Ματωμένη θάλασσα

Ο Μάρτιν Σουλτς, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είναι ένας από τους πολιτικούς που μου «πηγαίνουν». Είναι μετριοπαθής, χαμηλών τόνων και η πρώτη σκέψη που κάνω όταν μιλά, είναι: Να ένας ευρωπαϊστής!

Γράφει ο Αντώνης Φουρλής

Διαβάζοντας τη δήλωση που έκανε χθες, καθώς στην Ευρώπη ανατροφοδοτήθηκε η συζήτηση για το μεταναστευτικό με τα δύο απανωτά ναυάγια στα ανοιχτά των ιταλικών ακτών, αναθάρρησα. Ο Σουλτς δεν είπε κάτι τρομερό. Είπε: «Χρειαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε ριζικά, με πολιτική συνέπεια, τα αίτια της φυγής (των μεταναστών από τις πατρίδες τους) και χρειαζόμαστε

στην Ευρώπη ένα σύστημα νόμιμης μετανάστευσης. Ειδάλλως, δεν θα αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα.»

Η δήλωση του Σουλτς είναι εστιασμένη στο αυτονόητο. Η Ευρώπη πρέπει «να το πάρει αλλιώς» με το μεταναστευτικό. Γιατί τα χρόνια περνούν, έχουμε μείνει στα λόγια και η πραγματικότητα ξεπέρασε προ πολλού τα θεωρητικά σχήματα, περί «ευρωπαϊκών συνόρων» και «συμφωνιών επανεισδοχής», που είναι ασπιρίνες για έναν ασθενή, ο οποίος χρειάζεται επειγόντως χειρουργείο.

Η θάλασσα γέμισε πτώματα την περασμένη εβδομάδα, ανάμεσα στις ιταλικές ακτές και τη Μάλτα. Μέρα παρά μέρα, τα πρακτορεία μεταδίδουν για ένα νησάκι που το λένε «Λαμπεντούζα» και συμβολίζει την αποτυχία της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής την τελευταία δεκαετία...

Δεν παριστάνω τον προφήτη. Αλλά πάνε τρία χρόνια ακριβώς, από τότε που έγραφα εδώ στο Protagon, στις19 Οκτωβρίου 2010 σε ένα άρθρο υπό τον τίτλο «Πόσο απέχει ο Έβρος από το Πακιστάν;» τα αυτονόητα που τώρα ακούω από το στόμα του Σουλτς. «Τα θύματα από τις πλημμύρες που σάρωσαν το Πακιστάν (εν έτει 2010) είναι 21,8 εκατομμύρια. 8 εκατομμύρια έχουν ανάγκη άμεσης βοήθειας... Στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών κάνουν προβλέψεις για ένα μεταναστευτικό «τσουνάμι», που θα χτυπήσει την πόρτα μας τα αμέσως επόμενα χρόνια: 2 εκατομμύρια (!) άνθρωποι θα προσπαθήσουν να μπουν στην Ευρώπη περνώντας από την Ελλάδα, αν δεν δοθεί μεγάλη αναπτυξιακή βοήθεια στο Πακιστάν, ώστε να βρουν εκεί αυτές οι ψυχές ένα κομμάτι ψωμί.»

Τρία χρόνια αργότερα, διαβάζουμε με οργή μαρτυρικές καταθέσεις για τους εκβιασμούς, τα βασανιστήρια και την ωμή εκμετάλλευση Πακιστανών από τους Έλληνες νεοναζί. Α, ναι! Είναι αυτοί, οι ίδιοι Πακιστανοί που λέγαμε...

Η αλήθεια είναι πως ούτε εμείς οι ίδιοι πιστεύαμε τότε, ότι θα δούμε εκατομμύρια παράνομους μετανάστες να χτυπούν την πόρτα μας, τόσο γρήγορα. Τα βάζαμε με το κράτος μας, με την Αστυνομία, και αργότερα με Δημάρχους όπως ο Καμίνης και ο Μπουτάρης, που κάποιοι προσπάθησαν να τους βγάλουν τρελούς ή «νούμερα», επειδή προσπάθησαν να υπερασπιστούν την κοινή λογική.

Τον τελευταίο χρόνο οι αριθμοί των παράνομα εισερχομένων μεταναστών έχουν υποχωρήσει αισθητά. Ασφαλώς έπαιξε ρόλο η καλύτερη αστυνόμευση στον Έβρο με τον περίφημο «Τοίχο», που δυσκόλεψε πολύ τη χερσαία πρόσβαση, οδηγώντας τα καραβάνια στη θάλασσα, με αποτέλεσμα να μοιράζονται πλέον στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Κάπως έτσι – και σε συνδυασμό με τον πόλεμο στη Συρία – το ρεύμα περιορίστηκε εδώ, αλλά αυξήθηκε στην Ιταλία. Φυσικά, αυτή είναι μία συγκυριακή εξέλιξη. Όποιος δεν το βλέπει, απλώς αλληθωρίζει. Όπως ένα μικρό – ελπίζω μικρότερο πλέον – κομμάτι της κοινωνίας μας, που νόμισε πως βρήκε τη «λύση» στα μάτια τυφλωμένων χρυσαυγιτών.

Ανατρέχω σε ένα ακόμη κείμενο, που έγραψα στις 29 Οκτωβρίου 2010, με τον τίτλο «Τζαμί στην Αθήνα, παραμονές εκλογών;»

«Ζούμε σε μία παγκόσμια κοινωνία που αλλάζει, με τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμών, που θα αυξηθούν πιθανότατα. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα θελήσουν να αναζητήσουν την τύχη τους στον Δυτικό κόσμο – είτε το θέλουμε, είτε όχι. Θα ρωτήσουν κάποιοι: και ποιο νόημα έχει τότε να φυλάμε τα σύνορα και να ζητάμε τη συνδρομή της FRONTEX στο Αιγαίο και στον Έβρο; Η απάντηση είναι, ότι με αυτούς και άλλους τρόπους, θα προσπαθούμε να επιβραδύνουμε την αύξηση των λαθρομεταναστών και να συγκρατήσουμε τους αριθμούς (όσο γίνεται). Ουσιαστικά, να δώσουμε μία ευκαιρία στις ευρωπαϊκές κοινωνίες για να προετοιμάζονται καλύτερα και να αφομοιώνουν τις νέες πληθυσμιακές ομάδες... Στο μεταξύ, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες θα γερνούν. Η υπογεννητικότητα είναι κοινό πρόβλημα στην ΕΕ και τα εργατικά χέρια των μεταναστών θα τα χρειαζόμαστε. Οι περισσότεροι από αυτούς – και ειδικά τα πρώτα χρόνια της ενσωμάτωσής τους – ασκούν επαγγέλματα που οι Ευρωπαίοι δεν διεκδικούν και με αμοιβές που οι Ευρωπαίοι δεν δέχονται... Δεν υπάρχει κανένας απολύτως τρόπος να τους «στείλουμε πίσω», ακόμη και αν καταφύγουμε στα πιο βάρβαρα αστυνομικά μέτρα. Και οι συμφωνίες επανεισδοχής, ακόμη και αν εφαρμοστούν ιδανικά (που πολύ αμφιβάλω) δεν πρόκειται να λύσουν, παρά ένα μικρό μέρος του προβλήματος. Τελικά, υπάρχει μόνο ένας δρόμος: να αποδεχθούμε ότι θα ζήσουμε σε μία κοινωνία συνεχώς διαφοροποιούμενη και να προσπαθήσουμε να διασφαλίσουμε την αρμονική μας συμβίωση.

Πώς; η ζωή, ξέρετε, μας έχει δείξει ήδη τον δρόμο. Δείτε τι έγινε με τους Αλβανούς. Ήταν οι πρώτοι που πέρασαν μαζικά τα ελληνικά σύνορα. Πολλοί, για να γλιτώσουν από τον φόβο ενός καθεστώτος που τους ανάγκασε να ζήσουν επί δεκαετίες στο απόλυτο σκοτάδι. Άλλοι, απλώς αναζητώντας μία καλύτερη μοίρα. Και, δυστυχώς, μερικοί μόνο και μόνο για να συνεχίσουν την εγκληματική τους σταδιοδρομία, σε μία χώρα με πλουσιότερη «λεία». Τελικά, ξεχώρισαν γρήγορα οι Αλβανοί που θέλουν να ζήσουν ειρηνικά, να εργαστούν και να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία. Υπήρξε αρχικά ένα πρόχειρο νομοθετικό πλαίσιο, που αργότερα βελτιώθηκε. Όσοι είναι νομοταγείς, δουλεύουν και μαζεύουν ένσημα, μπορούν να πάρουν άδεια παραμονής και αργότερα την υπηκοότητα. Όσοι δεν θέλουν, μπορεί να ξεγλιστρούν για κάμποσο καιρό, αλλά τελικά καταλήγουν στις κλούβες, έπειτα από μία «επιχείρηση-σκούπα», ή σε έναν από τους χώρους υποδοχής παράνομων μεταναστών, ή στη φυλακή. Όσο πιο συστηματικά και αποτελεσματικά εφαρμόζεται αυτή η «συνταγή» από την ελληνική πολιτεία, τόσο λιγότεροι θα είναι οι «ανεπιθύμητοι» από τους καλοδεχούμενους μετανάστες. Εγώ γνωρίζω μερικούς από αυτούς. Όπως και εσείς. Είμαι βέβαιος.

Το διαβάσαμε στο protagon.gr

Keywords
Τυχαία Θέματα