Η ζωή είναι υπεράνω όλων

19:06 23/11/2015 - Πηγή: KoolNews

Κάθε φορά που γίνονται επεισόδια μέσα κι έξω από γήπεδα κάνουμε την ίδια, λοβοτομημένη συζήτηση. Αυτή που στο τέλος της βγαίνουν όλοι φταίχτες, παίρνει ο καθένας (στη θεωρία) το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί και η ζωή συνεχίζεται. Μα κάτι έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Λες και όσο πλησιάζουμε στον θάνατο εξαιτίας κάφρων, τόσο η αξία της ζωής συρρικνώνεται στο διάλογο -για να πάρει τη θέση της ο συμφέροντος αγώνας άγονος.

Γράφει ο Γιάννης Τσαούσης

Δεν ήταν, βέβαια, πάντα έτσι στην Ευρώπη τα πράγματα. Ο δυτικός πολιτισμός (τελείως άλλη κουβέντα ο ανατολικός) πέρασε

κι αυτός τη συγκεκριμένη φάση. Για αιώνες. Για να φτάσει τελικά, μέσα από ατελείωτες αιματοχυσίες, σφαγές, θρησκευτικές διώξεις και εθνικά μίση να αναπτυχθεί και να εξανθρωπιστεί όσο χρειαζόταν ώστε να κατακτήσει το αυτονόητο: Ότι η ανθρώπινη ζωή είναι υπεράνω όλων, ότι η ζωή είναι το υπέρτατο έννομο αγαθό.

Με αυτή την κυρίαρχη αξία πορευόμαστε πλέον. Με αυτήν μπροστάρισσα χτίζεται ο Νόμος και οι κανόνες που διέπουν τις κοινωνίες και οι βαριές ποινές στοχεύουν να τιμωρήσουν και να σωφρονίσουν όσους αποδεικνύουν ότι δεν σέβονται την αξία αυτή ως κορωνίδα της ύπαρξής τους. Μόνο που στην πράξη τα πράγματα χωλαίνουν. Ειδικά εδώ, σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε μαζική παράκρουση. Σε μια κοινωνία που δεν χάνει ευκαιρία να περιχαρακωθεί πίσω από το συμφέρον της στιγμής και να συνταχθεί με μένος χιλίων φενταγίν απέναντι σε όσους επιμένουν να θυμίζουν πως «πρώτα ο άνθρωπος και μετά όλα τα υπόλοιπα». Οι άνθρωποι είναι «ξεπέτες», μια αποστροφή του λόγου του αποπροσανατολισμένου φανατικού. Γιατί αν δεν ήταν έτσι, στη συγκεκριμένη περίπτωση:

Η Αστυνομία και η Πολιτεία θα είχαν κάνει το καθήκον τους

Πριν το παιχνίδι: Full-προβλεπέ σωματικούς ελέγχους, για να διασφαλίσει ότι δεν θα περάσουν «πολεμοφόδια» εντός γηπέδου και μια γύρα το πρωί του Σαββάτου, που η Λεωφόρος ήταν άδεια, έτσι ώστε να βρει όσα θα είχαν κρύψει από τις προηγούμενες μέρες. Αυτό λέγεται πρόληψη, λόγω σεβασμού για την ανθρώπινη ζωή.

Κατά τη διάρκεια της μανούρας: Σύλληψη των φυσικών αυτουργών (που είναι και οι βασικοί υπαίτιοι της ιστορίας), αλλά και όσων εισήλθαν στον αγωνιστικό χώρο. Γιατί δεν τα έκανε; Ψάξε-βρες. Πρόκειται για ένα κράμα εντολών, ανοργανωσιάς, επιχειρησιακής ανετοιμότητας και φόβου. Χρειάζεται κομάντος για τέτοιες αποστολές, καθώς φαίνεται, όταν το καθήκον στον αχταρμά του κεφαλιού σου μετατρέπεται σε «πράττω κατά βούληση».

Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός θα είχε πράξει τα δέοντα

Πριν το παιχνίδι: Και αυτή, όπως και οι περισσότερες ομάδες, θα όφειλε να είχε ορθώσει ανάστημα απέναντι στις μερικές εκατοντάδες οπαδούς-συμμορίτες της, είτε μέσω των νόμιμων οδών ή αποβάλλοντάς τους από το γήπεδο με τη συνδρομή της συντριπτικής πλειοψηφίας των φιλάθλων της. Αυτό λέγεται πρόληψη, λόγω σεβασμού για την ανθρώπινη ζωή.

Κατά τη διάρκεια της μανούρας: Να συνδράμει την Αστυνομία στο έργο της, να φροντίσει να υπάρχουν κάμερες που να λειτουργούν και -κυρίως- να μην προσλαμβάνει stewards οι οποίοι είναι οι ίδιοι συνδεσμίτες ή/και κολλητάρια των «πρωτοπαλίκαρων» και ξεκλειδώνουν τα πορτάκια (ή δεν εμποδίζουν αυτόν που σπάει το λουκέτο) για να κάνουν οι κάφροι περατζάδα στο χορτάρι.

Ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ και οι υπόλοιποι

Θα έκαναν το ίδιο, με τα δικά τους «καϊνάρια». Είναι ζήτημα αν πρόκειται για πάνω από 3000 ανθρώπους σε όλη τη χώρα. Δεν είναι οξύμωρο μια θλιβερή μειοψηφία να κατεδαφίζει ένα (έστω, ήδη βαθιά απαξιωμένο) προϊον, το οποίο οι πολλοί δεν παρακολουθούν ενώ καποιοι το χρυσοπληρώνουν; Αυτό λέγεται πρόληψη, λόγω σεβασμού για την ανθρώπινη ζωή, και όχι η συμμαχία με τον διάβολο των χρυσαυγιτών και των λοιπών λούμπεν στοιχείων του υπόκοσμου που νιώθουν βασιλικότεροι του βασιλέως, αλλά ταυτοχρόνως είναι πάντα έτοιμοι να δαγκώσουν το χέρι που τους ταϊζει.

Οι αθλητικογράφοι δεν θα έριχναν κι άλλο νερό στο μύλο της κοντοφθαλμίας

Τελείωσε; Αυτό ήταν; Οι μετριοπαθείς φωνές δεν ακούγονται πια, χάνονται μέσα στον εμετό των Their Masters’ Voice; Πρέπει να έχει δίκιο μόνο ο Ολυμπιακός ή μόνο ο Παναθηναϊκός και τίποτ’ άλλο; Πόσο ακόμα χρειάζεται να ζήσουμε το «σύνδρομο Ελένη Ζαφειρίου» των αθλητικογράφων που βάζουν τον πρόεδρο και το συμφέρον της ομάδας πριν από τη λογική, πριν να πούμε «σώνει»; Πόσο ακόμα πρέπει να ματώσουν τ’ αυτιά μας με τις αναγωγές σε ό,τι έχει συμβεί από την εποχή Φυλακούρη κι έπειτα στα γήπεδα -με σκοπό να εξισωθούν με τα καινούργια και να θυσιαστούν στο βωμό τους- πριν να πούμε «έλεος» με την εκατέρωθεν μονομέρεια;

Πριν από κάθε κουβέντα που ξεστομίζεται για «ευθεία βολή», «τον βρώμικο ρόλο του Παππά», τα «τηλέφωνα που πρέπει να ανοίξουν», τους «λίγους ανεγκέφαλους», τον «δυνάστη Ολυμπιακό» και όλα αυτά τα επαναλαμβανόμενα βαρετά, είναι πρόδηλη η ανάγκη να συμφωνήσουμε στο εξής: ότι κανένα παιχνίδι σε κανένα άθλημα, καμία δημόσια διοργάνωση οπουδήποτε, δεν επιτρέπεται να διεξάγεται από τη στιγμή που υπάρχει πανθομολογούμενος κίνδυνος να χαθεί ανθρώπινη ζωή. Κι αν ξεκινάει, από τη στιγμή που οι συνθήκες γίνονται επικίνδυνες οφείλει να διακόπτεται.

Είναι ζήτημα αρχής η συμφωνία σ’ αυτό το πλαίσιο. Είναι θέμα νόμου και πολιτισμού. Είναι θέμα ηθικής. Προπάντων αυτής. Αυτής, που αν οι τεκτονικές της πλάκες κουνηθούν πάει στο διάολο και η συνείδηση κι όλα. Και τότε, αντί να μιλάς και να νοιάζεσαι για τις ζωές που κινδυνεύουν να χαθούν, γίνεσαι αναλώσιμο στρατιωτάκι στη σκακιέρα του λαϊκίστικου μανιχαϊσμού και το παιχνίδι χάνεται οριστικά για όλους.

The post Η ζωή είναι υπεράνω όλων appeared first on KoolNews.