Ο πόνος βιώνεται. Ο e-πόνος περιγράφεται

11:16 19/2/2016 - Πηγή: KoolNews

Είναι ιδιαιτέρως αμήχανο να βλέπεις τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να έχουν μεταβληθεί σ’ ένα τεράστιο e-εικονοστάσι και ακόμη πιο αμήχανο να βλέπεις ανθρώπους να τσακώνονται για τον «πρέποντα τρόπο» να θρηνείς κάποιον στο Facebook.

Γράφει ο Γιάννης Τσαούσης

Ως τα μοναδικά θηλαστικά με συναίσθηση της ματαιότητας της ύπαρξής μας, ξορκίζουμε τη σκέψη του θανάτου σε κάθε ευκαιρία. Ως ιδιαιτέρως συναισθηματικός λαός οι έλληνες, έχουμε την τάση να «συμμετέχουμε» (και) στον θάνατο του άλλου, σε μια ακούσια προσπάθεια

να σπρώξουμε τον δικό μας ακόμα μακρύτερα χρονικά. Αν έχετε δει νεκρική πομπή σε χωριό με μοιρολογίστρες, καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Με την ταχύτατη κλιμάκωση της ηλεκτρονικής μας αλληλεπίδρασης, η έκφραση του προσωπικού πένθους άρχισε να μεταλλάσσεται, να «ανοίγει». Άρχισε να δημοσιοποιείται πιο εύκολα, ούτως ειπείν. Επώνυμα, ανώνυμα ή ψευδώνυμα, οι λέξεις άρχισαν να ρέουν στις οθόνες. Ίσως γιατί είναι πιο εύκολες από τα λόγια, ίσως γιατί δεν μας πολυαφορούν, δεν «ακουμπάνε», ίσως γιατί η συχνότητα της online παρουσίας μας γέννησε μια νέα ηθική υποχρέωση να «τοποθετούμαστε σε αυτά τα συμβάντα».

Και το κάνουμε. Σε υπερβολικό βαθμό, πολλές φορές. Ο καθένας με τον τρόπο του και αναλόγως του δεσίματος που ένιωθε με κάθε εκλιπόντα, επιχειρεί να καταγράψει (και σε κάποιο βαθμό να μοιραστεί) τον πόνο του για την απώλεια. Μόνο που ο συγκεκριμένος πόνος δεν γράφεται, ούτε περιγράφεται. Δεν μπορείς να τον φωνάξεις, ούτε να επιβάλλεις την έντασή του στους «συνπενθούντες». Μόνο να τον βιώσεις μπορείς. Αν είσαι συγγενής ή οικείο πρόσωπο του θανόντος. Αν είσαι παραέξω απ’ αυτόν τον κύκλο, κάνεις μόνο ό,τι καταλαβαίνεις. Στην πραγματική σου ζωή. Γιατί στην εικονική σου ζωή αισθάνεσαι ότι στην περίπτωση αυτή (όπως και στη συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων) ένας μεγεθυντικός φακός ακολουθεί κάθε σου σχόλιο και άρα οι δικές σου οιμωγές πρέπει να ακουστούν δυνατότερα από των άλλων. Νιώθεις ότι οφείλεις να το διεκδικήσεις για τον εαυτό σου αυτό.

Περίεργο, αλλά συμβαίνει στην ευμετάβλητη ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Σαν να αισθάνεσαι ότι online οφείλεις να κουρελιαστείς λίγο παραπάνω. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οφείλεις να υπερασπιστείς και την τιμή του εκλιπόντος, αν τύχει. Είτε επιμένοντας ότι τον πήρε μαζί της η «γλωσσοφαγιά» και το «κακό μάτι», είτε επικρίνοντας όσους έχουν αντίθετη με τη δική σου άποψη ή δεν εκφράζουν τον «δέοντα σεβασμό στη μνήμη του νεκρού». Κάπου εκεί, το ίντερνετ μετατρέπεται ξανά στο γνωστό πεδίο διαμαχών και μπινελικίων «περί όνου σκιάς» και ο πόνος ο βουβός, ο πόνος ο αληθινός, θεριεύει μόνο στις καρδιές αυτών που πραγματικά πόνεσαν εξαρχής.

The post Ο πόνος βιώνεται. Ο e-πόνος περιγράφεται appeared first on KoolNews.