Αδιόρθωτοι!..

13:11 13/5/2013 - Πηγή: KoolNews

Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης

Τα καλά νέα είναι ότι η Γαλλία πήρε δύο χρόνια παράταση για τη δημοσιονομική προσαρμογή.

Πράγμα που σημαίνει κυρίως ότι η Γαλλία είναι Γαλλία και δεν είναι ούτε

Ελλάδα ούτε Πορτογαλία ούτε Κύπρος για να πουλάνε τσαμπουκά ο Σόιμπλε με τον Ρεν. Τα άσχημα νέα είναι ότι παραμένουν αδιόρθωτοι.

Διότι τι είπε ο Ρεν μόλις ανακοινώθηκε η παράταση; Σωστά το μαντέψατε. Οτι η Γαλλία πρέπει «να πραγματοποιήσει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».

Και ποιες είναι αυτές οι «μεταρρυθμίσεις»;

Πάλι σωστά μαντέψατε. Συντάξεις, άνοιγμα του ανταγωνισμού στις υπηρεσίες, άνοιγμα των επαγγελμάτων «που υπόκεινται σε υπερβολικές ρυθμίσεις» και ασφαλώς «μείωση του κόστους εργασίας»!

Διότι, όπως είπε και ο Πρόεδρος Μπαρόζο, «το κόστος εργασίας είναι ένα από τα κλειδιά της ανταγωνιστικότητας».

Ερώτηση κρίσεως. Τι είναι σημαντικότερο για την ανταγωνιστικότητα, Πρόεδρε; Το κόστος εργασίας ή το ευρώ στο 1,30 δολάριο;

Και επειδή όλοι ξέρουμε την απάντηση, γιατί μας κόφτει το κόστος εργασίας και όχι το ευρώ;

Να σου το πω εγώ, Πρόεδρε. Διότι έτσι θέλει το ευρώ η Γερμανία. Ακριβό.

Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, η ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας φορτώνεται ολόκληρη στο κόστος εργασίας και όχι στο νόμισμα. Το οποίο, μεταξύ μας, δεν θα πάθαινε τίποτα αν πήγαινε στο 1,10 δολάριο – συν 15% η ανταγωνιστικότητα!..

Μονόδρομος, σου λέει ύστερα ο άλλος. Προφανώς είναι μονόδρομος – αν οι Γερμανοί έχουν φράξει όλους τους άλλους δρόμους!..

Και αυτό κάνουν σταθερά και μονότονα. Σκοτώνουν όλες τις εναλλακτικές λύσεις ώστε ο δρόμος τους να καταστεί υποχρεωτικός. Και τον βαφτίζουν «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» για να εντυπωσιάζουν τη γαλαρία.

Ο Πολ Κρούγκμαν αναρωτιόταν πρόσφατα τι θα πάθαινε άραγε η Ευρώπη αν μια νομισματική αναθέρμανση κόστιζε έναν πρόσκαιρο πληθωρισμό της τάξης του 3%-5%.

Η απάντηση είναι: απολύτως τίποτα! Το κάνουν οι Αμερικανοί και οι Γιαπωνέζοι χωρίς να έχουν κολλήσει ανεμοβλογιά.

Αλλά δεν το θέλουν οι Γερμανοί διότι, λέει, κουβαλάνε κάτι ψυχικά τραύματα από την εποχή της Βαϊμάρης!

Και τι θα πάθαινε η Ευρώπη αν ένα μέρος του χρέους γινόταν κοινοτικό ή αν η ΕΚΤ λειτουργούσε ως «δανειστής εσχάτης καταφυγής»;

Απολύτως τίποτα. Αλλά ούτε αυτό θέλουν οι Γερμανοί.

Πράγμα που σημαίνει πως όσοι ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος λένε βαριές κουταμάρες.

Δρόμοι υπάρχουν πολλοί, απλώς οι Γερμανοί έχουν επιβάλει τον δικό τους!

Γι’ αυτό λοιπόν έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα πράξει τελικά η γαλλική κυβέρνηση.

Θα κάνει όσα ζητάει ο Ρεν ή θα κάνει απλώς όσα νομίζει σωστά και θα γράψει τον Ρεν στα παλιά της παπούτσια;

Ετοιμο το έχω το στοιχηματάκι…

Το διαβάσαμε στα Νέα