Ο αδύνατος Μπένι και οι αβάσταχτες ειδήσεις

15:16 18/4/2012 - Πηγή: KoolNews

Ο Πέτρος Κωστόπουλος πέφτει στην “χρονοτρύπα” της ατέλειωτης πολιτικής μπουρδολογίας και βγάζει καπνούς από τα αυτιά για τις λίστες υποψηφίων, τις ειδήσεις και τον αδύνατο Μπένι.

Για παρά πολλούς λόγους, κυρίως προσωπικούς, απέφευγα τώρα τελευταία να βλέπω τα δελτία ειδήσεων. Όχι, δεν μου το συνέστησε ο γιατρός, αν και  ξέρω πολύ καλά, ότι ο τρελογιατρός μου (ναι ο shrink που λένε και οι Αμερικάνοι) θα με απέτρεπε. Χθες, λοιπόν,  περιμένοντας το ματς Μπάγερν-Ρεάλ προσπάθησα να ρίξω μια ματιά στις

ειδήσεις μιας και την είχα πέσει από νωρίς μπροστά στην τηλεόραση. Σε πέντε λεπτά είχα φύγει τρέχοντας. Καλά που δεν υπήρχαν και τίποτα άλλοι μέσα στο σπίτι – θα γινόμασταν Θύρα 7. 

Δεν ήταν οι παρουσιαστές ή οι σχολιαστές που με χαλούσαν, ούτε καν αυτό το δυσοίωνο πνεύμα που χαρακτηρίζει τις ειδήσεις. Άλλωστε, το δυσοίωνο το αδιέξοδο και το αρνητικό είναι αυτό που πουλάει. Το φρικαλέο, λοιπόν, ήταν άλλο. Οι ίδιες φάτσες, τα ίδια πρόσωπα πολιτικών να λένε και πάλι στα ίδια πράγματα σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς, ο Τσίπρας, η Αλέκα, εκεί το χαβά τους. Άκουγα τα ίδια πράγματα σαν να είχα πέσει σε “χρονοτρύπα”. Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι μαλακία τους πιάνει και δεν μπορούν να ξεκολλήσουν από τον εαυτό τους και τις κομματικές τους παρωπίδες , όταν μάλιστα η υπενθύμιση των όσων λένε και ξαναλένε, τους οδηγεί απλώς σε μια πτώση τύπου Ζαλόγγου.

Ειδικά όταν άκουσα τα ονόματα των υποψηφίων, τότε τα “έχασα” τελείως. Ο ένας είχε βάλει γιους, ανιψιούς και εγγόνια και ο άλλος ένα ΠΑΣΟΚ που θύμιζε τις χειρότερες μέρες της ιστορίας του. Αναρωτιέμαι καμιά φορά τι θέλουν να αποδείξουν οι αρχηγοί. Ότι πάμε με όλους, ότι είμαστε ενωμένοι; Μας πως είναι δυνατόν να πας πάλι με όλους μαζί, όταν ο κόσμος βλέπει τους μισούς και ξερνάει; Ποια αλλαγή έδειξε ο Βενιζέλος και ποια ο Σαμαράς  φτιάχνοντας αυτές τις λίστες της απελπισίας;

Βασικά, σε αυτές τις εκλογές υπάρχουν δύο ψήφοι. Η μία ψήφος είναι της “λογικής”. Ψηφίζεις κάποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα για να μην υπάρξει ακυβερνησία και γίνουμε ακόμα μεγαλύτερο μπουρδέλο. Σε κάποια φάση είχα ψηθεί με αυτή την άποψη. Τότε όμως είχα  κλειστή την τηλεόραση και δεν διάβαζα καθόλου εφημερίδες. Με το που επανήλθα στον πλανήτη Γη και άρχισα να παρακολουθώ την ειδησεογραφία, ήρθα στα συγκαλά μου. Και είδα το αυτονόητο. Ότι αυτοί που έκαναν τη χώρα ρημαδιό παρουσιάζονται τώρα σαν οι φορείς της λογικής. Ευχαριστώ, δεν θα πάρω…

Η άλλη ψήφος είναι του τίμιου “άει γαμήσου”. Εκεί πέρα από τα στάνταρ κόμματα της αριστεράς, εκτείνεται ένα μωσαϊκό νέων δυνάμεων που δεν έχει τίποτα να εκφράσει κάτι ουσιαστικό παρά μόνο να εκτοξεύσει αγνό, παρθένο λαϊκισμό συν την παραπάνω φράση. Οι “καινούριοι παίκτες” κατηγορούνται ότι δεν λένε τίποτα, ότι είναι επικίνδυνοι, ότι θα βάλουν τη χώρα σε χειρότερη περιδίνηση. Παρακαλώ; Τι χειρότερη, δηλαδή; Γιατί μπορούμε να ζήσουμε και να επιβιώσουμε με τα σημερινά δεδομένα; Μπορούν αυτοί που κυβερνούσαν να ξανακυνερβήσουν αλλιώς; Όχι, μην γελιέσ