Η κοινοτοπία του ευτράπελου

09:11 8/1/2014 - Πηγή: KoolNews

Ενας βουλευτής για να τιμήσει το έθιμο της εκλογικής του περιφέρειας μεταμφιέστηκε σε ήρωα του καρναβαλιού, εντελώς περιττό κατά τη γνώμη μου, και αποφάσισε να κηδεύσει το Μνημόνιο. Ουδείς αμφισβητεί τις αγαθές προθέσεις του ανθρώπου αυτού, αγνώστου κατά τα λοιπά, ο οποίος είχε φροντίσει προ έτους να μας συστηθεί ως «αναρχικός», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, κάτι σαν Μπακούνιν α λα γκρέκα. Ουδείς επίσης αμφισβητεί και την πολιτική του

συνέπεια.

Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος

Για να τελέσει την κηδεία ντύθηκε παπάς, πήρε κι ένα δισκοπότηρο και κοινωνούσε τους πιστούς. Εμφανίστηκε δηλαδή ως εκπρόσωπος των δύο μεγάλων λαϊκών παραδόσεων του τόπου, την προσήλωση στην ορθοδοξία και την αντίθεση προς το Μνημόνιο. Ειρήσθω εν παρόδω ότι η ευχάριστη αυτή παράσταση δόθηκε με την αυστηρή τήρηση των λαζοπούλειων προδιαγραφών, τη χοντρή πλάκα που διεκδικεί περγαμηνές χιούμορ, και τις ελάχιστες απαιτήσεις αισθητικής αξιοπρέπειας. Ο εν λόγω βουλευτής ανήκει στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

Μια βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, της ιδίας εκλογικής περιφερείας, διαπιστώνοντας τη λαϊκή απήχηση του καρνάβαλου παπά φρόντισε να δείξει και η ίδια την ευαρέσκειά της με ένα χαμόγελο γενναιόδωρο και διάφορους αστεϊσμούς που απεδείκνυαν πως μπορεί να είναι πολιτική του αντίπαλος, όμως ξέρει να εκτιμά το πραγματικό χιούμορ και συμμερίζεται και η ίδια την ιδιοφυή ιδέα περί ενταφιασμού του Δημοσίου. «Πώς το σκέφτηκε ο άτιμος κι εγώ απλώς έβαλα τα καλά μου; Να, η δική μας πολιτική πάσχει στο επικοινωνιακό» θα σκέφτηκε. Και μέχρι εδώ όλα καλά. Καρναβάλι ήταν, ποτέ δεν χάνουμε ευκαιρία να ντυθούμε μασκαράδες, βλέπε τις υπερπαραγωγές κακού γούστου σε γαμήλιες τελετές και σε βαπτίσεις, έναν λαό τον έχουμε, ε, να μη δείξουμε πως κι εμείς μπορούμε να πιάσουμε πάτο; Ομως το μεγάλο μυστήριο του σύγχρονου ελληνισμού είναι ότι αδυνατεί να βρει τον πάτο της σοβαρότητάς του, όσα μακροβούτια κι αν κάνει, κι όσο κι αν έχει ασκηθεί να κρατάει την ανάσα του. Την κοινοτοπία του ευτράπελου μας τη θυμίζουν καθημερινά και εκτός καρναβαλιού. Είναι έθιμο του τόπου, έχει καταχωρισθεί στις παραδόσεις του, αρκεί να ακούσεις και να δεις τον κ. Λιάπη και τον κ. Καμμένο να υπερασπίζονται τις τουριστικές τους επιχειρήσεις.

Με δυο λόγια δεν χάνουμε την ευκαιρία να επιδεικνύουμε την ευτράπελη πλευρά του κοινού μας βίου. Ως εκ τούτου ο καρναβαλιστής έγινε θέμα. Διότι ο λαός που εκφράζει ο κ. Ανθιμος εθίγη με τον ψεύτικο παπά και το κάλπικο δισκοπότηρο, με αποτέλεσμα να ζητήσει από τον ιεράρχη του να τον καταγγείλει. Τον λαό εκφράζει ο καρναβαλιστής, τον λαό και ο μητροπολίτης. Εδώ λαός εκεί λαός, πού είν’ ο λαός; Ως και ο αρχιεπίσκοπος έφτασε να δηλώσει δημοσία την απαρέσκειά του. Θύμα, αθώο θύμα, με κάποια από τις σημασίες της λέξης αθώος, η χαρίεσσα βουλευτής της Ν.Δ. η οποία φρόντισε να διευκρινίσει, για όσους δεν κατάλαβαν πως το γέλιο της ήταν «πολιτικό». Κατά τα λοιπά η χώρα βαδίζει στη λεωφόρο της ανάπτυξης και θα έπρεπε κάποιος να αξιοποιήσει τις δυνατότητες παραγωγής ευτράπελου για να τονωθεί επιτέλους και η εξαγωγική μας δραστηριότητα.

Τα ονόματα των βουλευτών επίτηδες δεν τα αναφέρω διότι υποθέτω ότι είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που ασχολούμεθα μαζί τους. Να σημειώσω μόνον ότι το θέμα πήρε τέτοιες διαστάσεις που ως και η θεματική επιτροπή θρησκευτικών, ή κάπως έτσι, του ΣΥΡΙΖΑ πήρε τις αποστάσεις της από τον Μπακούνιν α λα γκρέκα. Να θυμίσω επίσης πως τις προηγούμενες 15 ημέρες εξαντλήσαμε τη σοβαρότητά μας για τον τρόπο και τις προθεσμίες κατάθεσης των πινακίδων κυκλοφορίας στις εφορίες. Εδώ και μερικές ημέρες η δημόσια ζωή τρέχει πίσω από τα 25 ευρώ της εισόδου στα νοσοκομεία και τον ορισμό της έκφρασης «χρονίως πάσχων». Πάγιο δε αίτημα της ανάπτυξης είναι τα καυσόξυλα και τα πέλετ του ελληνικού χειμώνα.

Το διαβάσαμε στην Καθημερινή