή διανόηση και η τέχνη τού έκαναν τις πιο σφοδρές επιθέσεις. Από όλες αυτές τις επιθέσεις η πιο καίρια και δηλητηριώδης ήταν ένα τραγούδι που έγραψε και τραγουδούσε ο κωμικός Roberto Benigni με τίτλο “Quando penso a Berlusconi”, στο οποίο έλεγε μεταξυ άλλων: “Είναι πάντα ωραίο να είσαι Ιταλός / τόσο στις μέρες μας όσο και στις μέρες του Μπεν Χουρ, / του Κολόμβου, του Δάντη, του Καίσαρα, του Τιτσιάνο και του Καμίλο Μπένσο, του κόμη του Καβούρ / Ρουφώ τον καπουτσίνο μου και απολαμβάνω / στη σκέψη του Γκαριμπάλντι, του Γαλιλαίο / και νιώθω το σώμα μου να φουσκώνει, να σφύζει από ζωή / μόλις σκεφτώ ότι είμαι απόγονος του Λεονάρντο / Σκέφτομαι τον Κόπι στο Τονάλε / και μου ανεβαίνει το ηθικό / και έχω στύση / μόλις σκεφτώ τον Κικέρωνα. Και μετά σκέφτομαι τον Μπερλουσκόνι / και οι όρχεις μου ξεφουσκώνουν / τα μπαλάκια μου ζαρώνουν / δεν ξέρω πού να τα βρω / Μόλις σκεφτώ αυτό το μεγάλο φίδι / μου πέφτει η πίεση / Τα γεννητικά μου όργανα / καταρρέουν ακαριαία / όταν σκεφτώ τον Μπερλουσκόνι / Το όργανό μου μαραζώνει / όλο μου το σώμα μουδιάζει / όλα πέφτουν και δεν ξανασηκώνονται”.

Αν πόνεσε αυτό το τραγούδι τον άλλοτε κραταιό άντρα της Ιταλίας, είναι γιατί ασκεί κριτική σ’ αυτό που ο ίδιος φαίνεται να θεωρεί το δυνατό του σημείο: τον ανδρισμό του – το ισχυρό πολιτικό του πλεονέκτημα όπως πιστεύει. Είναι χαρακτηριστική η δήλωσή του, μετά το τέλος των διαπραγματεύσεων με την πρόεδρο της Φιλανδίας Tarja Halonen, το 2005, για θέματα ευρωπαϊκής ασφάλειας τροφίμων: “Χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω όλα μου τα κόλπα ως playboy”. Η λέξη δεν είναι τυχαία: Τόσο ως πολιτικός όσο και ως επιχειρηματίας, ο Berlusconi κινήθηκε με τη συμπεριφορά ενός playboy – με γαλιφιά, φλερτάρισμα, εξωφρενική αυτοπεποίθηση και εμμονή με την εξωτερική εμφάνιση. Τα εμφυτεύματα στο κεφάλι του, η πλαστική επέμβαση γύρω από τα μάτια, τα κατάλευκα δόντια και το επιμελημένο μαύρισμα είναι χαρακτηριστικά του Cavaliere εξίσου ισχυρά και εύγλωττα όσο οι πολιτικές του απόψεις, αν όχι ισχυρότερα, καθώς οι πολιτικές του απόψεις δεν είναι ακριβώς σαφείς, εξαντλούνται σε ένα γενικόλογο αντικομουνισμό. Στην κριτική που του ασκήθηκε επειδή γέμισε το ευρωψηφοδέλτιο του κόμματός του με νεαρές όμορφες γυναίκες χωρίς εμφανή προσόντα, απάντησε: “Οι υποψήφιοι του κόμματός μου δεν θα είναι σαν τους δύσοσμους και κακοντυμένους ανθρώπους που εκπροσωπούν ορισμένα κόμματα στο κοινοβούλιο”.

Ατάκες αυτού του είδους δεν κάνουν πια καμία εντύπωση, είναι οι “μπερλουσκονισμοί” που έχουμε μάθει να περιμένουμε από τον άνθρωπο που στο πε