Στο μυαλό ενός ψηφοφόρου του ΣΥΡΙΖΑ – Πώς νιώθει ένα χρόνο μετά

10:44 25/1/2016 - Πηγή: KoolNews

Η σχέση μου με τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με κάθε άλλη σχέση που κάνει μια γυναίκα με έναν άντρα.

Απογοητευμένη από τους πρώην μου, έχοντας φάει την μια σφαλιάρα πίσω από την άλλη, αφού στις σχέσεις που είχαν προηγηθεί εγώ ήμουν αυτή που έδινα τα πάντα κι εκείνοι έμεναν στις υποσχέσεις, στράφηκα στο νέο γοητευτικό και γλυκό άντρα που έδειχνε να είναι διαφορετικός.

Της Ευγενίας Κουντούρη

Είχα ανάγκη να πιστέψω στα

όμορφα λόγια. Ήθελα το παραμύθι όπου ο πρίγκιπας εμφανίζεται στο άσπρο άλογο, σκοτώνει τα θηρία και σώζει την όμορφη πριγκίπισσα με την υπόσχεση πως θα είναι πάντα δίπλα της και θα την στηρίζει.

Αν και οι προηγούμενες σχέσεις και η απογοήτευση μου από αυτές με είχε κάνει λίγο πιο καχύποπτη, κατά βάθος παρέμενα ρομαντική και λίγο αφελής. «Δεν μπορεί» έλεγα «θα υπάρχει κι ένας άντρας που δεν θα έχει στο μυαλό του απλά να με βάλει από κάτω και μετά να βγει για ποτάκι με τους φίλους του. Θα υπάρχει κι ένας άντρας που θα ενδιαφέρεται για τον … ψυχικό μου κόσμο. Για τις ανησυχίες μου, για τους φόβους, για τα όνειρα που έχω».

Κάπως έτσι λοιπόν στράφηκα στον ΣΥΡΙΖΑ. Με την ελπίδα πως ο συγκεκριμένος «κύριος» θα βάλει και λίγο συναίσθημα στην όλη κατάσταση. Μην νομίζεται πως είχα αυταπάτες και πίστευα πως θα με πάει από την πρώτη μέρα στην μάνα του και θα κινήσει γη και ουρανό για να με κάνει ευτυχισμένη.

Δεν περίμενα το «θαύμα», θα συμβιβαζόμουν απλά και μόνο με το να μου δείξει σεβασμό. Θα ήμουν ευχαριστημένη με το να δω την προσπάθεια στα μάτια του. Ας ήταν τουλάχιστον ειλικρινής. Μπορεί στην αρχή, όταν πρωτογνωριστήκαμε και προσπαθούσε ακόμα να με «ρίξει» να μου έταζε λαγούς με πετραχήλια και να φώναζε πως με λατρεύει και θα τα βάλει με Θεούς και δαίμονες για να με κάνει ευτυχισμένη, όμως ποτέ δεν πίστεψα πως θα φτάσει στα άκρα για μένα.

Θα ήμουν ευχαριστημένη με λίγα και απλά πράγματα, όπως για παράδειγμα με το να λέει την αλήθεια όταν με κοιτάει στα μάτια.

Και μετά ήρθε, για μία ακόμη φορά, η απότομη προσγείωση. Οι «εχθροί», τους οποίους θα πολεμούσε για χάρη μου έγιναν φίλοι στους οποίος μάλιστα επέτρεψε να μου πιάσουν λίγο και το μπουτάκι.
Οι υποσχέσεις που μου είχε δώσει πριν του κάτσω έμειναν υποσχέσεις και το χειρότερο όλων είναι πως εξακολουθεί να πιστεύει πως είμαι τόσο ηλίθια, ή τόσο απελπισμένη που θα συνεχίσω να πιστεύω στα παραμύθια του.

Είμαστε έναν χρόνο μαζί κι όταν με ρωτάνε οι φίλες μου για εκείνον ντρέπομαι να ομολογήσω πως για μία ακόμη φορά έπεσα θύμα της δικής μου φαντασίας και πίστεψα στα λόγια τα μεγάλα. Παίρνω ένα ύφος, δήθεν αδιάφορο και λέω «έλα μωρέ, σιγά δεν είναι πως την πάτησα μαζί του κιόλας». Η αλήθεια είναι όμως πως η δική του προδοσία με πλήγωσε περισσότερο από τις προηγούμενες.

Γιατί εκείνος έμοιαζε να είναι η τελευταία μου ελπίδα. Γιατί τους προηγούμενους γκόμενους τους είχαν φέρει στη ζωή μου οι γονείς μου και ήθελα απεγνωσμένα να δείξω πως η δική μου κρίση ήταν καλύτερη. Γιατί είχα τόσο μεγάλη ανάγκη να πιστέψω πως δεν είναι όλοι ίδιοι. Να μπορώ να ελπίζω σε κάτι καλύτερο.

Όλα τα γουρούνια όμως την ίδια μούρη έχουν. Σωστά; Μου το έλεγε η κακομοίρα η μάνα μου και δεν τη πίστευα.

The post Στο μυαλό ενός ψηφοφόρου του ΣΥΡΙΖΑ – Πώς νιώθει ένα χρόνο μετά appeared first on KoolNews.