Η Χιονάτη και ο Κυνηγός

09:56 31/5/2012 - Πηγή: KoolNews

Μία dark και εξανθρωπισμένη μεταφορά του γνωστού παραμυθιού, που προσπαθεί, αλλά κάπου χάνεται στη μετάφραση των Αδερφών Γκριμ.

Από τον Άρη Βουρβούλια
Βαθμολογία: 2,5 / 5

Τι παίζει με την ταινία
Πριν χρόνια, η κακιά, πλην εκθαμβωτική, Βασίλισσα Ραβέννα (Charlize Theron) σκότωσε τον Βασιλιά την πρώτη νύχτα του γάμου τους και αιχμαλώτισε την μικρή του κόρη, Χιονάτη (Kristen Stewart), απομονώνοντάς την σε ένα κελί. Από τότε πολλά βασίλεια περάσανε στη δικαιοδοσία της, με την Βασίλισσα-μάγισσα

να κρατάει τα σκήπτρα, αποκτώντας δύναμη, ομορφιά και νιότη από τις καρδιές νεαρών αντρών και γυναικών. Όλα αυτά ισχύανε όμως, ωσότου ο περίφημος «Καθρέφτης» να της γνωστοποιήσει ότι έπαψε να είναι η «ομορφότερη από όλες» και ότι η Χιονάτη απειλεί την εξουσία της, εκτός αν καταφέρει να πάρει και την δική της καρδιά, που θα της εξασφαλίσει αθανασία και αιώνια δύναμη. Τα πράγματα βέβαια περιπλέκονται περισσότερο, όταν η Χιονάτη καταφέρνει να αποδράσει και να χαθεί στο απροσέγγιστο και μυστηριώδες «Σκοτεινό Δάσος». Τότε η Βασίλισσα Ραβέννα θα προστάξει έναν κυνηγό (Chris Hemsworth), που γνωρίζει καλά το δάσος, να της την φέρει πίσω. Αλλά τι στάση θα κρατήσει εκείνος; Kαι επίσης τι ρόλο θα παίξουν οι 7 νάνοι στην ιστορία; Οι απαντήσεις επί της οθόνης.

Ο filmmaker, Rupert Sanders στην παρθενική σκηνοθετική του απόπειρα προσπαθεί να μας παρουσιάσει μία μεταμοντέρνα έκδοση του πασίγνωστου παραμυθιού. Παρόλο που καταφέρνει να σκοτεινιάσει, αλλά και να προσδώσει μία πιο εξανθρωπισμένη υπόσταση στην ιστορία, μάλλον αποτυγχάνει να διαμορφώσει και συνολικά τον χαρακτήρα που αποζητούσε για την ταινία του. Να προσαρμόσει δηλαδή το «fairytale» σε μία διαφορετική-πιο ωμή, πιο σκληρή- πραγματικότητα που θα ξεκαθάριζε το δίπολο καλό-κακό(ο κατεξοχήν διπολικός χαρακτήρας των παραμυθιών) και θα κρατούσε την ρομαντική διάσταση της φαντασίας και του «happy end». Με λίγα λόγια να δημιουργούσε ένα μαγευτικό κράμα μεταξύ φαντασίας (του παραμυθιού) και ρεαλισμού (της πραγματικότητας). Ενώ καταφέρνει λοιπόν να προσθέσει στην ταινία του στοιχεία που έχουν ενδιαφέρον και νοηματοδοτούν το εγχείρημά του, εν τέλει παρουσιάζεται φανερά ατελής στην απόδοση αυτών(πιθανότατα λόγω της έλλειψης εμπειρίας), εξαιτίας μίας σειράς αιτιών που κάνουν το φιλμ να υστερεί σε πολλά από τα σημεία του. Θες γιατί υπήρχαν αρκετά ατσούμπαλα χρονικά περάσματα στην εξέλιξη της ιστορίας, θες εξαιτίας μερικών σκηνοθετικών κλισέ της αμερικάνικης σχολής που υιοθετεί, θες λόγω της υποδεέστερης ανάλυσης των χαρακτήρων και των μεταξύ τους σχέσεων; Διάλεξε και πάρε. Επίσης η διάθεσή του να χωρέσει διεξοδικά μέσα σε ένα δίωρο όλα τα στοιχεία που αποτελούν την ραχοκοκαλιά ή και τις πινελιές του παραμυθιού, μάλλον λειτουργεί αντιθετικά, υπερφορτώνοντας το φιλμ και κάνοντάς το ελλιπές, ως προς την εξιστόρηση των γεγονότων και το ξεδίπλωμα των χαρακτήρων.  Κατά τα άλλα το «Snow White and the Huntsman» είναι μία σαφώς πιο αξιόλογη πρόταση της κινηματογραφικής Χιονάτης από ότι το πρόσφατο «Mirror Mirr