Να φοβάμαι για τον Ολυμπιακό;

14:21 21/8/2012 - Πηγή: KoolNews

Έφαγα δύο νύχτες που θα μπορούσα να έχω πάει σε κανένα ταβερνάκι, σε καμιά θάλασσα, για να δω τον Ολυμπιακό. Μία με τη Σπόρτινγκ και μία με τη Νάπολη. Μετά το πρώτο ματς είχα πει θα στρώσει, που θα πάει. Μετά το δεύτερο κατάλαβα ότι στη μετά-Βαλβέρδε εποχή, θέλει μεγάλες προσαρμογές και υπομονή. Το κακό; Σκυλοβαρέθηκα να βλέπω την ομάδα μου.

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Αν θες

να κρίνεις νωρίς μια ομάδα κινδυνεύεις αργά ή γρήγορα να γίνεις ρόμπα. Στην  ουσία όλοι δεν εκτεθήκανε πέρσι τον Οκτώβριο με Νοέμβριο όταν κράζαμε τον μπασκετικό Ολυμπιακό; Όμως ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός αυτών των ημερών δεν βλέπεται και με έχουν ζώσει τα φίδια.  Για να εξηγηθώ. Είδα τη πιο βαρετή και αδιάφορη μπάλα που θα μπορούσε να παίξει μια ομάδα. Δεν ξέρω αν το σύστημα του Ζαρντίμ είναι το 4-3-3 ή το 4-2-2. Το σύστημα που είδα εγώ είναι το τρεις λαλούν και δύο χορεύουν. Ή το άλλο, το τυφλός τυφλόν οδήγαγε και οι δύο στο λάκκο πέσαν. Η ομάδα και στις δύο περιπτώσεις ήταν σαν να παίζει με λιγότερους παίκτες. Και η Σπόρτινγκ και η Νάπολη όταν αποφάσιζαν να πιέσουν αποδιάρθρωναν πλήρως τα αμυντικά συστήματα του Ολυμπιακού. Από την άλλη, μπροστά, καμιά φαντασία, κανένας συνδυασμός και ουσιαστικά καμία επιθετική απειλή.

Το κακό είναι ότι αυτή η ομάδα δείχνει να θέλει να αλλάξει ριζικά, σε σχέση με την ομάδα που βλέπαμε πέρσι. Αυτό δεν το καταλαβαίνω. Η ομάδες που θέλουν να έχουν συνέχεια στο παγκόσμιο χώρο παίζουν με το ίδιο σύστημα σχεδόν πάντα, έστω κι αν αλλάξει ο προπονητής. Προσαρμογές πάντα γίνονται και ο κάθε προπονητής έχει και 5 ιδέες διαφορετικές, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ανατρέπεται μια επιτυχημένη λογική.

Ο Ολυμπιακός φέτος σου δίνει την αίσθηση ότι από το παιχνίδι κατοχής του Βαλβέρδε, έχει περάσει στο παιχνίδι αποχής από τη μπάλα. Ακόμα και με μεγάλες ομάδες πέρσι ο Ολυμπιακός πίεζε ψηλά, στην άμυνα της αντιπάλου, έκλεβε μπάλες και είχε κατοχή σχεδόν πάντα πλειοψηφική. Φέτος, μαρκάρει πίσω από τη σέντρα και δεδομένης της αμυντικής αστάθειας, οι αντίπαλοι φτάνουν πολύ γρήγορα στην περιοχή και στον τερματοφύλακα. Είναι σαφές ότι οι Μέλμπεργκ και Αβραάμ είναι τεράστιες ελλείψεις. Αλλά το θέμα είναι ότι πέρσι η μπάλα έφτανε με κόπο σε αυτούς. Ο Φέισα, δεν ξέρω τι καλά λόγια έχουν πει για αυτόν οι ειδικοί, αλλά αυτό που βλέπουμε είναι ένα αργό πλάσμα που ξέρει μπαλίτσα, αλλά ούτε αμυντικό χαφ είναι, ούτε δυνατά μαρκάρει, ούτε άντερο δείχνει να έχει για αυτή τη θέση. Ο, επίσης αργός, Ορμπάιθ δείχνει μπροστά του πρύτανης του ποδοσφαίρου. Για τον Σιόβα, επίσης διαβάζω καλά λόγια, φαίνεται ότι ξέρει μπαλίτσα, μπορεί να κατεβάσει τη μπάλα, αλλά μου δίνει την εντύπωση ότι είναι βαρύς και σε κατασκευή και σε τρέξιμο, κάτι σαν νταλίκα scania-vabis. Δυνατός είναι, τσαμπουκάς είναι, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι γρήγορος σαν αμυντικός. Ο Χολέμπας, μετά τις τραγικές εμφανίσεις του με την Εθνική, συνεχίζει τις ακόμα χειρότερες με τον Ολυμπιακό. Εκεί φαίνεται πόσο λείπει ο Παπαδόπουλος, ο οποίος είναι ταχύτατος και πάντα βούλωνε γρήγορα τις τρύπες