Δύο χρόνια μετά την εκτέλεση του Καντάφι, 225.000 αντάρτες απειλούν την Λιβύη με νέο εμφύλιο

10:30 23/10/2013 - Πηγή: KoolNews

Έχουν περάσει ήδη δύο χρόνια από τη σύλληψη κι εκτέλεση του Μουαμάρ Καντάφι από αντάρτες στη Λιβύη. Ήταν το τέλος μιάς επανάστασης από άρχισε τον Φεβρουάριο του 2011 κατά της δικτατορικής διακυβέρνησής του συνταγματάρχη που κράτησε 42 χρόνια.

Γράφει ο Γιώργος Βλαβιανός

Τότε πολλοί Λίβυοι πανηγύριζαν στους δρόμους της Κυρηναϊκής και

της Τριπολίτιδας, των δύο μεγάλων περιοχών που απαρτίζουν τη σημερινή βορειοαφρικανική χώρα, κάνοντας όνειρα για δημοκρατία. Τότε πολλοί στη Δύση μίλησαν για την Αραβική Ανοιξη για τη νέα δημοκρατική εποχή που άρχιζε. Σήμερα, η χαρά αυτή έχει μετατραπεί σε αγωνία για το μέλλον, καθώς οι κάτοικοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα που είναι δραματική.

Η χώρα είναι είναι γεμάτη από όπλα και η βία είναι φαινόμενο καθημερινό. Μόνον τον περασμένο χρόνο περισσότεροι από 80 ανώτατοι αξιωματούχοι σκοτώθηκαν στην ανατολική Λιβύη, στην περιοχή της Βεγγάζης. Τελευταίο θύμα, την περασμένη εβδομάδα ο αρχηγός της στρατιωτικής αστυνομίας Αχμέντ αλ Μπαργκάτι ο οποίος δολοφονήθηκε μετά από την επίσκεψή του σε τέμενος για να προσευχηθεί.

Προσφάτως ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Λιβύης Αλί Ζειντάν απήχθη από το ξενοδοχείο του στην Τρίπολη από οπλοφόρους και λίγο αργότερα όταν απελευθερώθηκε είπε σε συνέντευξη Τύπου ότι η απαγωγή του ήταν μέρος προσπάθειας πραξικοπήματος. Σε αυτά θα πρέπει να προστεθεί και η σύλληψη από Αμερικανούς κομμάντος ενός υπόπτου στελέχους της Αλ Κάιντα ο οποίος μετεφέρθη στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο πρωθυπουργός μετά τα όσα τρομακτικά συμβαίνουν καθημερινά ζήτησε τη συνδρομή της Δύσης για να τον βοηθήσει στην αντιμετώπιση των ανταρτικών ομάδων που δρουν ανεξέλεγκτα. Σήμερα υπάρχουν περίπου 225.000 Λίβυοι που μετέχουν σε τέτοιες παραστρατιωτικές ομάδες. Οι αντάρτες λαμβάνουν μισθούς από το κράτος, αλλά δεν ελέγχονται από αυτό και παίρνουν διαταγές από τοπικούς φύλαρχους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχουν οργανώσεις στην Κυρηναϊκή, στην ανατολική Λιβύη, που μιλούν πλέον για ανεξαρτησία της περιοχής τους από την Τριπολίτιδα. Στην περιοχή αυτή που δεσπόζει φυσικά η πόλη της Βεγγάζης, ο πρώην ηγέτης των ανταρτών Ιμπραήμ αλ Τζαθράν και ο οργανωμένος στρατός του που αποτελείται από 20.000 άνδρες ισχυρίζεται ότι έχει τον πλήρη έλεγχο και ότι η οργάνωσή του ελέγχει το 60% των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων.

Είναι φανερό ότι οι δυτικές δυνάμεις που βοήθησαν στην ανατροπή του Καντάφι δεν είναι διατεθειμένες να περάσουν ένα νέο Ιράκ ή Αφγανιστάν. Οι Λίβυοι έχουν παραμείνει μόνοι να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Με άλλα λόγια να προσπαθήσουν να διαπιστώσουν αν μπορούν να εφαρμόσουν δυτικά πρότυπα, τη κοινοβουλευτική φιλελεύθερη δημοκρατία, στην κοινωνία τους. Είχα μείνει στη Λιβύη, τις πρώτες μέρες της επανάστασης για περίπου 1,5 μήνα. Μιλώντας με φίλο Ελληνα που μένει μονίμως στη Βεγγάζη τον είχα ρωτήσει αν το Ισλάμ μπορεί να συνυπάρξει με τη δυτικού τύπου δημοκρατία. Μου είχε πει ότι αυτή είναι η πρόκληση. Μένει να διαπιστωθεί αν ο αραβικός κόσμος μπορεί να τα συμβιβάσει...