Οι γκρίζες ζώνες της Συμφωνίας

Η συμφωνία των Βρυξελλών, έτσι όπως μπορεί να την αντιληφθεί κανείς από την πρώτη κιόλας ανάγνωση, μόνο ως τιμητική για τα ευρωπαϊκά ιδεώδη μπορεί να εκληφθεί. Πέραν τούτου η συμφωνίας της Παρασκευής αφήνει πίσω της πολλά αναπάντητα ερωτήματα καθώς τόσο σε πρακτικό επίπεδο όσο και στο πεδίο της διαχείρισης τους προβλήματος, επιτρέπει κάθε λογής επιφυλάξεις ως προς το εάν μπορεί να διασφαλιστεί ένα τόσο φιλόδοξο σχέδιο με τόσους αστάθμητους παράγοντες.

Σύμφωνα λοιπόν με κοινό πλάνο ΕΕ-Τουρκίας από το βράδυ της Κυριακής και μετά, οι παράτυπα εισερχόμενοι στα ελληνικά

νησιά από τα τουρκικά παράλια θα πρέπει να επιστρέφουν εκεί (εκτός από όσους επιλέγουν να καταθέσουν αίτημα ασύλου στην Ελλάδα). Και για κάθε Σύρο που θα επιστρέφει, ένας πρόσφυγας από τους τουρκικούς καταυλισμούς θα γίνεται δεκτός από κάποια ευρωπαϊκή χώρα. Το να βρει αυτή η συμφωνία των Βρυξελών εφαρμογή στα νερά του Αιγαίου προυποθέτει τον συστηματικό και επαρκή έλεγχο των κυκλωμάτων της παράνομης διακίνησης από τις Τουρκικές Αρχές. Και αυτό είναι το πρώτο ερωτηματικό που έρχεται να θολώσει τους πανηγυρικούς τόνους των Ευρωπαίων ηγετών. Από εκεί και πέρα δεν είναι λίγοι αυτοί που κυριολεκτικά ανατριχιάζουν στο άκουσμα της «αναγνώρισης» της Τουρκίας ως «ασφαλούς χώρας» που σε θεωρητικό επίπεδο εξασφαλίζει πράγματι τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών που θα μείνουν στο έδαφός της. Η ΕΕ, δεσμεύεται στην τήρηση των βασικών κανόνων του διεθνούς δικαίου: όχι μαζικές επαναπροωθήσεις, ατομική εξέταση κάθε αιτήματος ασύλου, φροντίδα ώστε όσοι επιστρέφουν στην Τουρκία να τυγχάνουν μεταχείρισης συμβατής προς τα διεθνή νόμιμα. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να εγγυηθεί το τελευταίο. Και αυτό σε μια χρονική συγκυρία που το καθεστώς Ερντογάν επιδεικνύει το αυταρχικό του πρόσωπο απέναντι σε κάθε μορφή κριτικής στο εσωτερικό της χώρας του με καθημερινές παραβιάσεις δικαιωμάτων και ανελέητο κυνήγι του τύπου.

Όσον αφορά την Ελλάδα η συμφωνία της Παρασκευής δεν απαντά ξεκάθαρα για το μέλλον των ήδη εγκλωβισμένων προσφύγων και μεταναστών που μέχρι σήμερα φτάνουν τους 47 χιλιάδες μεταξύ των οποίων και οι «εγκλωβισμένοι» της Ειδομένης. Στο συγκεκριμένο ερώτημα δεν υπάρχει απάντηση μιας και η συμφωνία θέτει τον όρο της εθελοντικής συμμετοχής των 28 χωρών της ΕΕ στο περίφημο πρόγραμμα μετεγκατάστασης, αφήνοντας την Αθήνα μετέωρη και αναμένουσα την φιλευσπλαχνία όσων χωρών θελήσουν να ελαφρύνουν την Ελλάδα από το δυσανάλογο βάρος το οποίο έχει κληθεί να σηκώσει.

Με δεδομένο πως η χώρα μας δεν πρόκειται να «αδειάσει» στο άμεσο μέλλον είναι σίγουρο πως χωρίς την έμπρακτη υποστήριξη της ΕΕ, η διαμονή του όποιου αριθμού προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα θα είναι όχι απλά προβληματική αλλά επιπλέον θα μετατραπεί σε μια μόνιμη κατάσταση ανθρωπιστικής κρίσης που δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται αποκλειστικά από τα αποθέματα αλληλεγγύης της κοινωνίας. Στο ίδιο μήκος κύματος περιλαμβάνονται και οι αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού που υπό τις παρούσες συνθήκες δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην αποτελεσματική διεκπεραίωση των χιλιάδων αιτήσεων ασύλου που είναι βέβαιο ότι θα δέχεται από εδώ και πέρα.

The post Οι γκρίζες ζώνες της Συμφωνίας appeared first on KoolNews.

Keywords
Τυχαία Θέματα