Κωδικό όνομα “Μήτσος”!

Υπάρχει τελικά ένας λόγος να χαίρεσαι να βλέπεις τον Παναθηναϊκό: ο Δημήτρης Διαμαντίδης – που κόντρα στη Μάλαγα απέδειξε γιατί είναι ο κορυφαίος “άσος” της Ευρώπης.

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Αν και στο τρέξιμο σήμερα, λέω να κάνω ένα σύντομο σχόλιο για το χθεσινό μπάσκετ. Κάθισα, λοιπόν, να παρακολουθήσω το ματς του Παναθηναϊκού κόντρα στη Μάλαγα και έμεινα -για πολλοστή φορά- με το στόμα ανοιχτό. Ο λόγος κουβαλούσε

το σύνηθες ονοματεπώνυμο: Δημήτρης Διαμαντίδης. Και ξέρετε τι κατάλαβα; Ότι αυτός ο απίστευτος τύπος είναι από εκείνες τις “υπερκομματικές” περιπτώσεις αθλητών που η φανέλα (πράσινη, κόκκινη, κίτρινη, τι σημασία έχει;) δεν επισκιάζει  το μεγαλείο τους ούτε καν στα μάτια των “εχθρών”. Δύσκολο πράγμα, πιστέψτε με. Όμως, είναι τόσο το ταλέντο και άλλα τόσα τα “αυγά” του Διαμαντίδη, που σε οποιαδήποτε κερκίδα, το όνομα του τυγχάνει σεβασμού και αναγνώρισης. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο παράσημο για έναν αθλητή.

Βέβαια, ο Μητσάρας τα κέρδισε όλα αυτά με το σπαθί του. Και τον ιδρώτα του στο παρκέ. Τι να πρωτοθυμηθείς… Με το τσουβάλι τα ξεφορτώνει εδώ και χρόνια τα buzzer beater, σκοτώνοντας όποιον πάει να σηκώσει κεφάλι. Είτε με τη φανέλα της Εθνικής, είτε με τον Παναθηναϊκό. Και δεν ξέρω αν υπερβάλω, αλλά μου φαίνεται πως όσο τυχερός είναι ο Διαμαντίδης που συνάντησε τον “Ζοτς” στο δρόμο του, άλλο τόσο τυχερός είναι ο “Γκαστόνε” που πέτυχε το “Μήτσο”. Για να το κλείσω, όμως, χωρίς πολλά και περιττά λόγια, έχω την εντύπωση ότι το πόσο μεγάλος παίκτης είναι ο Διαμαντίδης αποδεικνύεται και από κάτι άλλο. Μιλάω για το κουβεντολόι που γίνεται σε αρκετές αντροπαρέες περί συγκρίσεως με τον μοναδικό Νίκο Γκάλη. Στην αρχή το θεώρησα μια πρόσκαιρη υπερβολή. Περνώντας ο καιρός, παραδέχθηκα ότι είχε μια βάση. Δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι ο Διαμαντίδης είναι καλύτερος από τον Νικ. Λέω ότι αν έπρεπε να συγκριθεί κάποιος μαζί του, τότε αυτός δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον “Μητσάρα”…

Διαβάστε ακόμα:
* Ο καλός ΠΑΟ και ο άγνωστος Ολυμπιακός

Keywords
Τυχαία Θέματα