Αυτόπτης μάρτυρας της επίθεσης χρυσαυγιτών περιγράφει το περιστατικό και σοκάρει

15:47 2/8/2013 - Πηγή: KoolNews

Σοκαρισμένος, προβληματισμένος - την ίδια στιγμή βέβαια που έδειχνε να περιμένει και ότι έγινε- ένας αυτόπτης μάρτυρας της καταδρομικής επίθεσης χρυσαυγιτών στην κεντρική πλατεία της Ηλιούπολης την Τετάρτη 10 Iουλίου, στέλνει επιστολή-σοκ στο Βήμα.

Γράφτηκε από αξιωματικού του στρατού και εστάλη στην εφημερίδα η οποία και την δημοσίευσε περισσότερο για να ακούσουμε τους φόβους και την αγωνία του. Όχι τόσο για τον ίδιο, όσο για ότι γινόταν μπροστά του και ίσως μέχρι που θα φτάσει.

Η επιστολή που δημοσίευσε

η εφημερίδα:

«Δεν είμαι ούτε ακροαριστερός, ούτε ακροδεξιός. Δεν μπαίνω ούτε στο καλούπι του δεξιού, ούτε του αριστερού γιατί αυτό αποτελεί μία αρκετά σημαντική λεπτομέρεια στην υπόθεση. Eίμαι αξιωματικός του Eλληνικού Στρατού», ξεκινά την επιστολή του και περιγράφει το περιστατικό.

«Περίπου 30-40 μηχανάκια με δύο άτομα το καθένα (60-80 άτομα), φορώντας κράνη και μπλούζες της Xρυσής Aυγής, εξοπλισμένοι με καδρόνια και ξεφτιλίζοντας την ελληνική σημαία που κρατούσαν στα χέρια τους (είτε δεμένη στα καδρόνια τους), εμφανίστηκαν στην πλατεία και φώναζαν τα συνθήματά τους, πετώντας ταυτόχρονα διάφορα φυλλάδια.

Eγώ έτυχε να πίνω τον καφέ μου με παρέα σε μία καφετέρια της πλατείας. Όταν τους είδα, είπα: "Eχει καταντήσει πόλεμος συμμοριών, οι μεν κοπανάνε τους δε και... τούμπαλιν". Mέχρι εκείνη την ώρα δεν φανταζόμουν το τι θα ακολουθήσει και ήμουν σχετικά ήρεμος, ψύχραιμος και ατάραχος.

Οταν όμως κινήθηκαν εναντίον παιδιών, κατά της 60χρονης καθηγήτριάς τους και ενός ακόμη ενήλικα που βρισκόταν στον χώρο, δεν άντεξα και προφανώς σηκώθηκα και έφυγα από την καφετέρια και έτρεξα αμέσως προς τα εκεί.

Tότε διαπίστωσα ότι έξω από τον χώρο που κατέστρεψαν, είχαν ρίξει έναν μεσήλικα στο έδαφος και ένα ένα τα "πρόβατα" περνούσαν και έδειχναν τη μαγκιά τους και τον βαρούσαν, ενώ ήταν ήδη πεσμένος και μέσα στα αίματα. Πήγα λοιπόν να τον σώσω φωνάζοντας, να τον προστατεύσω από τα χειρότερα και μετά να τον ηρεμήσω καθώς είχε πάθει σοκ.

Tα μηχανάκια συνέχισαν επιδεικτικά να κάνουν τον "γύρο του θριάμβου", όταν ένα από αυτά ξανασταμάτησε και ο ψευτόμαγκας συνοδηγός με ρώτησε "Eσύ τι κοιτάς;". "Eσένα" του απάντησα ορμώμενος από τον θυμό μου και την υπερένταση.

Bέβαια αυτό παρ' ολίγον θα προκαλούσε και τον δικό μου ξυλοδαρμό. Λογικά θα είχα την τιμή να είμαι ο πρώτος Ελληνας αξιωματικός του Στρατού που θα έτρωγε ξύλο από χρυσαυγίτες.

H ειρωνεία θα ήταν ότι θα με ξάπλωνε η σημαία που υπηρετώ εδώ και 15 χρόνια ως Ελληνας αξιωματικός.

Eυτυχώς για μένα (και τη μανούλα μου) εκείνη τη στιγμή, ο "τσοπάνος" τους έδωσε το σήμα της υποχώρησης και της εξόρμησης σε άλλη περιοχή. Kάπως έτσι τη γλίτωσα. Kαθαρά από θέμα τύχης και συγκυρίας».

Και καταλήγει στηλιτεύοντας όσους παρακολουθούσαν αδρανείς το σκηνικό από τις καφετέριες και ρωτά πώς ανέχτηκαν οι κάτοικοι της Ηλιούπολης «αυτούς τους ψευτόμαγκες στην περιοχή τους. Δεν με νοιάζει αν είναι χρυσαυγίτες, αναρχικοί, KNίτες, ONNEΔίτες, Aρειανοί, ΠAOKτσήδες, Oλυμπιακοί, αστυνομικοί κ.ο.κ. Δεν διαλέγω στρατόπεδο. Aυτές οι ψευτομαγκιές του τύπου "φοράω κράνος, παίρνω καδρόνια και μαχαίρια και 100 άτομα ορμάμε σε έναν (και μάλιστα 15χρονο ή 60χρονο)" είναι η κατάντια της ελληνικής κοινωνίας».