Όσα δεν αποτυπώνουν οι αριθμοί

11:10 7/3/2014 - Πηγή: KoolNews

Τη χρεοκοπία της Ουκρανίας αναμένουν οι διεθνείς παρατηρητές. Ένα ζήτημα που κάνει αίσθηση σε μας, χώρα επί μακρόν στο χείλος της χρεοκοπίας. Αν δεν παρέμβουν ο διεθνείς πιστωτές, λένε, η ουκρανική οικονομία θα λυγίσει. Θα αφεθεί η χώρα, από Ρωσία και Ευρώπη, στη ραγδαία οικονομική εξασθένηση, με συνέπειες γι’ αυτές; Η Γερμανία είναι, μετά τη Ρωσία, ο σημαντικότερος οικονομικός

εταίρος της σπαρασσόμενης χώρας, 500 γερμανικές εταιρείες δραστηριοποιούνται σ’ αυτήν.

Γράφει η Τασούλα Καραϊσκάκη

Η Ουκρανία είχε χρεοκοπήσει και το 1998 (μέσα στην τριετία 1998-2000 είχε αναδιαρθρώσει τέσσερις φορές το χρέος της). Και δεν ήταν βέβαια η μόνη. Από το 1983 έως το 2010 (Moody’s) άλλες 16 χώρες χρειάστηκε να κηρύξουν, κάποιες περισσότερες από μία φορές, στάση πληρωμών - Τζαμάικα (2010), Ισλανδία (2008), Μπελίζ (2005), Δομινικανή Δημοκρατία (2005), Ουρουγουάη (2003), Μολδαβία (2002), Αργεντινή (2001), Ακτή Ελεφαντοστού (2000), Πακιστάν (1999), Ισημερινός (1999 και 2008), Ρωσία (1998), Βενεζουέλα (1998), Γρενάδα, Σεϊχέλες, Καμερούν, Νικαράγουα...

Η οικονομική ιστορία είναι γεμάτη από περιπτώσεις κρατικών χρεοκοπιών. Από το 1824 έως το 2010 καταγράφηκαν 287 επίσημες χρεοκοπίες από 110 κράτη, δηλαδή, κατά μέσο όρο κάθε κράτος έχει χρεοκοπήσει τουλάχιστον δύο φορές. (Η Ελλάδα έχει κηρύξει -επισήμως πτώχευση τέσσερις φορές - 1827, 1843, 1893, 1932). Από την εποχή που το ΔΝΤ ανέλαβε την οικονομική στήριξη χωρών (Μάρτιος 1947), οι διεθνείς τραπεζικοί κύκλοι πίστεψαν ότι οι κρατικές χρεοκοπίες αποτελούσαν πλέον παρελθόν. Όμως έκαναν λάθος, καθώς αρκετές από τις χώρες που δέχθηκαν τη βοήθεια του ΔΝΤ, εντέλει χρεοκόπησαν.

Από την πτώχευση μιας χώρας χάνουν οι δανειστές της (στην περίπτωση της Αργεντινής οι πιστωτές έχασαν το 75% των απαιτήσεών τους), το ίδιο το κράτος (χάνει τη αξιοπιστία του, αποκλείεται από τις διεθνείς χρηματοοικονομικές αγορές για 4-5 χρόνια, μειώνονται οι εμπορικές συναλλαγές, το τραπεζικό σύστημα πλήττεται) και οι πολίτες του καθώς ακολουθεί μια εκτεταμένη οικονομική κρίση, οι αποταμιεύσεις τους μειώνονται, η ανεργία καλπάζει, οι κοινωνικές παροχές εκμηδενίζονται. Οι κυβερνήσεις δείχνουν απρόθυμες να κηρύξουν χρεοστάσιο για όλους τους παραπάνω λόγους, αλλά και για έναν επιπλέον. Μετά τη χρεοκοπία συνήθως καταρρέουν και δεν επανεκλέγονται. Η απειλή αυτή έχει το θετικό ότι ωθεί τις κυβερνήσεις να φροντίζουν ώστε η χώρα να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της και να διατηρεί το χρέος σε ανεκτά επίπεδα, αλλά και το αρνητικό της ανάληψης - ενίοτε- ενός μεγάλου οικονομικού και εθνικού ρίσκου. Μια χρεοκοπία περνάει και ξεχνιέται -και από τις διεθνείς αγορές- αλλά τίποτε δεν διασφαλίζει ότι δεν θα ξανασυμβεί. Λίγες πληγές, πολλές πληγές, διαρκείς πληγές...

Η κρίση στην Ουκρανία κάπως θα λήξει, η απειλή της ελληνικής χρεοκοπίας έχει πια απομακρυνθεί. Όμως οι κρατικές χρεοκοπίες θα συνεχίσουν να αποτελούν ένα οδυνηρό ενδεχόμενο παρά τα μέτρα των διεθνών οργάνων, όπως και οι τραγικές ανθρώπινες περιπέτειες της εξαθλίωσης, της απώλειας, των αδιεξόδων, που δεν αποτυπώνουν οι αριθμοί.

Το διαβάσαμε στην Καθημερινή

Φωτογραφία: Eurokinissi