Ο δρόμος του χρήματος

11:45 17/12/2011 - Πηγή: KoolNews

“Ο δρόμος του χρήματος” ή αλλιώς η φούσκα μίας “Wall Street”. Ένα οικονομικό θρίλερ, που προσπαθεί να πιάσει το νήμα από την αρχή μίας οικονομικής κρίσης.

Από τον Άρη Βουρβούλια

Τι παίζει με την ταινία
Στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τζ. Σι. Σαντόν (έγραψε και το σενάριο), μεταφερόμαστε στο πρόσφατο 2008 και λίγο πριν ξεσπάσει η παγκόσμια οικονομική καταιγίδα. Πρωταγωνιστής είναι μία κολοσσιαία τράπεζα επενδύσεων (μπορεί να μην ονομάζεται, αλλά φωτογραφίζεται ξεκάθαρα η Lehman Brothers), που αντικρίζει

την οικονομική πανωλεθρία και προσπαθεί να γλιτώσει λίγο πριν αυτή την παρασύρει στο διάβα μίας. Τα υψηλόβαθμα στελέχη μίας (Κέβιν Σπέισι, Ντέμι Μουρ, Σάιμον Μπέκερ, Πολ Μπέτανι) και ο πρόεδρος μίας εταιρείας (Τζέρεμι Άιρονς) καταστρώνουν τα πλάνα τακτικής μίας, ώστε να περισώσουν ότι μπορούν από την κατάρρευση του χρηματοοικονομικού συστήματος και εμείς ουσιαστικά παρακολουθούμε το 36ωρο, πριν αλλάξει ο (δυτικός) κόσμος έτσι όπως τον ξέραμε.

Ένα υποείδος ψυχολογικού θρίλερ (το οικονομικό θρίλερ), που θέτει αφενός έμμεσα ερωτήματα περί του νεοφιλελεύθερου τραπεζικού συστήματος, αφετέρου επιβεβαιώνει και το καινούργιο φετίχ μίας αμερικάνικης αυτό-αναφορικότητας, που οδήγησαν στο σύγχρονο “κραχ”. Μία φιλότιμη προσπάθεια απεικόνισης της οικονομικής πραγματικότητας αλλά μάλλον καταδικασμένη λόγω των δεδομένων που την πλαισιώνουν. Μέσα σε κινηματογραφικούς χρόνους, η ταινία “τρέχει” για να αναλύσει τα πολυδαίδαλα αίτια μίας οικονομικής φούσκας που έσκασε, ενώ την ίδια ώρα προσπαθεί να επικοινωνήσει τον ατομισμό και τον άκρατο ωφελιμισμό που γεννιέται όταν διακυβεύεται το χρήμα. Και όλα αυτά σε μία κάπως απλοϊκή γλώσσα, που θα επιτρέψει στον οποιοδήποτε θεατή να μπει στο κλίμα του φιλμ. Αναπόφευκτα, η ματιά του έργου καταλήγει σε μία -εκ των πραγμάτων- επιδερμική ανάλυση και απεικόνιση των ιστορικών γεγονότων, ενώ συγχρόνως η αφήγηση εξελίσσεται χωρίς ιδιαίτερο νεύρο και παλμό. Παρόλα αυτά είναι ένα δουλεμένο φιλμ, με εξαιρετικές ερμηνείες και αν μη τι άλλο είναι μία έντεχνη προσπάθεια ανάδειξης, μίας υπαρξιακής αυτοκριτικής.

Γιατί να την δεις
* Γιατί, η ταινία είναι εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα και άρα αποκτά και έναν ιστορικό χαρακτήρα. Όσο μακρινή κι ας μας φαίνεται η κατάρρευση της Lehman Brothers, ήταν, όπως και να το κάνουμε, η απαρχή στο ντόμινο των παγκόσμιων οικονομικών εξελίξεων. Το πρώτο σύμπτωμα θα λέγαμε.

* Γιατί, οι ερμηνείες, ειδικά των Κέβιν Σπέισι και Τζέρεμι Άιρονς, είναι καταπληκτικές. Επίσης πολύ καλοί είναι και οι υπόλοιποι, με ίσως μοναδική εξαίρεση την Ντέμι Μουρ, που δεν μπόρεσε να δώσει το κάτι παραπάνω (και αναρωτιέμαι γενικότερα κατά πόσον έχει να δώσει κάτι παραπάνω).

* Γιατί, από μία μεριά, έχει ένα -κάποιο- ενδιαφέρον να παρατηρείς μία αμερικάνική (ανεξάρτητη βέβαια) ταινία που στοχεύει με επικριτικές βλέψεις στον αμερικάνικο οικονομικό νεοφιλελευθερισμό.

Γιατί να μην τη δεις
Γιατί, θα ζαλίσεις περαιτέρω, το ήδη ταλαιπωρημένο μυαλό σου με κάτι που αντιμετωπίζεις καθη