Συριζαίικο χιουμοράκι

Ακούστηκαν πράγματι πολλές χοντράδες αυτό το τριήμερο στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Πρώτα απ’ όλα, από τους αρχηγούς των δύο μεγάλων κομμάτων (ο αρχηγός του μικρού ΠΑΣΟΚ, αντίθετα, υπήρξε άλλη μια φορά άψογος). Ύστερα, από αρκετούς βουλευτές (με κορυφαία τριάδα τον Αδωνι, τον Παναγούλη και τον Σκανδαλίδη). Πολλοί μιλούν για τη χειρότερη εικόνα του Κοινοβουλίου από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Το πρώτο βραβείο κακογουστιάς, πάντως, πρέπει να απονεμηθεί – κατά την άποψή μου – στον Αλέξη Τσίπρα

γι' αυτό που είπε απευθυνόμενος στον Πρωθυπουργό: «Πήρατε στις πλάτες σας τον Βενιζέλο. Βαρύ το φορτίο. Πως αισθάνεστε;»

Γράφει ο Μιχάλης Μίτσιου

Δεν ξέρω αν και πόσοι βουλευτές γέλασαν με το συριζαίικο χιουμοράκι. Ξέρω πως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης όφειλε να ζητήσει συγγνώμη για την απρέπειά του και, αν περιλαμβανόταν στο κείμενο που διάβαζε, να απολύσει τον λογογράφο του. Όχι γιατί το επιτάσσουν οι φανατικοί της πολιτικής ορθότητας. Αλλά γιατί είναι θέμα πολιτισμού, κάτι που για την Αριστερά – την πραγματική Αριστερά – ήταν κάποτε πολύ σημαντικό. Και επειδή έχι και η κουβέντα του καφενείου τα όριά της. Μπορείς να επιτεθείς στον αντίπαλό σου για τις θέσεις του. Μπορείς να τον κατηγορήσεις για άγνοια, για αυταρχισμό ή για αλαζονεία. Δεν μπορείς όμως να σχολιάσεις τη σωματική του διάπλαση. Με το συμπάθιο, αλλά αυτό είναι πολιτική κακοήθεια. Ο άνθρωπος που θέλει να γίνει αύριο πρωθυπουργός όφειλε να το γνωρίζει.

Εκτός και αν το έκανε σκοπίμως. Αν έκλεισε με τον τρόπο αυτό το μάτι σε ένα κομμάτι των μικροαστών που φλερτάρει. Αν έκρινε ότι με αυτού του είδους το «χιούμορ» μπορεί να ψαρέψει καμία ψήφο. Παραπάνω. Στην περίπτωση αυτή, έχω να του προτείνω πολλά πεδία δόξης. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να πετάξει κανένα ανάλογο καλαμπούρι για τους γκέι. Πήγα το Σάββατο στη «Ζωή της Αντέλ» και όταν ήλθε η ώρα των λεσβιακών σκηνών (που παρεμπιπτόντως είναι υπέροχες), οι μισοί από τους γύρω μου άρχισαν να χαχανίζουν και οι άλλοι μισοί να βρίζουν. Ένας σηκώθηκε και έφυγε. Μου είπαν ότι σε άλλον κινηματογράφο, όπου σύχναζαν μάλιστα σινεφίλ, το κοινό μοιράστηκε στα δύο: οι μισοί αποδοκίμαζαν τα κορίτσια και οι άλλοι μισοί αυτούς που τα αποδοκίμαζαν. Υπάρχει λοιπόν μια δεξαμενή άντλησης ψήφων. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει δώσει άλλωστε το παράδειγμα σε εκείνο τον διάλογο με τον Νικήτα Κακλαμάνη στην τηλεόραση. «Είμαι ιδιαιτέρως ευγενής προς τις κυρίες», της είπε σε μια στιγμή εκείνος. «Κι εγώ», του απάντησε εκείνη ξερά.

Υπάρχει και και μια άλλη περίπτωση: ο Αλέξης να μην κατάλαβε καν γιατί ήταν προσβλητικό αυτό που είπε. Να είναι φυσιολογική γι΄αυτόν μια τέτοια «κριτική» , τέτοιο λεξιλόγιο να χρησιμοποιεί με τους φίλους του, να λένε τον Βενιζέλο χοντρό και τον Σόιμπλε κουτσό, και να γελούν με την ψυχή τους. Δικαίωμά του. Αλλά στη Βουλή πρέπει να προσέχει. Και με τις πολιτικές παρέες που κάνει τελευταία, να προσέχει δύο φορές περισσότερο.

Το διαβάσαμε στα Νέα

Φωτογραφία: Eurokinissi

Keywords
Τυχαία Θέματα