Αναστασία Τοπαλίδου: Το Ποτάμι είναι ένας κομήτης μεγάλης διάρκειας, που επιμηκύνεται

12:39 15/5/2014 - Πηγή: KoolNews

Ήθελε να βοηθήσει ως εθελόντρια αλλά οι φίλοι του Ποταμιού την πρότειναν ηλεκτρονικά και σήμερα περιοδεύει, ως υποψήφια ευρωβουλευτής του κόμματος. Θέλει να βοηθήσει το Ποτάμι να κάνει τη διαφορά στην πολιτική σκηνή και η αλήθεια είναι πως έχει αποφασίσει να… κολυμπήσει. Η υποψήφια ευρωβουλευτής με το Ποτάμι, η εκ Κρήτης ορμώμενη Αναστασία Τοπαλίδου, μιλάει σήμερα στο koolnews.gr

Συνέντευξη στον Γιώργο Ευγενίδη

Το Ποτάμι εμφανίστηκε περίπου

ως κομήτης στην ελληνική πολιτική ζωή, έχει όμως βάσει των δημοσκοπικών ευρημάτων ευρεία αποδοχή. Εσείς που αποδίδετε αυτή την θετική τάση;

Θα ξεκινήσω την απάντησή μου, βασισμένη στη λέξη που χρησιμοποιήσατε: κομήτης. Υπάρχουν δύο είδη κομητών, οι κομήτες μικρής και οι κομήτες μεγάλης διάρκειας. Το Ποτάμι είναι κομήτης μεγάλης διάρκειας, με ύλη που επιμηκύνεται, λόγω της δράσης των μελών και φίλων του.

Το Ποτάμι εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή, υπό την καταλληλότερη μορφή. Τι εννοώ με αυτό; Επί πολλά χρόνια η κοινωνία βάλλονταν από γεγονότα κομματικών ή προσωπικών συμφερόντων, από ανεπαρκής πολιτικές πράξεις και από επαναλήψεις των ίδιων καταστροφικών λαθών.

Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Οι υπάρχοντες πολιτικοί αδυνατούσαν να δώσουν αποτελεσματικές λύσεις, η πτωτική πορεία συνεχίζονταν και το σκηνικό έμοιαζε βαλτωμένο. Μεγάλη μερίδα του πληθυσμού θεωρούσε ως καταλληλότερο πρωθυπουργό τον «κανέναν» και οι πολίτες ταλαντεύοντας από τη δεξιά στην αριστερά και τούμπλαλιν, δίχως να βρίσκουν κάπου εκπροσώπηση.

Οι πολίτες δεν έλκονταν από τον άλογο ριζοσπαστισμό της αριστεράς, ούτε τον ακραίο συντηρητισμό της δεξιάς. Είχαν κουραστεί από τη μια να ακούνε για την επιστροφή στη δραχμή και από την άλλη να βλέπουν αποτυχημένους πολιτευτές στη θέση διοικητών οργανισμών του δημοσίου. Απαιτούνταν λοιπόν κάτι νέο. Ο χώρος για Το Ποτάμι υπήρχε ήδη.

Το Ποτάμι ήρθε να εκφράσει ακριβώς αυτούς τους πολίτες. Βρισκόμασταν σε «εποχή παγετώνων» με «δεινοσαύρους». Οι εποχές εξελίσσονται, τα πράγματα αλλάζουν, αλλά τα πρόσωπα παρέμεναν ίδια, απλά σε μερικές περιπτώσεις άλλαζαν «στρατόπεδο». Μια ανακατανομή, ένα ανακάτεμα, δίχως ουσία. Απαιτούνταν λοιπόν και ουσία. Ουσία, αποτελεσματικότητα, ρεαλισμός και αλήθεια.

Το Ποτάμι είναι ένα κίνημα ανανέωσης, με καινοτόμο τρόπο οργάνωσης, με πραγματική διαφάνεια σε όλους τους τομείς, με νέα πρόσωπα χωρίς κομματικό παρελθόν. Με πρόσωπα αληθινά, καθημερινά, τα οποία έκαναν «βουτιά» στο Ποτάμι για να επέλθει επιτέλους μια δημιουργική, ουσιαστική αλλαγή.

Το Ποτάμι μιλάει απλά, με κατανοητή γλώσσα. Προτείνει λύσεις για το σήμερα, λύσεις απτές. Μιλάει για το αυτονόητο και κάνει το αυτονόητο πράξη. Πως λοιπόν να μην έχει ευρεία αποδοχή;

Ο κ. Θεοδωράκης είπε εν ολίγοις πως αν η επίδοση του κόμματος δεν είναι η αναμενόμενη σε αυτές τις ευρωεκλογές «θα τα παρατήσει». Ποιος είναι ο εκλογικός σας στόχος λοιπόν; Δεν είναι δείγμα ανυπομονησίας, ας πούμε, να λέγεται πως αν ο κόσμος δεν σας στηρίξει σε μια εκλογική μάχη, εσείς θα αποσυρθείτε;

Ο εκλογικός μας στόχος, με αφετηρία της Ευρωεκλογές είναι να γίνει Το Ποτάμι μια δύναμη αλλαγής στην χώρα. Μια δύναμη που δεν θα υφίσταται απλά για να συμπληρώνει το πολιτικό χάρτη, αλλά θα γίνει φορέας νέων ιδεών και πολιτικών. Στόχος μας, δεν είναι να βελτιωθεί η κατάσταση στη χώρα σε κάποιο αόριστο μακρινό μέλλον, στόχος μας είναι να επέλθουν αλλαγές τώρα!

Είμαι ένας νέος άνθρωπός, όπως και εσείς, και πονάω να βλέπω τους φίλους μου άνεργους ή στο καλύτερο «σενάριο» μετανάστες στο εξωτερικό. Πονάω να βλέπω την κοινωνία γονατισμένη από την κρίση! Δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για πειραματισμούς.

Τώρα είναι η στιγμή. Αν θέλουμε λοιπόν να προκαλέσουμε αλλαγές και να γίνουμε ένα κίνημα ανανέωσης, αυτό δεν μπορεί να συμβεί με ένα ποσοστό 3% ή 5%. Είναι κρίσιμο και ουσιώδες στις εκλογές που έρχονται οι πολίτες να δείξουν αποφασιστικά την επιθυμία τους για αλλαγή.

Τελικά τι είναι το Ποτάμι; Είναι ένα ακόμα μικρό κόμμα με χρήσιμες ιδέες ή φιλοδοξεί να κυβερνήσει, ως εταίρος σε κυβερνήσεις συνεργασίας και με ποιον θα μπορούσατε να συνεργαστείτε;

Το Ποτάμι είναι ένα κίνημα ρεαλισμού και αξιοκρατίας. Οι ιδέες του δεν είναι απλά χρήσιμες. Είναι δίκαιες και ταυτόχρονα τολμηρές. Είναι καινοτόμες και ταυτόχρονα αυτονόητες. Όπως προείπα, φιλοδοξία μας δεν είναι να γίνουμε ένα ακόμα κόμμα που φωνάζει και διαμαρτύρεται, φιλοδοξία μας είναι να διαμορφώσουμε πολιτικές και να προκαλέσουμε ανατροπές.

Αυτό προϋποθέτει συμμετοχή στην κυβέρνηση. Με ποιον θα συνεργαστούμε όμως, είναι κάτι που θα το αποφασίσουν οι πολίτες, όχι εμείς. Αν οι πολίτες φέρουν πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ είναι ένα μήνυμα που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Μεγαλύτερη σημασία όμως, από τον δυνητικό κυβερνητικό μας εταίρο, έχουν οι όροι της συμμετοχής μας στην κυβέρνηση.

Αυτό δεν θα γίνει με μοίρασμα των υπουργιών και των όποιων θέσεων στον κρατικό μηχανισμό, αλλά στη βάση συμφωνίας με σαφώς ορισμένες αρχές και προτεραιότητες.

Πολλοί σας καταλογίζουν έλλειψη προτάσεων και έναν μιντιακό τρόπο παρουσίασης του όλου εγχειρήματος. Σας λένε εν πολλοίς ένα τηλεοπτικό κόμμα. Εσείς τι ανταπόκριση παίρνετε από τον κόσμο και τι απαντάτε σε αυτές τις επικρίσεις;

Γιατί σας εκπλήσσει το ενδιαφέρον των ΜΜΕ; Οποιοδήποτε κόμμα εμφανιζόταν από το πουθενά και συγκέντρωνε δημοσκοπικά, τα ποσοστά που συγκεντρώνει το Ποτάμι, αντίστοιχη προσοχή θα είχε από τα μέσα. Και όχι μόνο δεν είμαστε τηλεοπτικό κόμμα, αλλά ακριβώς το αντίθετο.

Είμαστε ένα κόμμα που οργανώνεται από την αρχή, και κάθε μέρα που περνάει, από τα κάτω προς τα πάνω. Ένα κόμμα που η ψυχή του δεν βρίσκεται στα κομματικά γραφεία που έτσι και αλλιώς δεν διαθέτουμε, αλλά στους χιλιάδες φίλους και εθελοντές που συμμετέχουν με ενθουσιασμό σε αυτή τη προσπάθεια. Ξέρετε, κανένα κόμμα δεν έχει μιλήσει περισσότερο με τον κόσμο από εμάς.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης εδώ και δύο μήνες έχει γυρίσει όλη τη χώρα. Έχει μιλήσει με χιλιάδες πολίτες, όπως και όλοι εμείς οι Υποψήφιοι Ευρωβουλευτές το ίδιο. Συνάμα, τα πρόσωπα που αποτελούν Το Ποτάμι είναι νέα, δεν υπάρχουν επί χρόνια στην πολιτική ζωή και ο κόσμος θέλει να μάθει για αυτούς, για Το Ποτάμι, θέλει να ακούσει και να ακουστεί.

Ο κόσμος δεν είναι αφελής και καταλαβαίνει τη διαφορετικότητα του Ποταμιού. Έρχεται στις συναντήσεις μας όχι πλέον για να εκφράσει την απογοήτευσή του, αλλά την ελπίδα του. Την ελπίδα, πως επιτέλους κάτι πραγματικά σπουδαίο ξεκινάει. Αυτό είναι πάνω από όλα το Ποτάμι, ελπίδα!

Ένα ακόμα σημείο κριτικής είναι η αντίληψη της «πολιτικής χωρίς πολιτικούς». Η απαξίωση των πολιτικών ως μέσο για να πολιτευτεί κανείς, δεν είναι επικίνδυνο;

Κανείς δεν απαξιώνει τα κόμματα συλλήβδην, ούτε τους πολιτικούς σε αυτά. Αναμφίβολα, υπάρχουν παντού ικανοί άνθρωποι που έχουν προσφέρει και θα συνεχίσουν να το πράττουν και στο μέλλον. Στο σύνολο του όμως, ο πολιτικός κόσμος έχει αποτύχει! Διαφορετικά δεν θα είχαμε χρεοκοπήσει.

Ο ρόλος του Ποταμιού δεν είναι να ανακυκλώσει το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, ούτε να γίνει σπίτι για τα «ορφανά» του πολιτικού συστήματος. Η ρόλος του Ποταμιού είναι να βρει και να αναδείξει τους «άλλους» ικανούς. Τους παραγωγικούς, άξιους και πετυχημένους ανθρώπους στην κοινωνία, που για διάφορους λόγους απείχαν από την πολιτική έως τώρα. Και είμαι διπλά χαρούμενη που με την έλευση του Ποταμιού, βλέπουμε την ίδια διάθεση ανανέωσης και στα άλλα κόμματα.

Να είστε βέβαιος ότι τα ψηφοδέλτιά τους θα ήταν πολύ διαφορετικά χωρίς το Ποτάμι.

Παρακολουθώντας την προεκλογική σας εκστρατεία, βλέπω πως κινείστε πολύ και είστε σε διαρκή επαφή με πολίτες και φορείς. Τι σας λένε; Ποια είναι τα προβλήματα που καταγράφετε και σας ζητούν να μεταφέρετε στην Ευρώπη;

Η συζήτηση στην κοινωνία, δυστυχώς δεν είναι για την Ευρώπη. Λέω δυστυχώς, επειδή οι πολίτες δεν έχουν κατανοήσει τη σημασία και τον ρόλο που έχει η Ευρώπη και το Ευρωκοινοβούλιο στις ζωές όλων μας. Οι πολίτες αγωνιούν για το μέλλον τους εδώ και έχουν την αίσθηση ότι η Ευρώπη είναι κάτι μακρινό.

Ο κόσμος ενδιαφέρεται πρωτίστως για την κατάσταση στην οικονομία. Ωστόσο, κάτι που με έχει εκπλήξει είναι η θετική του διάθεση για το μέλλον. Αυτό που τους ενδιαφέρει όλους δεν είναι τι έγινε και ποιος έφταιξε, αλλά τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Όχι πως θα τιμωρήσουμε, αλλά πως θα αλλάξουμε. Αυτό είναι και το μήνυμα του Ποταμιού και αυτό λέει ο κόσμος. Πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά.

Ερχόμενοι στο θέμα Ευρώπη, πιστεύετε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση σε αυτά τα τέσσερα-πέντε χρόνια της κρίσης λειτούργησε καλά; Γιατί είναι και πολλοί που ισχυρίζονται πως μπορούμε να κάνουμε και χωρίς Ευρώπη.

Η Ευρώπη, στα χρόνια που προηγήθηκαν, βίωσε τη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας της. Μια κρίση θεσμών και αξιών, που λίγο έλειψε να συντρίψει το οικοδόμημα με ανυπολόγιστες συνέπειες για τις ζωές εκατομμυρίων πολιτών.

Υποτιμήθηκε το εύρος της κρίσης. Εφαρμόστηκαν εσφαλμένες πολιτικές, ενώ οι δογματισμοί στην ηγεσία της Ευρώπης, επιβράδυναν τη λήψη των αναγκαίων αποφάσεων. Έστω και βαριά τραυματισμένη όμως, η Ευρώπη άντεξε. Και μαζί με αυτήν αντέξαμε και εμείς. Η χώρα δοκιμάστηκε σκληρά, αλλά δεν διαλύθηκε. Τώρα για το αν μπορούμε και χωρίς την Ε.Ε. η καλύτερη απάντηση είναι το παράδειγμα της Ουκρανίας.

Μια χώρα με πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό από εμάς και με πολύ μικρότερο χρέος, βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας γιατί κανείς δεν είναι διατεθειμένος να βάλει το χέρι στη τσέπη για να την σώσει. Η Ελλάδα χωρίς το δίχτυ προστασίας της Ε.Ε. και αν δεν αποτελούσε συστημικό κίνδυνο για ολόκληρη την Ευρωζώνη, θα ήταν αδύνατο να βρει αλλού τα ιλιγγιώδη ποσά που απαιτήθηκαν για να μην καταρρεύσει.

Ποιες θεωρείτε πως πρέπει να είναι οι προτεραιότητες της νέας ευρωπαϊκής ηγεσίας που θα προκύψει, για τα επόμενα πέντε χρόνια;

Τα επόμενα χρόνια, κύρια ευθύνη της νέα ηγεσίας είναι να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των λαών στους θεσμούς και στο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης. Για να συμβεί αυτό χρειάζονται πειστικές απαντήσεις σε όλα τα προβλήματα που όξυνε ή έφερε στην επιφάνεια η ύφεση.

Πρέπει να προχωρήσουμε σε μια ουσιαστική ενοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, και όσο και αν αντιδρά η Γερμανία, η ανάγκη έκδοσης ευρωομολόγου πρέπει να τεθεί σε νέα βάση. Έτσι η Ευρώπη θα θωρακιστεί από μελλοντικές κρίσεις. Επιπλέον, η ανεργία και ιδιαίτερα των νέων, υπονομεύει το μέλλον όλων μας. Πρέπει να δοθεί έμφαση σε πολιτικές που αντιμετωπίζουν αποφασιστικά το πρόβλημα, αντί να το καμουφλάρουν όπως συμβαίνει τώρα.

Η μετανάστευση έπειτα, αναδεικνύεται σε μείζονα θέμα για την Ευρώπη. Οι περιοχές γύρω από την Ένωση βρίσκονται σε διαρκή αναβρασμό, και η κατάσταση δεν προβλέπεται να ομαλοποιηθεί τα επόμενα χρόνια. Η Ευρώπη πρέπει αφενός να θωρακίσει τα εξωτερικά της σύνορα και αφετέρου να αμβλύνει την πίεση που δέχονται οι χώρες εισόδου, όπως η Ελλάδα, κατανέμοντας καλύτερα τους πληθυσμούς των μεταναστών που έρχονται από την ανατολή.

Τέλος, και με αφορμή την κρίση στην Ουκρανία, φάνηκε για άλλη μια φορά η ανεπάρκεια της Ευρώπης όταν προκύπτουν διεθνείς κρίσεις και είναι αναγκαίο να εκφραστεί με ενιαία φωνή. Φυσικά, αυτό είναι πολύ δύσκολο σε μια οντότητα με 28 μέλη, αλλά η εικόνα της χαώδους πολυφωνίας, κάθε φορά που προκύπτει μια διεθνής κρίση, είναι αποκαρδιωτική.

Τέλος, ο κ. Θεοδωράκης έχει μάλλον προδιαγράψει πως το Ποτάμι θα κατέβει και σε εθνικές εκλογές. Αν δεν εκλεγείτε εσείς, έχετε την επιθυμία να είστε υποψήφια στην Ελλάδα ή θα παραμείνετε σε απόσταση;

Ξέρετε, πριν από 40 μέρες, αν κάποιος μου έλεγε ότι θα είμαι υποψήφια ευρωβουλευτής με Το Ποτάμι, θα τον περνούσα για παράφρονα. Μην γνωρίζοντας ότι έχω προταθεί, από φίλους του Ποταμιού, μόνη μου φιλοδοξία ήταν να βοηθήσω σε αυτήν την προσπάθεια ως εθελόντρια και η αρχική επαφή που είχα κάνει με τα μέλη του Ποταμιού, είχε αυτόν ακριβώς το σκοπό.

Να βοηθήσω όσο μου επέτρεπε ο λιγοστός μου χρόνος, αφού ακόμα και τώρα εργάζομαι κανονικά. Λοιπόν την ίδια επιθυμία θα έχω και στις 26 Μαΐου. Να βοηθήσω Το Ποτάμι όσο μπορώ σαν ένα από τα χιλιάδες μέλη του.

Το διακύβευμα δεν είναι αν θα εκλεγώ εγώ στην Ευρωβουλή ή αν θα συνεχιστεί και με ποια ιδιότητα, η ενασχόληση μου με την πολιτική. Το διακύβευμα είναι να αλλάξει η χώρα. Το διακύβευμα είναι σε λίγα χρόνια να μπορούμε να κοιτάξουμε την κοινωνία κατάματα και να τους πούμε ότι κάναμε το χρέος μας.