Μπάτμαν

12:24 23/10/2013 - Πηγή: KoolNews

Πριν από μερικές εβδομάδες και μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα άκουγα την παρατήρηση: τώρα ξαφνικά ανακάλυψαν οι τηλεοράσεις και οι εφημερίδες ότι είναι εγκληματική οργάνωση η Χρυσή Αυγή; Δεν τα ήξεραν από πριν;

Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης

Σήμερα η ίδια κριτική επαναλαμβάνεται με αφορμή τη μικρή Μαρία: τώρα καταλάβατε τι συμβαίνει με τους Τσιγγάνους και τα παιδιά; Δεν το είχατε πάρει χαμπάρι;

Με δεδομένο ότι ο μέσος Έλληνας τα ξέρει όλα και πριν συμβούν είναι απολύτως εύλογο να περιμένει το ίδιο και από όσους τον ενημερώνουν.

Με άλλα λόγια, η δημοσιογραφία

οφείλει να είναι κάτι ανάμεσα στην προληπτική ιατρική και τον Μπάτμαν. Να σώσει τα χαμένα παιδιά πριν χαθούν και να συλλαμβάνει τους δολοφόνους πριν δολοφονήσουν. Υποθέτω ότι η επόμενη μορφή που θα αντιμετωπίσει είναι ότι δεν έφερε εγκαίρως τον σοσιαλισμό στην Ελλάδα και ότι δεν βρήκε ακόμη το φάρμακο για τον καρκίνο.

Μη γελάτε. Υπάρχει πολύς κόσμος στην Ελλάδα που νομίζει ότι η δημοσιογραφία οφείλει να συμπεριφέρεται σαν συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ότι δουλειά της είναι να καταγγέλλει το σύστημα, το Μνημόνιο, την εξουσία, τις τράπεζες, τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και τον Βενιζέλο «απ' όπου κι αν προέρχονται».

Και ότι πρέπει να ηγείται του αντιφασιστικού αγώνα, να μάχεται για τα δικαιώματα των μεταναστών, να συμπαρίσταται ολόψυχα σε όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις και να συνοδεύει τις γριούλες στα ΑΤΜ – τώρα που η Χρυσή Αυγή κάνει ρεπό στον Κορυδαλλό...

Υποψιάζομαι ότι οι απαιτήσεις αυτές προκύπτουν από μια εντελώς νοσηρή σχέση με τα μέσα ενημέρωσης. Μια μερίδα της κοινωνίας δεν ζητεί να την ενημερώσουν, όσο να την εκφράσουν. Δεν ενδιαφέρεται για τα πραγματικά περιστατικά αλλά για τον αντίλαλο των συναισθημάτων ή των συμφερόντων της.

Δεν αντιλαμβάνεται τη δημοσιότητα ως μέσο αλλά ως όπλο – το οποίο είτε την υπηρετεί είτε στρέφεται εναντίον της.

Αλλά αυτό στοιχειοθετεί μια στρεβλή αντίληψη για την ίδια την έννοια της ενημέρωσης. Όταν δεν ακούς εκείνο που θέλεις να ακούσεις, σκούζεις ότι κάποιοι άλλοι χειραγώγησαν αυτό που νομίζεις ότι άκουσες.

Ρίξτε μια ματιά στο διαδίκτυο. Η αδυναμία κατανόησης κυκλοφορεί ακατάσχετα ως αντίσταση στην «προπαγάνδα».

Η όλη υπόθεση θα ήταν ενδεχομένως αστεία και τουλάχιστον γραφική αν η ελληνική κοινωνία διέθετε αίσθηση του μέτρου.

Δεν τη διαθέτει. Και ταυτοχρόνως βιώνει μια περίοδο βαθιάς διαταραχής που καθιστά την αμετροέπεια της ευκολότερη και επικίνδυνη.

Διότι μια κοινωνία που νομίζει συνεχώς ότι ακούει φωνές δεν είναι εύκολο να μπει σε πορεία ανόρθωσης.

Μόνο η Ιωάννα της Λωραίνης το κατάφερε, και αυτήν τελικά την έκαψαν οι Άγγλοι.

Το διαβάσαμε στα Νέα