Ας δούμε ματς και όχι καφριλίκια

Ελπίζω το Σάββατο, στο ντέρμπι στο Καραϊσκάκη, οπαδοί και παίκτες να δείξουν χαρακτήρα, για να απολαύσουμε έναν ωραίο αγώνα και όχι να θυμόμαστε το ματς για τα αηδιαστικά συνθήματά και τους χούλιγκανς.

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Το περσινό ντέρμπι στο Καραϊσκάκη ήταν ότι χειρότερο έχω δει τα τελευταία χρόνια. Η ομάδα μου κέρδισε και εγώ ήμουν σκασμένος. Σκασμένος γιατί το γκολ του Κατσουράνη ήταν κανονικό και ακόμα περισσότερο σκασμένος

που ενώ έχεις κερδίσει και ο άλλος έχει αδικηθεί, μπαίνεις μέσα και αρχίζεις να τον κυνηγάς. Από χαρά μήπως; Από καφρίλα; Από ανεγκεφαλιά; Από τι;!

Ήταν ένα ξεφούσκωτο ματς και παρόλ’ αυτά οι ήχοι θύμιζαν κρότους βομβαρδισμού στην Καμπούλ. Θα μου πεις, εμείς τα κάνουμε μόνο; Αλήστου μνήμης είναι και το άλλο ντέρμπι στη Λεωφόρο που μπήκαν μέσα οι Παναθηναϊκοί και σάπισαν στο ξύλο τον διαιτητή Μάκη Ευθυμιάδη, κυνηγώντας ταυτόχρονα τους παίκτες του Ολυμπιακού. Οι Παναθηναϊκοί και οι ΑΕΚτζήδες είχαν κι άλλη μία πρωτοτυπία στην περσινή χρονιά: μπήκαν μέσα και κυνηγούσαν να δείρουν τους δικούς τους παίκτες!!! Ή τους παίκτες του Ατρόμητου;;!! Όλη αυτή η ιστορία διαλύει το θέαμα. Δεν έχω κανένα παράπονο από την ηγεσία της δικής μου ομάδας, γιατί και παίκτες αγόρασε και το πώς εμπιστεύεται τον προπονητή έδειξε. Είμαι εξόχως ευχαριστημένος που έπαψε πχ. ο προπονητής να είναι κάτι σαν σερβιέτα που την αλλάζεις μόλις ματώσει η ομάδα. Εκείνο που θα ήθελα είναι και σαν φίλαθλος και σαν ομάδα και σαν διοίκηση, να δώσουμε αύριο παράδειγμα συμπεριφοράς. Ok, άλλο φωνάζω συνθήματα, άλλο πέφτω με δύναμη στα τάκλιν, άλλο κάνω κόλαση με τις φωνές το Καραϊσκάκη και το μετατρέπω σε Άνφιλντ, κι άλλο κάνω το γήπεδο σε ένα τεράστιο μπάχαλο.

Είναι καιρός που δεν γουστάρω αυτή την κατάσταση και είναι καιρός που βαρέθηκε τα χωρίς έμπνευση μπινελίκια των φιλάθλων. Τους σεξουαλικούς χαρακτηρισμούς κυρίως, για τους παίκτες και για τις μανάδες τους. Έλεος με αυτή τη σεξουαλική κόμπλα. Είναι από σεξουαλικά πεινασμένος ή όπως έλεγε παλιά ο Γιάννης Ιωαννίδης “είναι αυτοί που τρώνε την παντόφλα στο σπίτι και κάνουν τον μάγκα στο γήπεδο”. Εκτός κι αν είναι σεξουαλικό σύνθημα με χιούμορ, όπως έκαναν οι γαύροι με την Ντόρτμουντ, το οποίο μπορεί να βγει ωραίο. Εκείνο, ναι, μου άρεσε. Για όλα τα άλλα όμως δεν θα γούσταρα να πάω κανένα παιδί μου στο γήπεδο. Όχι ότι δεν θα μάθουν το “μαλάκας” και το “γαμιέσαι”. Θα το μάθουν και μάλιστα από μικρά. Άλλο όμως να πηγαίνουν να δουν μπάλα, να έχουν την αγωνία να κερδίσει η ομάδα τους και άλλο να ζουν μέσα σε πυρομαχικά, να ακούν τον κάθε λυσσασμένο παπάρα να βρίζει 2 ώρες μανάδες και οικογένειες και να κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να τσαλαπατηθούν.

Τραβάμε πολλά ζόρια αυτή την περίοδο σαν λαός. Δεν είμαστε πια για αυτές τις μαλακίες. Όλα τα είχε η Μαριορή, ο φερετζές της λείπει. Οι χουλιγκάνοι δηλαδή. Η πλάκα είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι στα ματς με τις ξένες ομάδες είναι συνήθως… κυρίες. Γιατί; Επειδή η ομάδα τους θα πάρει τον πούλο από την Ευρώπη. Αν πίστευαν ότι θα τον πάρει κι από

Keywords
Τυχαία Θέματα