Οι ιδανικοί τελικοί (αν περάσουν οι Χιτ)…

15:37 7/6/2012 - Πηγή: KoolNews

Τελικά όπως στην Ελλάδα, έτσι και στην Αμερική τα πυραυλοκίνητα τεκνά της Οκλαχόμα  κέρδισαν τα «παππούδια» του Σαν Αντόνιο και μάλιστα γυρίζοντας ένα 0-2. Μετά τις δύο πρώτες νίκες, οι Σαν Αντόνιο των Ντάνκαν, Πάρκερ και Τζινόμπιλι είχαν αντιμετωπιστεί από τον αμερικανικό Τύπο περίπου σαν ένα θαύμα. Είχαν κάνει την καλύτερη σεζόν, βγαίνοντας πρώτοι και μάλιστα χωρίς να χάσουν 14 κολλητά ματς. Όταν όμως ήρθαν απέναντι τους οι Θάντερ  άρχισαν να χάνουν λάδια.

Πραγματικά αυτά τα ματς μου θύμισαν λίγο (εντάξει, σε επίπεδο

σύγκρουσης παλιού με νέο) τα ματς του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό. Και παρότι μία ο Τζινόμπιλι και μία ο Πάρκερ έδειχναν να σώνουν την πατρίδα, τελικά όταν ο Ντουράντ και Γουέστμπουκ άρχισαν να ανεβάζουν στροφές συνεπικουρούμενοι από τον «Αγιατολάχ» Χάρντεν, το παραμύθι τελείωσε. Τι να πω, παρά μόνο ότι χάρηκα γιατί βαριέμαι το ευρωπαϊκό μπάσκετ του Σαν Αντόνιο.

Βασικά, το ζόρι το τραβάω με το Μαϊάμι που ήταν και η ομάδα που είχα διαλέξει. Έχω ένα περίεργο βίτσιο, που λέτε, είμαι πάντα με τις ομάδες στις οποίες είναι είτε προπονητής, είτε πρόεδρος ο μέγας Πατ Ράιλι. Τον γουστάρω με χίλια τον Πατ. Και αυτός πάει τους Έλληνες. Για χρόνια έσκαγε κάθε καλοκαίρι στη Μύκονο και την περνούσε ζάχαρη. Κάποτε μου έδειξε από κοντά και το περιβόητο δαχτυλίδι του με τα πέντε πρωταθλήματα. Με έπιασε ζαλάδα.

Μάλιστα, επειδή μου άρεσε πολύ, η γυναίκα μου, έφτιαξε μια κόπια και μου χάρισε ένα σαν του Πατ όταν κλείσαμε 10 χρόνια γάμου. Είπε η γυναίκα, «έσπασε ρεκόρ ο μαλάκας» ας του πάρω κάτι να το θυμάται. Λοιπόν, πίσω στο Μαϊάμι. Το παρεάκι του Λεμπρόν παίζει με την πλάτη στον τοίχο, αφού παρά το 2-0 δεν κατάφερε να καθαρίσει τη σειρά και τώρα έχει μπλέξει για τα καλά.

Ελπίζω να καταφέρουν και να πετάξουν έξω τους Σέλτικς. Όχι μόνο επειδή είμαι οπαδός των Χιτ, αλλά κυρίως γιατί θα δούμε πυραυλοκίνητους τελικούς, ίσως τους πιο εντυπωσιακούς που έχουμε δει εδώ και χρόνια. Σκεφτείτε τώρα μέσα στο παρκέ να «σκοτώνονται» τύποι σαν τον  Λεμπρόν Τζέιμς, τον Γουέιντ, τον Μπος, τον Ντουράντ, τον Γουέστμπρουκ, τον Χάρντεν. Κόλαση.  Τα ματς δεν θα γίνονται στο παρκέ, αλλά στον αέρα με τα ραντάρ ανοιχτά μπας και πιάσουν τα μαχητικά. Και φυσικά πάω στοίχημα (άλλωστε το λένε και οι Αμερικανοί) ότι αυτά τα ματς θα τα δει περισσότερος κόσμος λόγω του θεάματος αλλά και για να διαπιστώσει ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης στο ΝΒΑ. Τι καλύτερο; Μόνος στο σαλόνι, να βλέπεις αυτές τις ματσάρες με μια μπύρα στο χέρι. Έφηβος ξανά…

Διαβάστε ακόμα:

* Τέλος εποχής ή χαμένες προσδοκίες;

* Ήρθε (;) η ώρα του ΟΑΚΑ

* Ε, ήταν η ώρα του Σπανούλη