Πέτρος Κωστόπουλος: Οι ταινίες της ζωής μου (μέρος πρώτο)

18:11 8/10/2014 - Πηγή: KoolNews

Ο Πέτρος Κωστόπουλος επιλέγει τις ταινίες που άφησαν εποχή και ο καθένας μας οφείλει να δει έστω μία φορά στη ζωή του. Πολυβραβευμένοι ηθοποιοί, τεράστιες παραγωγές και σενάρια που εμπνέουν ακόμα και σήμερα, σίγουρα δεν θα άφηναν κανέναν θεατή ασυγκίνητο.

Ocean’s 11 (Η Συμμορία των 11) – 1960, σκ Λιούις Μαϊλστόουν

Συγνώμη Τζορτζ, Μπραντ, Ματ και η υπόλοιπη αγαπημένη μου παρέα αλλά επειδή ο παλιός είν’ αλλιώς, σαράντα χρόνια πριν από σας, ο Φρανκ Σινάτρα, ο Ντιν

Μάρτιν και ο Σάμι Ντέιβις είχαν κάνει τα ίδια κόλπα με σας, είχαν περισσότερη πλάκα, πιο καλοραμμένο στιλ, και το σημαντικότερο, μια γυναίκα , την Άντζι Ντίκινσον που μπροστά της η Τζούλια Ρόμπερτς, μοιάζει με σερβιτόρα στη Χαλκίδα. Κοιτάξτε το, ήταν η επιτομή του styling και του cool.

The Blues Brothers (Οι Ατσίδες με τα Μπλε)– 1980, σκ.Τζον Λάντις

Ξεπερνάω τον σκόπελο του πιο γελοίου ελληνικού τίτλου που δόθηκε ποτέ σε ταινία, θεωρώντας καλόπιστα ότι ο μεταφραστής α) στη ζωή του άκουγε μόνο τσάμικα, οπότε λογικό το παλικάρι να μην ξέρει τι είναι τα blues και β) πάσχει από αχρωματοψία. Και μένω στο γεγονός του ότι ποτέ άλλοτε, ένα κατά κύριο λόγο gay και γυναικείο σπορ όπως το είδος του μιούζικαλ, δεν πρόκειται να ξαναγίνει τόσο μα τόσο αποκλειστικά και απολαυστικά για άντρες κανιβάλους.

Lock, Stock and two smoking Barrels (Δυο καπνισμένες Κάνες) 1998,σκ. ΓκάιΡίτσι

Αφ’ ενός μία από τις πιο αλήτικες, μεθυσμένες και διασκεδαστικές βίαιες φάρσες που αναδύθηκαν ποτέ μέσα από την κάπνα μιας λονδρέζικης παμπ. Κι αφ’ ετέρου, τρανό παράδειγμα του πώς μπορεί να σε ευνουχίσει μια γυναίκα, εφ’ όσον για τα επόμενα οχτώ χρόνια που ο σκηνοθέτης Γκάι Ρίτσι παντρεύτηκε τη Μαντόνα, δεν μπόρεσε να ξανακάνει μια ταινία της προκοπής, μέχρι τη στιγμή που τη χώρισε και γύρισε το «Σέρλοκ Χολμς».

Apocalypse Now (Αποκάλυψη τώρα) – 1979, σκ. Φράνσις Φορντ Κόπολα

Πόσους άντρες μπορεί να σαλτάρει στο γύρισμα της μια ταινία, που στην «Καρδιά του Σκότους» της όπως ονομάζεται το βιβλίο του Τζόζεφ Κόνραντ από το οποίο παίρνει τη βασική της ιδέα και την τοποθετεί στον πόλεμο του Βιετνάμ, βρίσκεται μια από τις πιο σαλταρισμένες ερμηνείες όλης της καριέρας του Μάρλον Μπράντο και όλου του σινεμά γενικότερα; Καθ’ όλου τυχαία, η μοναδική αξιομνημόνευτη γυναικεία παρουσία στην "Αποκάλυψη" είναι η σκηνή της "απόβασης" των Playboy bunnies.

Reservoir Dogs – 1992, σκ. Κουέντιν Ταραντίνο

Αν νομίζεις πως μία κουβέντα γύρω από τη Μαντόνα, αφορά μόνο γκόμενες και αδερφές, τότε σίγουρα δεν έχεις δει τη σκηνή που τα μέλη της συμμορίας αναλύουν το γιατί οι στίχοι του «Like a virgin» είναι μια μεταφορά για μια γκόμενα που της αρέσουν τα μεγάλα τσουτσούνια, αλλά κατά βάθος είναι ευάλωτη.

Goodfellas (Τα καλά Παιδιά) – 1990, σκ. ΜάρτινΣκορσέζε

Εγκληματικά αντρικές η αντρικά εγκληματικές ιστορίες φιλίας, προδοσίας, εγκλήματος, ανόδου και ελεύθερης πτώσης. Γιατί όλοι μας κατά βάθος κρύβουμε έναν παντρεμένο μικροαστό μέσα μας, που ακόμα και μετά μια ολόκληρη καριέρα αίματος, καταλαβαίνουμε ότι από τη στιγμή που παντρευτήκαμε, το όνειρό της γυναίκας ήταν να μας κλείσει σε σπίτι στα προάστια, με μοναδική διέξοδο τα σαββατοκύριακα του μπάρμπεκιου.

The Godfather (Ο Νονός) – 1972, σκ. Φράνσις Φορντ Κόπολα

Η αντρική απάντηση στο γυναικείο εθισμό με τη σαπουνόπερα, κρατάει σαν δεύτερο υποκοριστικό την όπερα (ώστε να μην χάσουμε εντελώς τις γέφυρες επαφής) και αντικαθιστά το σαπούνι με μαφιόζικο αιματοβαμμένο saga, όρκους αφοσίωσης και τιμής, έγκλημα χωρίς τιμωρία, σικελιάνικη κουζίνα και Μάρλον Μπράντο με Αλ Πατσίνο σε μια οικογένεια, που τηρεί με ευλάβεια τις παραδόσεις και την αρσενική πρωτοκαθεδρία. Ή όπως το θέτει το πρωτοπαλλήκαρο του Κορλεόνε Λούκα Μπράζι «είναι μεγάλη μου τιμή που με καλέσατε στο γάμο της κόρης σας. Είμαι ευγνώμων και εύχομαι το πρώτο της παιδί να είναι σερνικό».

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο ToraTora.gr

The post Πέτρος Κωστόπουλος: Οι ταινίες της ζωής μου (μέρος πρώτο) appeared first on KoolNews.