Ποια είναι η Μονή Εσφιγμένου με τους μοναχούς-ταλιμπάν που δε φεύγουν από εκεί

14:13 29/7/2013 - Πηγή: KoolNews

Η Μονή Εσφιγμένου έρχεται κάθε τόσο στην επιφάνεια από τις ηρωικές προσπάθειες των μοναχών της να αποκρούσουν κάθε προσπάθεια της Πολιτείας να τους εκδιώξει από εκεί. Γιατί όμως επιχειρείται η εκδίωξη; Γιατί οι μοναχοί «θεωρούνται» σχισματικοί; Ποια η ιστορία της;

Στη 18η ιεραρχία των αγιορείτικων μονών ανήκει η Μονή Εσφιγμένου, που είναι παραθαλάσσια και βρίσκεται βορειοανατολικά της Αθωνικής χερσονήσου.Οι ιστορικές πηγές μαρτυρούν την ύπαρξη ιεράς μόνης με το όνομα αυτό ήδη από το δέκατο αιώνα μ.Χ. Κι ενώ η παράδοση θέλει

την εν λόγω μονή να ιδρύθηκε από την αυτοκράτειρα Πουλχερία (408- 450 μ. Χ), οι ιστορικοί συμφωνούν στο ότι τον 14ο αιώνα επισημοποιήθηκε η ύπαρξη μοναστηριού στη συγκεκριμένη περιοχή με αυτό το όνομα, με ηγούμενο μάλιστα το Γρηγόριο Παλαμά. Σε αυτό το μοναστήρι επίσης έζησε για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα ο Πατριάρχης Αθανάσιος Α'.

Αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα ιστορικό μνημείο, το οποίο έχει ερημωθεί πολλές φορές από πειρατικές επιδρομές, κυρίως εκ των Αγαρηνών, αλλά απέκτησε σημαντική δύναμη μετά τον 18ο αιώνα. Το καθολικό κτίστηκε το 1810 μ.Χ σε θέση παλαιότερου ναού που κατεδαφίστηκε, ενώ η αγιογράφηση έγινε από τους Γαλατσάνους ζωγράφους το 1811 και το 1812 μΧ.

Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 μάλιστα, η Μονή Εσφιγμένου κατελήφθη από τους Τούρκους, οι οποίοι και προκάλεσαν πολύ μεγάλη καταστροφή, εκτελώντας μεγάλο μέρος της αδελφότητας, λεηλατώντας και προκαλώντας πολλές υλικές ζημιές.

Μετά την αποκατάσταση των υλικών ζημιών που υπέστη κατά τη διάρκεια εκείνων των χρόνων, η Μονή Εσφιγμένου μετατράπηκε σε μουσείο στο οποίο φυλάχτηκαν πολλά βυζαντινά και μεταβυζαντινά κειμήλια, εικόνες, σπάνια χειρόγραφα και πολλά άλλα. Το πιο σημαντικό κειμήλιο για τον Ελληνισμό και την ορθοδοξία είναι η ψηφιδωτή εικόνα του Ιησού.

Εδώ και χρόνια η Μονή Εσφιγμένου βρίσκεται υπό κατάληψη από μοναχούς οι οποίοι δεν αποδέχθηκαν την προσέγγιση που έκανε ο Πατριάρχης Αθηναγόρας με τον Πάπα Παύλο τον ΣΤ’στην Ιερουσαλήμ το 1964,. Η προσέγγιση οδήγησε στην αμοιβαία άρση των αναθεμάτων που είχαν χωρίσει τους ορθόδοξους και ρωμαιοκαθολικούς Χριστιανούς από το Σχίσμα του 1054. Αυτή η συμβολική χειρονομία άνοιξε τη δυνατότητα του αυθεντικού διαλόγου μεταξύ των Ορθόδοξων και Ρωμαιοκαθολικών για πρώτη φορά μετά από αιώνες. Ωστόσο η κίνηση αυτή δεν άρεσε στην μοναχούς στην Μονή Εσφιγμένου.

Ο Ηγούμενος της Μονής, κ. Μεθόδιος, εν έτει 2009 σε συνέντευξή του στο elora.gr, απαντώντας στην ερώτηση: «Πώς άρχισε η αντιπαλότητα με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και ποιες ήταν οι αιτίες», είπε:

«Η ιστορία έχει αρχίσει από το 1972. Βλέποντας τότε την απόκλιση του Πατριάρχη Αθηναγόρα από την Ορθόδοξη Πίστη των Πατέρων μας, ο τότε γέροντας της Μονής Εσφιγμένου Αθανάσιος έκοψε το μνημόσυνο και την επικοινωνία μ’ αυτούς που μνημόνευαν τον Πατριάρχη. Σαν πρώτο μέτρο, η Ιερά Κοινότητα με έγγραφο έδιωξε τον αντιπρόσωπο της Μονής. Σύμφωνα όμως με τον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Όρους δεν επιτρέπεται ο διωγμός ενός εκπροσώπου πέρα από τους έξι μήνες και για λόγους θρησκευτικούς. Μετά τους έξι μήνες, αυτοδικαίως επανέρχεται στη θέση του. Αυτό δεν έγινε ποτέ, παρ’ ότι πολλές φορές είπαμε να επιστρέψουμε στη θέση μας, αυτοί μας λένε ότι αν δεν υποχωρήσετε δεν πρόκειται να επιστρέψετε.

Το 1974 μας είχαν κλείσει επί έξι μήνες μέσα στη Μονή και δεν μπορούσαμε ούτε στην πόρτα να βγούμε, ούτε τηλέφωνα, ούτε επικοινωνία, ό,τι μπορείς να φανταστείς! Πέρασε όμως αυτό σιγά – σιγά, μετά κοιμήθηκε ο γέροντας Αθανάσιος, ήρθε ο γέροντας Ευθύμιος, αλλά συνεχίστηκε η ίδια ιστορία, ο ίδιος διωγμός. Το 1999 κοιμήθηκε ο γέροντας Ευθύμιος και κατόπιν συμφωνίας - και σύμφωνα με το Καταστατικό - ψήφισαν 40 μοναχοί και οι 38 ψήφισαν εμένα για Ηγούμενο. Στείλαμε όλα τα έγγραφα που απαιτεί η Κοινότητα για να τα διαβιβάσει στο Πατριαρχείο, αλλά η Κοινότητα δεν τα έστειλε ποτέ στο Πατριαρχείο. Από τότε που ανέλαβα σαν Ηγούμενος, άρχισε ο πιο σκληρός διωγμός, κόπηκαν τα πάντα».

Παράλληλα σχολίασε «Δεν μπορώ να προδικάσω τι θα γίνει εκείνη τη στιγμή. Τι θα γίνει, μόνον ο Θεός το ξέρει. Εμείς έχουμε πάρει την απόφασή μας, όταν λέμε Ορθοδοξία ή Θάνατος, το εννοούμε…! Έχουμε πάρει την απόφασή μας και μόνο ο Θάνατος μπορεί να μας βγάλει από την Μονή! Όταν γινόμαστε μοναχοί, υποσχόμαστε στον Θεό ότι θα μείνουμε στην Μονή μέχρι να πεθάνουμε», καλούμενος να απαντήσει στο τι θα γίνει εάν επιχειρηθεί η βίαιη εκδίωξή τους.

Για τους σχισματικούς ο Επίσκοπος Μαραθώνος Φώτιος έγραψε το 2005: «Το ζητούμενο είναι η κοινωνία με τον Χριστό και όχι με ανθρώπινους θεσμούς. Ο Θεός να βάλει το χέρι του να επιστρέψουν οι πεπλανημένοι αδελφοί στην Εκκλησία και να πάψουν να πλανούν και άλλους στο σχίσμα, πιθανόν δυσαρεστημένους, σχολαστικούς ή πιστούς και καλοπροαίρετους... Ας επιστρέψουν εκείνοι στον Χριστό, που έθεσαν την ανθρώπινη τους μοντέρνα Εκκλησία του Βαρθολομαίου υπεράνω της Εκκλησίας του Χριστού και των Αγίων Πατέρων».

Το 2002 εξελέγη από την Ιερά Κοινότητα μια νέα αδελφότητα για να επανδρώσει το μοναστήρι, αλλά ακόμη δεν μπορεί να εισέλθει σ' αυτό, λόγω της συνεχιζόμενης κατάληψης, και εγκαταβιεί προσωρινά στις Καρυές. Οι συνεχιζόμενες διαμάχες κι εντάσεις οδήγησαν στα σημερινά επεισόδια με την είσοδο των ΜΑΤ στη Μονή.