Με σεβασμό στο Σύνταγμα

15:44 21/6/2013 - Πηγή: KoolNews

Πώς φτάσαμε ως εδώ; Σήμερα το πρωί η κυβέρνηση να μετρά ένα κόμμα λιγότερο και να διαθέτει ουσιώδη – αλλά όχι και καθοριστική – μείωση της κοινοβουλευτικής της στήριξης; Είτε θέλουν να το παραδεχθούν ορισμένοι είτε όχι και είτε πρόκειται για αιτία είτε για αφορμή, το γεγονός είναι αδιαμφισβήτητο: αν δεν είχε πέσει το «μαύρο», όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί. Το «μαύρο» ήταν ένα πολύ μεγάλο πολιτικό λάθος…

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Λένε κάποιοι «μα έπρεπε να διώξουμε 2.000 υπαλλήλους και ο Μανιτάκης δεν έκανε τίποτα»: ας το δεχθούμε λοιπόν: το Μέγαρο Μαξίμου έπρεπε να καλέσει

τον Μανιτάκη και να τον βάλει μπροστά στις ευθύνες του. Δημόσια, καθαρά, με συνεννόηση. Λένε οι ίδιοι ότι «δεν θα έκανε τίποτα και ο Κουβέλης θα τον στήριζε». Ωραία: ας μην έκανε. Ας γινόταν λοιπόν η κρίση επ’ αυτού του ζητήματος. Στην κυβέρνηση δεν επέλεξαν αυτή την κρίση, αλλά κατέφυγαν σε μία άλλη πολύ πιο βαθειά...

Αν χθες το βράδυ ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ Ευάγγελος Βενιζέλος είχε πράξει εκείνο που οι πάντες προεξοφλούσαν ότι θα πράξει, δηλαδή να ακολουθήσει τον Φώτη Κουβέλη στην απόφασή του για μία α ή β μορφή αποχώρησης από την κυβέρνηση (δεν την ξέρουμε ακόμα), τότε σήμερα το πρωί κυβέρνηση δεν θα υπήρχε. Ανεξάρτητα από κάθε τι άλλο, είτε συμφωνεί κανείς είτε όχι με την ασκούμενη πολιτική, είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο Βενιζέλος έκανε χθες μία μεγάλη υπέρβαση και, από την πλευρά της κυβέρνησης, έσωσε την παρτίδα, την οποία το Μαξίμου πήγε να χάσει μόνο του με την ακατανόητη αυταρχικότητα που κινήθηκε στο ζήτημα της ΕΡΤ.

Ηταν δε μία κίνηση στην οποία ο αυταρχισμός ανταγωνίζεται επάξια με την προχειρότητα: χωρίς ουσιαστικά σχέδιο για την επόμενη ημέρα, χωρίς πρόνοια για τα κονδύλια των αποζημιώσεων, χωρίς μελέτη για τις επιβαρύνσεις των ασφαλιστικών ταμείων, χωρίς καν την κατοχύρωση της νομικής δυνατότητας να γίνουν έτσι όλες αυτές οι απολύσεις – ακόμα και η Ευρωπαική Επιτροπή εξέφρασε επιφυλάξεις γι αυτό το σκέλος, για να μην θυμηθεί κανείς το τι έγινε διεθνώς με το ζήτημα του «μαύρου» που δεν έγινε από πουθενά δεκτό ως ουσιώδης υπαναχώρηση του ευρωπαικού κεκτημένου, με την αντίδραση να φτάνει ως και στο Συμβούλιο της Ευρώπης…

Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν ήταν μεταρρύθμιση, αλλά τσαπατσουλιά και παρωδία. Και δεν μπορεί να γίνει, ούτε θα γίνει, «μοντέλο» για τη συνέχεια. Αλλώστε, όλα αυτά, φάνηκαν στην πιο καθαρή όψη τους την ώρα που χθες το απόγευμα ο Πρωθυπουργός είχε δεχθεί να πάρει πίσω τους 2000 από τους εργαζομένους, ανεξάρτητα αν ο Κουβέλης δεν δέχθηκε το σχέδιο.

Είτε λοιπόν συμφωνεί κανείς είτε διαφωνεί, η κίνηση αυτή ήταν από πάνω μέχρι κάτω λανθασμένη. Και ήταν λανθασμένη, επειδή βασίστηκε στον πλήρη αυταρχισμό και στη λογική ενός επιπόλαιο αιφνιδιασμού. Και στοίχισε.

Η κυβέρνηση αυτή είναι πλέον κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, κάτι που, όπως φαίνεται, θα αποτυπωθεί και στη σύνθεσή της. Το αν μπορεί ή δεν μπορεί να προχωρήσει και για πόσο διάστημα, είναι σύνθετο να απαντηθεί. Ενα όμως είναι βέβαιο: ότι αν ακολουθηθεί ξανά η ίδια μέθοδος σε οτιδήποτε, δεν πρόκειται να αντέξει. Κάποιοι λοιπόν, ας καταλάβουν το λάθος τους κι ας κάνουν, επιτέλους, την αυτοκριτική τους: στο κάτω κάτω τους τιμά να το αναγνωρίσουν. Αλλά, ακόμα περισσότερο, τους τιμά το να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να «σώσουν» μια χώρα στην Ευρώπη, παραβιάζοντας βασικούς ευρωπαικούς και εσωτερικούς κανόνες δημοκρατίας και πολιτικού κεκτημένου για να το πετύχουν… Αν δεν το αντιληθφούν αυτό ούτε τώρα…

Το διαβάσαμε στο tovima.gr (21/06/2013)